گره‌گشای به معنی گشوده شدن گره، باز شدن گره، مجازا از برطرف شدن مانع همچنین آسان شدن کار آداب مختصری است که در شب پانزدهم ماه مبارک رمضان انجام می‌شود.
برگزار کنندگان گروه گره گشو بیشتر از پسران و دختران خردسالی هستند که کمی بعد از افطار درحالی‌که کیسه کوچکی در گردن دارند به درب خانه‌ها می‌روند و با گفتن شعرهایی نظیر: گرنگعوه گرگیعوه، عطونل من مال الله، الله ایخلی عبدالله
یا گفتن گَشو ... سرِت بُشو ... (با تکرار مداوم) از صاحب خانه طلب خوراکی می‌کنند.
صاحب خانه نیز چند روز پیش از برگزاری مراسم مواد خوراکی از قبیل ذرت را بو می‌دهند و در ظرف بزرگی همراه با آجیل،تخمه پر می‌کنند و آنها را با هم قاطی می‌کنند. بعضی هم شیرینی و شکلات آماده در سینی می‌ریزند و خاص از آنها پذیرایی می‌کند و در کیسه آنها می‌ریزد.
آنچه از منابع شفاهی به دست آمده چنین است که مراسم گره گُشو برای هیچ منظوری نبوده مگر خوشحالی شیعیان و گشوده شدن گره انتظار و امیدواری آنان پس از زاده شدن حضرت امام حسن(ع)، چون برخی دشمنان رسول‌الله از جمله عاص بن وائل سهمی آن حضرت را به‌خاطر نداشتن و نماندن پسر بلاعقب می‌خواندند، بعداً که امام حسن(ع) به دنیا آمد به میمنت و مبارک روزی تولد امام حسن(ع) جشنی گرفته شد به نام جشن گره گُشو.
این آیین نیکوی کهن در شهریور سال ۹۵ به عنوان میراث معنوی مردم عرب زبان ساکن سواحل جنوبی ایران ثبت ملی شده است.
انتهای پیام