روح ا... یزدانی در گفت و گو با ایسنا با بیان این که اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) الگویی از مشکلات است که معمولاً در کودکی ایجاد می شود، اظهارکرد: معمولاً والدین و معلمان با این علایم که کودک، بیش از حد معمول فعالیت و تحرک دارد، دائم حواسش پرت می شود، نمی تواند حتی برای مدت کوتاهی مشغول یک کار ثابت باشد، تکانشی است یعنی بدون فکر و ناگهانی دست به کاری می زند و تمرکز کردن برایش خیلی سخت و دشوار است، متوجه بیش فعالی کودک می شوند.

وی با بیان این که بسیاری از ما حداقل برخی علایم یاد شده را در خود داریم ولی دچار اختلال نقص توجه و بیش فعالی نیستیم، اضافه کرد: زمانی می توان گفت فردی به ADHD مبتلاست که علایم ذکر شده، ارتباطش با سایر افراد یا وضعیت شغلی یا تحصیلی اش را دچار مشکل کند.

یزدانی ادامه داد: این اختلال با افزایش سن بهتر می شود ولی ممکن است در بزرگسالی هم ادامه پیدا کند، در این صورت معمولاً بیش فعالی تخفیف پیدا می کند ولی رفتارهای تکانشی، ضعف تمرکز و ریسک پذیری ممکن است بدتر شود.

به گفته وی، این مسائل ممکن است با یادگیری، کار و نحوه ارتباط فرد با دیگران تداخل پیدا کند.

رئیس گروه بیماری های غیرواگیردار معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی بیان کرد: افسردگی، اضطراب، اعتماد به نفس پایین و سوء مصرف مواد در بزرگسالان مبتلا به ADHD شایع است.

یزدانی در پاسخ به این سوال که اختلال نقص توجه و بیش فعالی چطور تشخیص داده می شود؟ گفت: اگر شما در سنین کودکی و نوجوانی هستید و احساس می کنید مشکلاتی که به آن ها اشاره شد در شما وجود دارند، می توانید به سرویس های خدمات سلامت روان کودکان و نوجوانان (CAMHS) یا سرویس خدمات کودکان مراجعه کنید.  
 
وی اظهارکرد: کارکنان متخصص برای شما یک مصاحبه تشخیصی یک تا دو ساعته انجام می دهند و راجع به اوایل کودکی و مشکلات فعلی شما از خانواده یا مدرسه تان اطلاعاتی می گیرند و اگر با گذشت زمان و در صورتی که علایم اختلال تا بزرگسالی ادامه پیدا کند، فرد از سرویس های خدمات کودکان و نوجوانان به سرویس های خدمات بزرگسالان منتقل می شود.

وی در پاسخ سوال دیگری مبنی بر اینکه اختلال نقص توجه و بیش فعالی چقدر شایع است؟ نیز بیان کرد: به نظر می رسد این اختلال در پسرها بیش از دخترها وجود داشته باشد، از طرفی حدود ۳ تا ۵ نفر از هر ۱۰۰ کودک دبستانی به ADHD مبتلا هستند و بیش از ۲ نفر از هر ۳ کودک مبتلا به ADHD تا دوره نوجوانی همچنان علامت دار باقی می مانند که این میزان در بزرگسالی به ۲ نفر از هر ۳ نفر می رسد.

 یزدانی توضیح داد: اگر به این اختلال مبتلا باشید متوجه می شوید که بی دقت هستید، به جزئیات توجه نمی کنید، به خصوص در مواردی که احساس می کنید موضوع کسل کننده است حواستان به راحتی پرت می شود.

وی افزود: افراد مبتلا به این اختلال برایشان سخت است که به صحبت دیگران گوش کنند،  به همین خاطر مرتب حرف ها را قطع می کنند.

وی علت ایجاد اختلال نقص توجه و بیش فعالی را نیز تشریح و اظهار کرد: به نظر می رسد که ژن ها در ایجاد آن نقش داشته باشند و در یک سوم موارد حداقل یکی از والدین فرد مبتلا، علائم مشابهی داشته است.

یزدانی خاطرنشان کرد: به نظر می رسد در صورتی که مادر در حین بارداری یا زایمان دچار مشکلاتی شده باشد، احتمال ایجاد ADHD در کودک بیشتر شود که این مشکلات شامل مصرف مواد یا دارو در حین بارداری، وزن کم نوزاد در حین تولد، عفونت های مغزی، تماس با سموم یا برخی شرایط استرس زا برای مادر است.

یزدانی ادامه داد: بزرگسالان می توانند در این مورد با روان پزشک صحبت و سود و زیان های درمان های طبی و روان درمانی را مرور کنند و هر یک از این درمان ها را به تنهایی یا توأم با هم انجام دهند.

انتهای پیام