حجت‌الاسلام اصغر عالی‌پور امروز ۳۰ آذرماه، با بیان اینکه در فراز بیست و دوم دعای اول صحیفه‌سجادیه با این مضمون «وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی دَلَّنَا عَلَی التَّوْبَةِ الَّتِی لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَیْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَیْنَا» می‌خوانیم: «حمد خدایی را سزد که ما را به بازگشت به سوی خود هدایت فرمود و دستیابی به توبه، فقط به‌وسیله فضل او میسور است و اگر ما به جز توبه سایر نعمت‌های او را به شمار نیاوریم، احسان او بر ما تمام است و نعمت و فضلش بزرگ!».

وی با اشاره به اینکه در این فراز خدای متعال ما را به عقوبت امور خلاف مبتلا نساخته، بلکه در انتظار برگشت و توبه ماست، اضافه کرد: در این فراز نیز امام سجاد(ع) راهنمایی به توبه را یکی ‌از کرامت‌های الهی و نشانه بنده پیروی و عطوفت او بر بندگان قرار داده و آن‌چنان آن‌ را مهم دانسته که فرموده: «اگر در بین همه نعمت‌های الهی تنها خدای متعال بندگان خود را به آن نعمت مفتخر می‌فرمود، برای او کافی و برای احسان او تمام بود.»

عالی‌پور ادامه داد: نکته این است که گناه شوم‌ترین و کثیف‌ترین آلودگی است که دامن پاک انسانیت را آلوده کرده و او را از مرتبه ملک بودن به حضیض حیوانیت می‌کشاند، به طوری‌که شایستگی نجات را به‌تدریج از دست می‌دهد و به طور جاوید در عذاب می‌ماند و در گستره هستی آن‌چنان ضایع می‌شود که نه تنها در سراسر نظام آخرتی، بلکه در زندگی دنیایی خود نیز هیچ‌گونه موفقیت و موقعیت مناسبی پیدا نمی‌کند.

این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه تنها توبه می‌تواند مانند اکسیر بزرگی زنگارهای گناه که چهره قلب را تار و ظلمانی کرده پاک کرده و چهره شفاف روح الهی انسان را از پشت پرده حجاب به طور شفاف و نورانی تجلی ببخشد و او را دوباره به حیات معنوی خود، که حیات جاویدان انسانی است، باز گرداند، به طوری‌که امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: «هرگز شفیعی موفق‌تر از توبه نیست» خاطرنشان کرد: می‌توانیم بگوییم قبول توبه از طرف خداوند اعطای زندگانی دوباره به افرادی است که همه نعمت‌های خود را از دست داده و در درکات بوالهوسی غرق شده‌اند و در باتلاق ضررها و صدمه‌های فراوان طغیان فرو رفته‌اند، توبه باعث بازیافت دوباره اوست و استعداد حرکت به طرف تکامل را برای اینان به ارمغان می‌آورد و به همین جهت است که در قرآن‌کریم فرموده است: «ان الله یحب التوابین و ان الله یحب المتطهرین» و از ذیل آیه معلوم می‌شود که توبه تطهیر از آلودگی‌ها و ناپاکی‌هاست و پاکیزگی توبه، در حد طهارت قبل از گناه، عصیان و طهارت از خباثت باطنی و قذارت‌های روحی است.

وی بیان کرد: در امت‌های گذشته سنت الهی بر قبول توبه نبود اما منت گذارد و از ما مجازات فوق طاعت را برداشت و تکالیف را در حد وسع و طاقت ما قرار داد و بر ما آسان گرفت، ولی هیچ‌گونه عذر و بهانه‌ای را برای ما باقی نگذاشت و آنکه زیان‌کار است طغیان‌گری است که در هلاکت خود قدم برداشته و خوشبخت آن که در خط فرمان اوست.

این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به این‌که پیامبر اکرم(ص) فرمود: «من به دینی مبعوث شدم که بسیار آسان و قابل عمل است»، عنوان کرد: سبک قانون‌گذاری در این آیین مقدس به‌گونه‌ای است که تکالیف در حد توان انسان باشد و انجام دستورات آن ساده و آسان است.

عالی‌پوربا اشاره به اینکه خداوند متعال در آیه ۱۸۵ سوره مبارکه بقره با این مضمون «اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلاَ یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُواْ اللّهَ عَلَی مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ» می‌فرماید: «که خداوند برای شما حکم را آسان خواسته و تکلیف را مشکل نگرفته» اظهار کرد: همچنین خداوند با امر به توبه نصوح از گذشته سیاه و آلوده تبهکاران می‌گذرد، ولی در امت‌های سابق این چنین نبوده، زیرا جزای گناه‌کاران را جریمه‌های کلان قرار می‌دادند، به‌عنوان مثال در آیه ۶۰ سوره نساء فرمود: «پس به سبب ظلم یهودیان، امور پاکیزه‌ای را که بر ایشان حلال کرده بودیم حرام نمودیم»، همچنین در آیه ۱۵۷ سوره اعراف می‌فرماید: «و بار سنگین آن‌ها را بر زمین گذاشتیم و غل‌هایی که بر خود داشتند»، یعنی از امت پیامبر اسلام آن سلسله از اموری که قوم بنی‌اسرائیل را از خیرات منع می‌کرد و تمامی آن چیزهایی که آنان را مقید و محدود می‌کرد برداشته شده است.

وی تصریح کرد: پس اگر فردی به گمراهی افتاد، در روز جزا خواهد فهمید که تنها مقصر خود اوست و با تمرد از تکالیف آسان، خود را به عذابی الیم مبتلا کرده‌ است.

انتهای پیام