مجموعه پیش رو، حاصل عکاسی در دو مقطع زمانی است؛ نخست برای تهیه یک پروژه شخصی که در تابستان سال گذشته از کارخانه سیمان شهرری عکاسی کردم و دوم، روزهای اخیر در قالب تور بازدید از این کارخانه. بنابراین، تعدادی از عکس‌های این گزارش شامل تصاویری از تابستان ۹۹ است که قرار بود تکمیل شود اما همکاری نکردن شهرداری موجب شد آن پروژۀ عکاسی، نیمه‌کاره بماند. تنها حُسنِ این تعلیق، آن بود که متوجه شدم با وجود وعده‌ها برای تبدیل این کارخانه به موزه، در یک سال و نیم اخیر تغییر چندانی در آن ایجاد نشده، جز خستگی و تکیدگی بیشتر بنا و دستگاه‌های بلااستفادۀ آن.
کارخانه سیمان ری به عنوان نخستین کارخانه سیمان ایران، در ابتدای قرن چهاردهم و همزمان با آغاز ساخت و سازهای صنعتی در ایران، در شمال شرقی شهر ری امروزی احداث شد. این کارخانه تا اواخر سال ۶۲ فعال بود و در اسفند همان سال به دلیل توسعه شهر و پیدایش فناوری‌ها و شیوه‌های جدید تولید و انتشار آلودگی فعالیت واحدهای این کارخانه، متوقف شد. کارخانه سیمان ری سال ۹۷ در فهرست آثار ملی کشور قرار گرفت و نامِ «میراث صنعتی تهران» به خود گرفت. در همین زمان براساس مصوبه هیات وزیران برای ۳۰ سال کارخانه، به شهرداری تهران واگذار و قرار شد بعد از مرمت و احیا، مکانی برای فعالیت‌های فرهنگی و گردشگری در تهران و ری باشد.
کارخانه متروکه سیمان؛ موزه صنعت آینده