لیلا علی‌پور در گفت وگو با ایسنا، گفت: بعد از شیوع کرونا با رکود شدید بازار کار مواجه شدیم و به همین دلیل به تولید انفرادی روی آوردیم و در خانه مشغول به کار شدیم اما با این حال، حمایتی از جانب مسؤولان مربوط به این هنر دیده نمی‌شود.
وی خاطرنشان کرد: هنر دستی زنان و مردان نشان از هویت و میراث گذشتگان دارد و برای تداوم آن باید همه تلاش کنند.
کپوبافی خوزستان که بیشتر با عنوان حصیربافی برای عموم مردم قابل درک است هنر دیرینه دزفول و یکی از نمونه‌های پرکاربرد صنایع دستی خوزستان محسوب می‌شود. وجود نخل در سرتاسر خوزستان یکی از علت‌های رواج کپوبافی با قدمتی ۵۰۰ ساله است. در حقیقت با استفاده از هنر و تکنیک پیچشِ برگ‌های درخت‌های نخل به دور نی‌های مردابی روند بافت کپو صورت می‌گیرد.
علی‌پور اظهار کرد: نزدیک به ۲۰ سال است که مشغول به کار کپوبافی هستم و ۱۰ سال پیش مدرک تولید انفرادی گرفتم اما تسهیلات بانکی دوران کرونا به من تعلق نگرفته است.
او ادامه داد: بعد از شش ماه تلاش مستمر به دلیل سختی تمدید مدرک، نتوانستم آن را تمدید کنم و به همین علت وام بانکی را از دست دادم.
این هنرمند صنایع دستی معتقد است: ایجاد فضایی برای دیده شدن و به فروش رسیدن محصولات شاید به بهبود اوضاع هنرهای دستی کمک کند.
انواع مختلف کپو به شکل‌های متفاوت خمره، دایره، بیضی و مسطح بافته می‌شوند. این اشکال بنا بر ظاهر برای کاربردهای مختلفی را خلق می‌شوند. کیفیت کپو هم به شدت بستگی به تبحر در بافت دارد. به طوری که بافت ظریف و ریز، زیبایی محصول نهایی را دوچندان می‌کند. هنرمندان رشته هنری کپوبافی خوزستان محصولات متنوعی را خلق می‌کنند که عمدتا نقش تزیینی دارند. آنها کپوها را بیشتر در اشکال دایره‌ای و بیضی می‌سازند. محصول نهایی کار آنها شامل جادستمالی، زیرقوری، گلدان، سبدهای نان، و جای پیاز و سیب‌زمینی می‌شود.
انتهای پیام