به گزارش ایسنا و به نقل از وب‌سایت رسمی "دانشگاه سینسیناتی"(University of Cincinnati) آمریکا، الکتریسیته اساس بسیاری از جنبه‌های دنیای مدرن را تشکیل داده است؛ از تامین منابع قابل اعتماد نور گرفته تا برق‌رسانی به لوازم خانگی و رایانه. پژوهشگران اکنون در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه می‌توان از الکتریسیته به عنوان درمانی برای انواع خاصی از سرطان استفاده کرد.
"کایل وانگ"(Kyle Wang)، از پژوهشگران این پروژه گفت: سلول‌های انسانی به طور طبیعی از الکتریسیته برای ردیف کردن ساختارهای سلولی خاص استفاده می‌کنند. برای جلوگیری از رشد سلول‌های تومور می‌توان یک میدان الکتریکی متناوب را روی تومور متمرکز کرد تا این روند را مختل کند.
درمان با کمک میدان الکتریکی، برای تعدادی از سرطان‌ها در سراسر بدن در حال بررسی است اما وانگ گفت که این روش به ویژه به عنوان درمانی برای "گلیوبلاستوما"(Glioblastoma) دنبال شده که تهاجمی‌ترین و کشنده‌ترین نوع از تومورهای مغزی است. این درمان با کمک گروهی از آرایه‌های الکتریکی انجام می‌شود. این آرایه‌ها، ساختاری شبیه به یک کلاه مشبک هستند که روی سر را می‌پوشانند و الکترودهایی را در بر دارند. این دستگاه، "اوپتون"(Optune) نام دارد.
وانگ ادامه داد: این آرایه‌ها، میدان‌های الکتریکی را در ناحیه تومور مغزی نشان می‌دهند. بررسی‌ها نشان داده‌اند که این روش کمک می‌کند تا برخی افراد از این بیماری جان سالم به در ببرند.
هیچ الزام مشخصی در مورد این روش وجود ندارد اما وانگ گفت که به طور کلی به بیماران توصیه می‌شود تا حداقل ۱۸ ساعت در روز از دستگاه اوپتون استفاده کنند و هرچه دستگاه برای مدت طولانی‌تری پوشیده شود، با نتایج بهتر مرتبط است. اگرچه درمان از طریق دستگاه اوپتون لزوما برای ادامه دادن به مدت نامحدود طراحی نشده است اما وانگ گفت که بیماران معمولا به استفاده از این دستگاه ادامه می‌دهند؛ مگر این که دیگر مؤثر نباشد یا پوشیدن آن بیش از اندازه دست و پا گیر شود.
وانگ، پژوهشگر ارشد یک آزمایش بالینی جدید موسوم به "تریدنت"(TRIDENT) است که بررسی می‌کند آیا زودتر درمان شدن با دستگاه اوپتون می‌تواند پیامدهای بهتری داشته باشد یا خیر.
مداخله زودهنگام
دستگاه‌های اوپتون در حال حاضر برای درمان بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما پس از جراحی و پرتودرمانی یا همزمان با شیمی‌درمانی، مورد تایید "سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) قرار دارند و معمولا حدود سه ماه پس از تشخیص ابتدایی به کار می‌روند. وانگ گفت: بیماران آزمایش‌های پیشین که از این دستگاه استفاده کردند، توانستند بین ۳۰ تا ۵۰ درصد بیشتر از سایر بیماران زندگی کنند.
در پروژه تریدنت، نیمی از بیماران همزمان با شیمی‌درمانی و نیمی از آنها همزمان با پرتودرمانی از دستگاه اوپتون استفاده خواهند کرد و این کار را تقریبا دو تا سه ماه زودتر از استاندارد مراقبت کنونی آغاز می‌کنند.
وانگ گفت: ایده و امید ما این است که کاربرد زودتر دستگاه و همراه کردن آن با پرتودرمانی و شیمی درمانی می‌تواند حتی موثرتر از آن چیزی باشد که بعد از پرتودرمانی ثابت می‌شود.
وانگ خاطرنشان کرد که درمان از طریق دستگاه اوپتون، با هیچ یک از عوارض جانبی ناشی از پرتودرمانی و شیمی‌درمانی همراه نیست و شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش‌شده، تحریک پوست و مشکلات حرکتی هستند.
وی افزود: فهمیدن اینکه چگونه ۱۸ ساعت در روز چیزی را بپوشید که باید به منبع برق قابل حمل وصل شود، دقت زیادی می‌طلبد. هر بیماری که از دستگاه اوپتون استفاده می‌کند، با یک متخصص در ارتباط است تا مطمئن شود که ۲۴ ساعته و طی هفت روز از دستگاه استفاده می‌کند. بررسی‌ها نشان داده‌اند که دسترسی به پرسش‌هایی در مورد نحوه استفاده از این دستگاه، نحوه همراه داشتن آن در سفرها و نحوه ادامه زندگی با استفاده از آن، بقا را بهبود می‌بخشد.
پیامدهای پژوهش
وانگ گفت: از ۱۲۹ مکان بررسی در سراسر جهان که بیماران را طی پروژه تریدنت ثبت نام کرده‌اند، دانشگاه سینسیناتی تاکنون یکی از پیشروترین نواحی ثبت نام بیماران بوده است. دانشگاه سینسیناتی تاکنون ۱۳ بیمار را ثبت نام کرده و قرار است این تعداد در مجموع به ۹۵۰ نفر برسد. ما در دانشگاه سینسیناتی، تجربه زیادی در مورد این دستگاه و این آزمایش داریم.
وی افزود: این موضوع هیجان‌انگیز است که در خط مقدم درمان بالقوه بیماری قرار بگیریم که درمان آن سال‌ها چالش‌برانگیز بوده است.
وانگ ادامه داد: داشتن بیمارانی که به دنبال گزینه‌ها یا دلایل دیگری برای امیدواری هستند، واقعا خوشحال‌کننده است. من فکر می‌کنم این آزمایش و همچنین این دستگاه، یکی از تاثیرگذارترین اکتشافات برای درمان گلیوبلاستوما در چند دهه اخیر است.
انتهای پیام