هادی کیادلیری در گفت‌وگو با ایسنا، درباره تاثیر افزایش سطح مناطق حفاظت‌شده و اقداماتی که باید در این مناطق برای نگهداری از حیات کشور انجام شود، اظهار کرد: یکی از راه‌های حفاظت از محیط زیست، افزایش مناطق حافظت شده است. این مناطق حفاظت شده در سطوح مختلف از جمله میراث طبیعی، ذخیره‌گاه‌ها، عرض‌های پناهگاه‌های حیات وحش و پارک‌های ملی است و به شکل‌های مختلف سطح مناطق مختلف را گسترش می‌دهند.
وی افزود: بعد از افزایش سطح محافظت شده، مدیریت آن‌ها اهمیت بالایی دارد. صرف افزایش مساحت مناطق محافظت شده کافی نیست؛ بلکه این مناطق را باید به درستی مدیریت کرد.
دبیر مرجع ملی کنوانسیون تنوع زیستی کشور درباره اهمیت مناطق مختلف اظهارکرد: بعضی از مناطق به دلیل شرایط خاص و گونه‌های مختلفی که دارند از اهمیت بالایی برخوردار هستند و به دلایل مختلف و مطالعات پژوهشی و علمی ارزش حفظ و نگهداری دارند. مدیریت در ایران به خاطر شرایط خاص مناطق حفاظت شده بیشتر از مناطق دیگر ضرورت دارد.
وی ادامه داد: متاسفانه مدیریت در مناطق محافظت شده ضعیف است که می‌تواند دلایل متعددی مثل مسائل فنی، علمی، کمبود اعتبارات و عدم حضور کارشناس باشد. بنابراین صرفا افزایش محافظت شده در مناطق دردی را درمان نمی‌کند و فقط به عنوان گام اول می‌تواند گام مناسبی باشد.
کیادلیری درباره حمایت قانون از مناطق حفاظت شده گفت: قانون از این مناطق حمایت می‌کند. انجام یک سری اقدامات به دلیل حمایت قانون از این مناطق ممنوع و یک سری اقدامات محدود هستند؛ اما باید بررسی کرد که تا چه حد این مسائل در مناطق محافظت شده رعایت می‌شوند؟
وی افزود: در خیلی از موارد تناقضات قانونی وجود دارد و در نتیجه این تناقضات قانونی و قدرت برخی سازمان‌ها شاهد ناکارآمدی سازمان محیط زیست هستیم.
دبیر مرجع ملی کنوانسیون تنوع زیستی کشور در ادامه با بیان اینکه سازمان محیط زیست باید نقش "وتوکننده" داشته باشد، اظهار کرد: یک منطقه محافظت شده‌ای را در نظر داشته باشید که ممنوعیت کاربری معدن و پروژه‌های توسعه ای دارد ولی قدرت سازمان محیط زیست برای تصمیم گیری نهایی درباره کاربری این منطقه در کمیته به عنوان یک رأی است در صورتی که سازمان محیط زیست باید وتوکننده و تعیین کننده باشد.ولی اصولا در خیلی از گزارش‌ها به این صورت بوده است که بسیاری از پروژه‌ها اول بودجه‌های مورد نیاز را تامین می‌کنند و در نهایت به دنبال مجوز محیط زیست می‌روند.
کیادلیری با تاکید بر اهمیت قوانین حمایت کننده گفت: افزایش سطح مناطق حفاظت شده در جایگاه خود ارزشمند است اما در گام بعدی مدیریت درست و قوانین حمایت کننده خیلی مهم هستند.
وی افزود: عدم رضایت از فعالیت ها یک قاعده کلی است و فقط به مناطق حفاظت شده مربوط نمی‌شود. از هر زاویه نگاه کنیم، نه به لحاظ اعتبارات، نه از بابت جذب کارشناس و نه حمایت قانون از ارگان در شرایط رضایت بخشی در حوزه مناطق حفاظت شده قرار نداریم.
