هاشم یادگاری دونده ۱۰۰، ۲۰۰ متر و پرش طول تیم ملی ناشنوایان در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: به دلیل کمبود امکانات، شکستن کفش تخصصی صد مترم و نداشتن کفش مناسب مسابقات در شرایطی به خط پایان المپیک رسیدم که اگر مورد حمایت و توجه مسئولین قرار می گرفتم، به مدال دست پیدا می‌کردم.
وی گفت: برای کسب مدال در المپیک برزیل سختی‌های زیادی را تحمل کردم و بارها اعلام کرده بودم که کفش تخصصی صدمترم شکسته و مسئولین نیز قول خرید کفش را به من داده بودند اما متاسفانه این کار صورت نگرفت.
یادگاری تصریح کرد: با وجود این که در دهگانه امید زیادی برای کسب مدال داشتم و از مسئولین درخواست کردم که در المپیک در این رشته اجازه شرکت به من بدهند، متاسفانه مورد کم توجهی مسئولین قرار گرفتم.
این دونده ناشنوا با اشاره به نبود مربی اش در مسابقات المپیک، گفت: اگر مربی تخصصی‌ام در المپیک کنار من بود، شرایط بهتری داشتم، اما متاسفانه اجازه اعزام حتی با هزینه شخصی به او داده نشد.
وی خاطرنشان کرد: امید زیادی برای کسب مدال طلا در صد متر داشتم، اما به دلیل نداشتن کفش تخصصی این ماده و شکسته شدن ته کفش صدمترم در جریان مسابقه، مدال را از دست دادم. هر چند قبل از اعزام کفشم شکسته شده بود و این مساله را بارها به مسئولین گوشزد کرده بودم، اما کسی توجهی به این موضوع نداشت.
یادگاری در پایان افزود: ۴۰ روز بدون این که بچه ام را ببینم شرایط سختی را در اردوها تحمل کردم به امید این که به مدال دست پیدا کنم، واقعا از بی توجهی مسئولین خسته شده ام و دیگر انگیزه کافی برای ادامه فعالیت در دوومیدانی ناشنوایان را ندارم.
انتهای پیام