به گزارش ایسنا، این شاعر و نویسنده کودک و نوجوان درباره ادبیات دینی کودک و نوجوان اظهار کرد: شاهد گریز از دین هستیم و اعتقادی ندارم که مقوله ادبیات کودک و نوجوان را به دو بخش دینی و غیردینی تقسیم کنیم و سخن من کاملاً مبتنی بر دین است، بچه‌ها آن‌طور که خدا گفته است به فطرت نزدیک هستند، هر چه از بهشت وجود و نیستان وجود بیشتر فاصله می‌گیرند که سن آن‌ها بالاتر رفته است، لذا اگر حرفی بزنیم که مقبول طبع آن‌ها که تازه از بهشت فاصله گرفته‌اند، شود، حرف دینی زده‌ایم.

او سپس گفت: تمام تلاش ادبیات کودکان، اگر قرار است بگوییم ادبیات دینی کودکان باید این باشد که بچه‌ها را به فطرت‌شان برگرداند و فاصله‌ای را که در طول عمر از فطرت می‌گیرند، جبران کند. خوشحالم به ادبیات دینی کودکان پرداخته شود که فاصله با فطرت را چندان به تاخیر نیندازیم و هم معتقدم ادبیات غیردینی کودکان شاید خیلی خیلی کم باشد.

رحماندوست آوردن مفاهیم دینی و تاریخی در ادبیات کودک را محدود به بازنویسی تاریخ و احادیث دانست و بیان کرد: متاسفانه ادبیات دینی به احادیث و رویدادهای تاریخی محدود شده، این‌ها ادبیات نیست و این موارد نوعی اطلاع‌رسانی است، خبری را می‌توان ساده‌تر کرد و می‌توان گفت اخباری مناسب بچه‌ها نیست و نباید به بچه‌ها آن اخبار را ارائه داد.

این نویسنده کودکان و نوجوانان تصریح کرد: در بازنویسی تاریخی این اتفاق‌ها می‌افتد؛ به عنوان مثال وقتی راجع به عاشورا حرف می‌زنیم نمی‌توانیم بالای منبر برای کودکان بگوییم که امام حسینی را که دوست داریم تکه تکه کردند، برای بچه خیلی دردناک است. باید از شجاعت امام حسین (ع) و انتخابش و از پیمودن راه علی (ع) حرف بزنیم. از این‌که چرا اسم همه فرزندان خود را علی گذاشت و این‌ها قشنگ است.

رحماندوست یادآور شد: در بازنویسی‌ها اگر به جنبه اطلاع‌رسانی توجه کنیم این دیگر ادبیات نیست،‌ من هم البته چنین آثاری داشتم اما ادبیات آن است که مفهوم دینی ممزوج و حل‌شده در داستان باشد نه آن‌که اطلاع‌رسانی کند.

انتهای پیام