به گزارش ایسنا، در چنین روزی رود گولیت در سال ۱۹۸۷ توپ طلا را کسب کرد اما معتقد بود باید این جایزه را به بازیکن دیگری می‌دادند. هافبک هلندی نه فاتح لیگ قهرمانان شد، نه لیگ اروپا برد و نه با تیم ملی عنوانی به دست آورد اما بهترین بازیکن فصل از جانب فرانس فوتبال انتخاب شد.

گولیت در آمستردام متولد شد و پدرش سورینامی بود. او مادری هلندی داشت. این بازیکن قد بلند، انعطاف‌پذیر و با تکنیک بود. شاید تنها بازیکنی به شمار می‌رفت که در همه پست‌ها یک ستاره بود. او می‌توانست به عنوان بازیکن آزاد، هافبک و مهاجم بازی کند. گولیت در میلان در خط حمله کنار مارکو فان باستن بازی می‌کرد. او در آمستردام بزرگ شد و سپس به هارلم رفت. مقصد بعدی این بازیکن فاینورد بود. بازیکن هلندی در نهایت با میلان قرارداد امضا کرد تا عضو یکی از بهترین تیم‌های تاریخ شود.

گولیت توپ طلایش را به نلسون ماندلا که علیه آپارتاید می‌جنگید، تقدیم کرد. مهاجم هلندی اغلب در برنامه‌های رادیویی حاضر می‌شد تا از اعضای کنگره ملی آفریقا حمایت کند. او از موضع ماندلا نیز همیشه حمایت می‌کرد به همین خاطر عجیب نبود که جایزه‌اش را به ماندلا تقدیم کرد اما به خاطر اظهاراتش به رسانه‌ها همه را شگفت‌زده کرد. او گفت: از این که مرا انتخاب کردند تشکر می‌کنم اما آن عادلانه نبود. اگر من بودم این جایزه را به رافائل گوردیو می‌دادم. او بهترین بازیکن حال حاضر جهان است.

از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸، گولیت به عنوان دستیار مربی تیم ملی هلند فعالیت می‌کرد. پیش از آن، وی در تیم‌هایی چون لس آنجلس گالکسی، فاینورد، نیوکاسل و چلسی وظیفه هدایت و مربیگری را بر عهده داشت. گولیت در اواخر دهه ۸۰ و ابتدای دهه ۹۰ میلادی یکی از ارکان موفقیت‌های بزرگ میلان و تیم ملی هلند شمرده می‌شد. میلان تحت هدایت ساچی یکی از قدرتمندترین تیم‌های تاریخ فوتبال بود. برلوسکونی در فصل ۸۷-۱۹۸۶ با ساچی قرارداد امضا کرد. تیم ایتالیایی توانست با حضور بازیکنانی هم‌چون پائولو مالدینی، الساندرو کاستاکورتا، فرانکو بارسی، مائورو تاسوتی، روبرتو دونادونی، کارلو آنچلوتی، مارکو فان‌باستن و رود گولیت اسکودتو را فتح کند. او از جمله بازیکنانی بود که با هلند در جام ملت‌های ۸۸ اروپا به قهرمانی رسید و با میلان هم در ایتالیا و اروپا قهرمانی‌های زیادی را تجربه کرد.

امروز هم‌چنین سالروز یک اتفاق تلخ نیز هست. در چنین روزی میشائیل شوماخر دارنده هفت عنوان قهرمانی در فورمول یک که برای اسکی به کوه‌های آلپ فرانسه رفته بود به زمین خورد و به شدت از ناحیه سر آسیب دید.

شوماخر بزرگ را با یک هلیکوپتر به کلینیک موتیه انتقال دادند و سپس به گرنوبل فرستادند. او ضربه مغزی شده بود به همین خاطر جراحی شد. سپس به کما رفت تا این که در ژوئن ۲۰۱۴ به هوش آمد. پر افتخارترین راننده فرمول یک به بیمارستانی در لوزان سوییس انتقال داده شد و پس از ۲۵۴ روز با اجازه پزشکان به خانه‌اش در گلند بازگشت. شوماخر برای زنده ماندن به یک وسیله خاص نیاز داشت که به‌ نقل‌ از برخی منابع، هزینه آن هفته‌ای ۱۴۰ هزار یورو است. در ماه‌های نخست، اطلاعات پزشکی درباره وضعیت این راننده در رسانه‌ها منتشر می‌شد اما آخرین آن به سپتامبر ۲۰۱۴ برمی‌گردد. در این اطلاعیه نوشته شده بود "شوماخر در هفته‌های اخیر وضعیت بهتری پیدا کرده اما هنوز راه دراز و سختی پیش رو دارد." پس از آن دیگر خبر رسمی از وضعیت  راننده آلمانی منتشر نشد و هر از گاهی اخباری از وضعیت سلامت او منتشر می‌شود که چیز جدیدی نیست.

برخی از هواداران شوماخر معتقدند که باید به زندگی شخصی این قهرمان اتومبیلرانی احترام گذاشته شود و برخی دیگر نیز نظر مخالفی دارند و می‌خواهند از شرایط او با خبر شوند.

امروز، بیست و نهم دسامبر، چند سال از اتفاقی می‌گذرد که زندگی شوماخر بزرگ را تغییر داد؛ حادثه‌ای که نزدیک بود منجر به از دست دادن جانش شود. سوم ژانویه تولد شوماخر بزرگ است به همین خاطر، خانواده‌ و تیم فراری برنامه‌های مختلفی را برای گرامیداشت او تدارک دیدند. بهترین خبر این است که می‌توان تصاویر جدیدی از ابرقهرمان دید، کسی که ۹۱ عنوان در فرمول یک به دست آورد.

انتهای پیام