«اللهُمَّ قَرِّبْنی فیهِ الی مَرْضاتِکَ، وَجَنِّبْنی فیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِماتِکَ، وَوَفِّقْنی فیهِ لِقِرآئَةِ ایاتِکَ، بِرَحْمَتِکَ یا ارْحَمَ الرَّاحِمینَ»
«خدایا در این ماه مرا به خشنودیت نزدیک کن و از خشم و غضبت دورم کن و بر تلاوت آیاتت موفّقم بدار به مهربانیت ای مهربانترین مهربانان»
شرح دعای روز دوم ماه مبارک رمضان از منظر آیت‌الله مکارم شیرازی:
تبیین برتری رضایت خداوند بر خشنودی مردم؛ و اهمیت خدامحوری در پویایی جوامع بشری و نیز بازشناسی مفهوم خشم و غضب الهی و تشریح تلاوت حقیقی قرآن و در نهایت جایگاه اسماء الهی در ارتقای صبر انسان از نکات مهم دعای فراز دوم ماه مبارک رمضان به شمار می‌آید.
رضای خدا یا رضایت خلق
در بسیاری از موارد رضای خلق و خالق در مقابل هم قرار میگیرند؛ اگر رضای خالق را طلب کنیم از رضای خلق جدا میشویم و اگر رضای خلق را طلب کنیم از رضای خالق جدا میشویم، در اینجا چه باید کرد؟
امام صادق (ع) در پاسخ به این پرسش فرمود: «کسی که رضایت خدا را بر ناراحتی مردم ترجیح دهد، خداوند قلبهای مردم را به سوی او جلب خواهد کرد و کسی که رضایت مردم را بر خشنودی خدا ترجیح دهد، خداوند او را به مردم وا میگذارد.» که نتیجه آن ناکامی در دنیا و آخرت است.
خدامحوری یا انسان محوری؟
در دنیای امروز اصالت با لذت و سود انسان است تا جایی که عمل شنیع هم جنسبازی در برخی کشورهای غربی قانونی است.
سیطرۀ اومانیسم بر جوامع مادی، در حالی است که ما باید تابع خدا باشیم و اعتبار رأی مردم را در امتداد رضایت خدا ترسیم کنیم!
لزوم کسب رضایت الهی از آن جهت است که اصالت رأی و نظر انسان‌ها در موارد بسیاری باهم در تعارض است، چون منافع مادّی نوعاً در تضاد است؛ لذا گاهی منافع 51% در یک طرف و 49% در طرف دیگر قرار می‌گیرد که باز هم در دموکراسی غربی منافع 49% برآورده نمیشود، ولی اگر خدامحوری (بخوانید عدالت) اصل قرار گیرد نه تنها منافع مردم یک کشور، بلکه منافع جوامع بشری نیز تأمین خواهد شد.
در بسیاری از آیات قرآن سخن از خشم و غضب الهی به میان آمده است، اما باید دانست غضب به معنی هیجان درونی توأم با انتقام‌جویی که آثار آن برافروخته شدن صورت و پر شدن رگهای گردن از خون است در مورد خداوند که بالاتر از جسم و جسمانیت و تغییر و دگرگونی است بی‌معنا است؛ بلکه منظور از غضب خداوند، کیفرهایی است عادلانه که برای تربیت انسان‌ها مقرر شده است.
تلاوت حقیقی قرآن
غالباً برداشت ما از تلاوت قرآن این است که هر چه بیشتر بخوانیم ثوابش بیشتر است. ولی از این نکته غافلیم که قرائت قرآن راهی به سوی عمل کردن است.
لذا هرچند قرآن را زیاد بخوانیم، بیماری ما مداوا و درمان نمیشود، زیرا عمل لازم است. البته خواندن هم در جای خود ضروری است.
پرورش صبر و شکیبایی؛ تجلی اسماء الهی
توجه به این نکته که خداوند «ارحم الرّاحمین» و نسبت به بندگانش از هر کسی مهربان‌تر است روح شکیبایی را در انسان پرورش می‌دهد.
این‌گونه است که انسان در مشکلات سخت و حوادث بسیار پیچیده و دردناک؛ خود را در سایه رحمت او قرار می‌دهد، و خود می‌کوشد مظهر این صفت باشد و لااقل پرتوی از آن را در وجود خود زنده کن.
انتهای پیام