به گزارش ایسنا، روی (زینک) یکی از مواد معدنی مورد نیاز بدن برای فعال کردن بیش از ۳۰۰ آنزیم است که در ایمنی بخشی، تقسیم سلولی، رشد سلولی و پروتئین ها نقش دارند. مقدار "روی" موجود در مواد غذایی مصرفی محدود است و بدن نمی تواند این ماده مغذی را ذخیره کند و باید به طور مرتب مصرف شود.
مردان بالای ۱۴ سال باید روزانه ۱۱ میلی گرم روی مصرف کنند در حالیکه زنان بالای ۱۴ سال به هشت میلی گرم روی نیاز دارند. همچنین میزان روی مورد نیاز برای زنان باردار ۱۱ میلی گرم و برای زنان شیرده ۱۲ میلی گرم در روز است.
علائمی که نشان می دهد باید مصرف روی را افزایش داد:
روند کند ترمیم زخم
یکی از نقش های حیاتی روی، حفظ سلامت پوست و بهبود روند قطع شدن خونریزی است. اما زمانی که بدن به مقدار کافی "روی" دریافت نکند، بهبود زخم دشوار می شود. بروز آکنه نیز ناشی از کمبود "روی" است.
کاهش وزن
مصرف کم روی می تواند منجر به تغییر اشتها و کاهش وزن شود. کاهش وزن در افرادی که دچار اضافه وزن هستند مطلوب است، اما کاهش وزن غیر طبیعی باعث ایجاد سایر مشکلات سلامتی می شود. حتی زمانیکه فرد به دنبال کاهش وزن است، باید از انواع ریزمغذی ها مصرف کند تا عملکرد اندامهای داخلی حفظ شود.
ریزش مو
استرس، عدم رعایت بهداشت پوست سر و دریافت ناکافی مواد مغذی سالم همگی میتوانند منجر به ریزش مو شوند. شکستگی مو، ریزش و نازک شدن مو میتواند در نتیجه کمبود "روی" باشد. افزایش مصرف این ماده مغذی میتواند به جلوگیری از ریزش مو و بهبود کیفیت مو کمک کند.
احساس سرما
"روی" یک ماده مغذی ضروری است که به تقویت سیستم ایمنی و کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مزمن کمک میکند. مصرف کم "روی" میتواند بدن را مستعد ابتلا به عفونتها و بیماریها کند. اگر نسبت به سایر افراد بیشتر احساس سرما دارید و اغلب بیمار می شوید، می تواند نشانه کمبود "روی" باشد. همچنین افزایش مصرف "روی" میتواند به بهبود سریعتر علائم سرماخوردگی کمک کند.
تاری دید
این ماده معدنی نیز برای برخورداری از قدرت کافی بینایی مورد نیاز است. وقتی بدن به طور منظم مقدار کافی از "روی" دریافت نکند، وضعیت بینایی تحت تاثیر قرار گرفته که منجر به تاری دید و کم بینایی می شود. "روی" و ویتامین A دو ماده مغذی مورد نیاز برای حفظ سلامت چشمها هستند.
مه مغزی
احساس گیجی یا عدم تمرکز میتواند نشانهای از کمبود "روی" باشد. مواد غذایی حاوی میزان پایینی از "روی" می تواند منجر به مه مغزی شود و تمرکز روی کارها را دشوار کند. همچنین میتواند مشکلات مربوط به حافظه را به همراه داشته باشد.
انتهای پیام