بسم‌الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ لاتؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولاتَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین»
«خدایا مؤاخذه نکن مرا در این روز به لغزش‌ها و درگذر از من در آن از خطاها و بیهودگی‌ها و قرار مده مرا در آن نشانه تیر بلاها و آفات، ای عزت دهنده مسلمانان.»
به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام والمسلمین مجید سینایی استاد حوزه در شرح عبارت «لاتؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ» در این دعا می‌گوید: براساس معنی در این عبارت می‌خوانیم که «خدایا ما را به خاطاها و لغزش‌های خود مواخذه نکن»، براساس گفته دین انسان حتما باید مورد سوال قرار بگیرد پس معنی اینکه خدایا من را با گناهان و اشتباه‌های خود مواخذه نکن با اصل قبر و قیامت منافات دارد.
وی ادامه داد: در اصل منظور این بخش دعا این نیست که خدایا از ما سوال نکن بلکه ما خودمان اعتراف می کنیم که گناهکار هستیم بنابراین نیازی نیست ما را مودد مواخذه و سوال قرار دهید، خدایا هر چیزی که شما می خواهید بعد از مواخذه به ما نسبت دهید ما خودمان قبول داریم.
این استاد حوزه یادآور شد: در این بخش دعا در واقع ما به خداوند می‌گوئیم که شما بعد از سوال و جواب می خواهی به من بگوئید چه گناهی کردم و انسان بدی هستم و من قبل از آن به این امر اعتراف دارم. بنابراین سوال و جواب خواهد بود با این تفاوت که یک نفر منکر بدی خود است و مورد مواخذه قرار می‌گیرد و گیر خواهد افتاد اما یک نفر هم هست خود به گناهکار بودن خود اعتراف می کند.
حجت‌الاسلام سینایی اظهار کرد: در مناجات شعبانیه آمده است «خدایا حالا که بنا به بخشش است چه کسی بهتر از تو و اگر مرگ من فرا برسد من عملی ندارم که من را به شما برساند، تنها یک عمل دارم که خیلی مرا به شما نزدیک خواهد کرد و آن هم اقرار من به خطاهای خودم است، لغزش‌ها در من زیاد بوده و نیازی به مواخذه نیست و من اعتراف می کنم و مرا مورد عتاب قرار نده و اگر می توانی مرا ببخش.»
انتهای پیام