به گزارش ایسنا و به نقل از وب‌سایت رسمی "دانشگاه آریزونای شمالی"(NAU)، "زاک لرنر"(Zach Lerner)، پژوهشگر، مخترع و دانشیار بخش مهندسی مکانیک دانشگاه آریزونای شمالی، بودجه‌ای به مبلغ ۲/۱ میلیون دلار از "موسسه ملی بهداشت کودکان و توسعه انسانی آمریکا"(NICHD) دریافت کرده است.
این بودجه، بزرگترین بودجه‌ای است که لرنر تاکنون به عنوان یک پژوهشگر دریافت کرده است و می‌تواند به او کمک کند تا یک آزمایش پنج ساله بالینی را ترتیب دهد. هدف از آزمایش این است که با استفاده از اختراعات لرنر شامل یک دستگاه رباتیک پوشیدنی، یک راهبرد درمانی برای کودکان مبتلا به فلج مغزی ارائه شود و به آنها کمک کند تا راحت‌تر راه بروند.
لرنر گفت: این مهم‌ترین کمک مالی است که ما تا به امروز دریافت کرده‌ایم. این پروژه مستقیما بر کاری متمرکز است که ما طی پنج سال گذشته در دانشگاه آریزونای شمالی انجام داده‌ایم. این کار، توسعه یک دستگاه اسکلتی بیرونی سازگار با مچ پا است که سبک، قابل حمل و موثر باشد و به بهبود تحرک در کودکان مبتلا به فلج مغزی کمک کند. ما ارزیابی‌های فنی و بالینی ابتدایی و بررسی‌های مورد نیاز برای جمع‌آوری داده‌های اولیه را برای این "کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده"(RCT) تکمیل کردیم که یک استاندارد طلایی برای کارآزمایی‌های بالینی است و اثربخشی یک روش جدید را دنبال می‌کند.
لرنز و گروهش در این پروژه با "مایک شوارتز"(Mike Schwartz) و گروهش در "مرکز تخصصی مراقبت‌های بهداشتی کودکان گیلت"(Gillette Children's Specialty Healthcare) آمریکا همکاری کرده‌اند تا یک آزمایش ۱۲ هفته‌ای را با استفاده از فناوری پوشیدنی ابداع‌شده در دانشگاه آریزونای شمالی و ساخته شده در شرکت "بیوموتوم"(Biomotum) انجام دهند. سایر جنبه‌های این پروژه، در آزمایشگاه لرنر و "آزمایشگاه توانایی و نوآوری"(Ability & Innovation Lab) در "دانشگاه واشنگتن"(University of Washington) صورت خواهند گرفت.
توانایی کودک در راه رفتن موثر، برای سلامت جسمانی و عمومی ضروری است. از هر ۱۰۰۰ کودک، تقریبا چهار نفر به فلج مغزی مبتلا هستند. فلج مغزی، یک اختلال عصبی است که بر کنترل و هماهنگی عضلات تاثیر می‌گذارد و اغلب راه رفتن را بسیار دشوار می‌کند. اگرچه اکثر راهبردهای درمانی برای فلج مغزی کافی نیستند اما یکی از امیدوارکننده‌ترین گزینه‌های درمانی جدید، استفاده از ربات‌های پوشیدنی مجهز به باتری یا اسکلت‌های بیرونی است که آموزش راه رفتن و حرکت کردن را ارائه می‌دهند. این دستگاه‌ها می‌توانند تحولی را در توانبخشی بیماران مبتلا به نقص‌های عصبی-عضلانی ایجاد کنند و رنج مادام‌العمر و بار اقتصادی ناشی از آن را برای خانواده بیماران کاهش دهند.
لرنر گفت: توافق بالینی گسترده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد اختلال عملکرد عضلات خم‌کننده کف پا یا عضلات ساق پا، عامل اصلی راه رفتن آهسته، ناکارآمد و خمیده در افراد مبتلا به فلج مغزی است. پژوهش ما بر دو فرضیه متمرکز خواهد بود؛ یکی این که تمرین مقاومتی هدفمند مچ پا در مقایسه با فیزیوتراپی و تمرین راه رفتن استاندارد، به بهبود بیشتر کنترل حرکت اندام تحتانی، راه رفتن و اقدامات بالینی حرکتی منجر خواهد شد. دومین مورد این که کمک‌های سازگار با مچ پا در مقایسه با کفش‌های ویژه راه رفتن، به بهبود قابل توجه و عملکرد بهتری ختم می‌شود.
وی افزود: این پژوهش، ویژگی‌های شرکت‌کننده از جمله سن، جنسیت و سرعت راه رفتن را که با بیشترین بهبود در نتایج پس از هر مداخله درمانی همراه هستند، بررسی می‌کند تا راهنمایی لازم را برای عملکرد بالینی در آینده و دانش اساسی بهتری را در مورد مداخلات تطبیقی مچ پا برای درمان اختلال راه رفتن نسبت به مراقبت استاندارد در فلج مغزی ارائه دهد.
پژوهش پیشگام لرنر که با دریافت کمک‌های مالی متوالی به مبلغ بیش از ۴/۱ میلیون دلار از "موسسه ملی سلامت" (NIH)، "بنیاد ملی علوم آمریکا" (NSF)، "بخش خدمات بهداشتی آریزونا"(ADHS) و همچنین، کمک‌های مالی خصوصی بنیاد دانشگاه آریزونای شمالی انجام شده است، بهبود عملکرد را در راه رفتن نشان داده است. پژوهش لرنر بیشتر از نشان دادن پیامدهای جراحی تهاجمی، نشان‌دهنده یک سرمایه‌گذاری موفق توسط "صندوق نوآوری فناوری و پژوهش آریزونا"(TRIF) است.
انتهای پیام