به گزارش ایسنا، در چند سال اخیر، ترکیب جنسیتی در دانشگاه‌ها از جمله مسائلی است که توجه تحلیل‌گران مسائل اجتماعی را به خود جلب کرده است. آنچه از تحلیل و توجه به آمارهای موجود در این‌باره به دست می‌آید افزایش تعداد روزافزون دختران در دانشگاه‌ها و کاسته شدن تعداد پسران است. البته این فزونی در مقطع کارشناسی و در رشته‌های خاصی به‌طور کلی بیشتر است. با ورود به مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا نسبت مردان به زنان افزایش می‌یابد.

حضور گسترده دختران در آموزش‌عالی به اظهار نظرهای مختلفی منجر شد و پیامدهای مثبت و منفی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی گوناگونی نیز از سوی کارشناسان مطرح شد و راهکارهایی نیز توسط آنان جهت تقویت نقاط مثبت و کاهش پیامدهای منفی پیشنهاد شد. یکی از این راهکارها تأسیس و ایجاد دانشگاه تک جنسیتی بود. مطرح‌کنندگان آن به روشنی به این نکته نپرداختند که منظورشان تأسیس دانشگاه تک جنسیتی در کنار ظرفیت‌های فعلی است یا جداسازی دانشگاه‌های مختلط موجود را مد نظر قرار داده‌اند. صرف مطرح کردن چنین موضوعی که با ابهام مرد اشاره همراه است واکنش‌های مختلفی را در سطح جامعه به دنبال داشت از این‌رو این مسأله یعنی بررسی و مقایسه نگرش اساتید و دانشجویان در خصوص ایجاد دانشگاه تک جنسیتی برای دختران موضوع پژوهش شد.

دکتر «زهرا پیشگاهی‌فرد» و همکاران در این پژوهش از روش پیمایشی(روشی در تحقیق اجتماعی) استفاده کردند بدین ترتیب که برای جمع‌آوری داده‌ها از گروه‌های معینی از افراد خواسته شد به تعدادی پرسش مشخص پاسخ دهند به عبارتی توصیفی است از نگرش و رفتار جمعیتی براساس انتخاب نمونه‌ای تصادفی و معرف افراد آن جمعیت و پاسخ به یک رشته سئوال که این روش امکان استفاده همزمان از چندین تکنیک را برای جمع‌آوری داده‌ها فراهم می‌کند.

در این پژوهش برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد این پرسشنامه حاوی سئوالاتی در خصوص نگرش اساتید و دانشجویان شاغل به تدریس یا تحصیل در 4 دانشگاه از دانشگاه‌های دولتی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری که پیرامون متغیرهای تحقیق تهیه و تنظیم شده است در پرسشنامه طراحی شده برای دانشجویان عوامل موثر بر نگرش دانشجویان مانند باورهای مذهبی، پایگاه اقتصادی و اجتماعی، میزان مشارکت سیاسی و میزان امنیت فردی مد نظر گرفته شده است.

یافته‌های این پژوهش  حاکی از آن است که بیش از 60 درصد اساتید و 55 درصد دانشجویان مخالف و یا کاملاً مخالف با ایجاد این دانشگاه هستند.

در این مطالعه متغیرهایی چون باورهای مذهبی، میزان مشارکت سیاسی، پایگاه اقتصادی و اجتماعی و امنیت فردی سنجیده شد که براساس این متغیرها یافته‌های پژوهش نشان داد که هر چه فرد مذهبی‌تر است با تأسیس دانشگاه تک جنسیتی موافق‌تر است و شدت ارتباط بین این دو مولفه خوب و جهت آن نیز مثبت است.

نتایج دیگر این پژوهش حاکی از آن است که بین میزان مشارکت سیاسی فرد و نگرش او نسبت به تأسیس دانشگاه تک جنسیتی با 90 درصد اطمینان رابطه معناداری وجود دارد و با تغییرات پایگاه اجتماعی اقتصادی فرد تغییری در نوع نگرش او نسبت به مسأله یاد شده ایجاد نمی‌شود.

یافته‌های دیگر این پژوهش نشان داد که بین میزان امنیت فردی در بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه‌های مختلط و دانشگاه‌های تک جنسیتی تفاوت معناداری وجود ندارد به عبارتی امنیت فردی در میان دانشجویانی که در دانشگاه تک جنسیتی و مختلط در حال تحصیل هستند به سبب تحصیل در دانشگاه تک جنسیتی و مختلط تفاوتی ندارد و امنیت فرد با تفاوت نوع دانشگاه فرد تغییری نمی‌کند.

پژوهشگران در این تحقیق پیشنهاد دادند تصمیم‌گیران و مسئولان آموزش عالی با نگاه دانش‌محور بیش از آن‌که به جداسازی فکر کنند باید با دقت به آسیب‌شناسی این مسأله پرداخته و سپس براساس تحقیقات علمی انجام شده تصمیمات لازم را اتخاذ کنند.

هم‌چنین تحصیل در این گونه دانشگاه‌ها باید به انتخاب خود دانشجویان واگذار شود و از اجباری کردن و عمومیت دادن آن خودداری شود.

پژوهشگران مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران همچنین پیشنهاد داده‌اند جهت کاهش پیامدهای منفی دانشگاه مختلط مهم‌ترین اقدامی که مسئولان امر باید در رأس برنامه‌های خود قرار دهند فرهنگ‌سازی و ارائه الگوی مناسب «علمی – اخلاقی» در شان جامعه اسلامی برای دانشگاه است.

انتهای پیام