دبیر مرجع ملی کنوانسیون تنوع زیستی کشور ادامه داد: بیشترین قوانینی که وضع می‌شوند به دنبال هموار کردن مسیر برای پروژه‌های رفع موانع پیش روی اشتغال هستند که از لحاظ محیط زیستی مشکل دارند.
وی افزود: قوانین در سازمان حفاظت محیط زیست و منابع طبیعی به دنبال کمترین اثرگذاری هستند، یعنی از بین ۱۰یا ۱۵ نفر فقط یک نفر در کمیته تصمیم گیری حضور دارد و چندان تاثیرگذار نیست که این باعث نارضایتی است.
کیادلیری در ادامه با اشاره به تاثیر مثبت افزایش سطح مناطق محافظت‌شده افزود: وقتی یک منطقه به عنوان منطقه محافظت‌شده ثبت می شود یعنی یک دلیل مهم مثل آسیب پذیری یک محیط داشته که آن محیط قابل احیا است.
وی ادامه داد: بعضی مناطق حفاظت‌شده گونه‌های جانوری و گیاهی و پدیده‌های خاصی دارند و از مناطقی هستند که برای مباحث علمی و پژوهشی کاربرد بالایی دارند، به همین دلیل نظارت دقیق و جامع تری را می‌طلبند. بنابراین افزایش سطح مناطق حفاظت‌شده فقط کافی نیست و باید نظارت و مدیریت در این مناطق نیز افزایش یابد.
دبیر مرجع ملی کنوانسیون تنوع زیستی کشور درباره اقدامات لازم جهت افزایش ضریب حفاظت در مناطق حفاظت‌شده اظهار کرد: در مسئله افزایش ضریب حفاظت در مناطقی که به عنوان مناطق حفاظت‌شده ثبت می‌شوند، حمایت‌های قانونی و اجرای قوانین از اهمیت بالایی برخوردار است.
وی افزود: توسعه منابع انسانی و انتخاب مدیرانی که بر حسب توانمندی‌ها در جایگاه مدیریت قرار می‌گیرند تا بتوانند کارها را به نحو احسن پیش ببرند نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
کیادلیری در ادامه با اشاره به تناقضات قانونی و ناهماهنگی میان ارگان‌های دولتی گفت: ما در انجام امور با ضعف قانونی، تناقضات قانونی و نبود هماهنگی میان سازمان‌های دولتی مواجه هستیم که چالش برانگیز شده است که اگر این موارد اصلاح نشوند و سازمان‌هایی که نقش حاکمیتی دارند به نسبت اهمیت خود رای و نظرشان "وتوکننده" نباشد، بسیار دشوار است و هیچ کاری پیش نمی‌رود. این موارد نیاز به اصلاح و تغییر دارند.
وی تاکید کرد: البته قانون بسیار حمایت می‌کند. به عنوان مثال در اصل پنجم قانون اساسی ذکر شده است که هر نوع اقدام و پروژه‌ای که منجر به تخریب طبیعت شود، ممنوع است و این یک قانون بالادستی است که کسی نمی‌تواند از آن پیروی نکند اما گاهی یه موازات این قوانین اقدامات برخی سازمان‌ها با این قوانین تناقض دارد و آن‌ها را نقض می‌کند.
دبیر مرجع ملی کنوانسیون تنوع زیستی کشور در ادامه اظهار کرد: معبرهای تخریب قوانین باید برداشته شده شود و ارگان‌ها با سازمان‌های محیط زیست و منابع طبیعی هماهنگ باشند.
وی افزود: هیچ کشور توسعه یافته‌ای را نمی‌بینید که اوضاع محیط زیست نابسامانی داشته باشد و هیچ کشوری هم بدون مراقبت از محیط زیست به توسعه نمی‌رسد.
کیادلیری در پایان تصریح کرد: اگر به اصل مراقبت از محیط زیست توجه کنیم و با سازمان‌های محیط زیستی هماهنگ شویم، اتفاقات مطلوب خواهد افتاد و اگر این اصلاحات انجام نشود، همه این اقدامات در حد تزیین امور است و عملا کاربردی ندارد و نتیجه مطلوبی هم نخواهد داشت.
انتهای پیام