دکتر عبدالله بهرامی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص ادغام دانشگاه‌های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری اظهار کرد: من در سال ۱۳۶۱ مشاور وزیر فرهنگ و آموزش عالی بودم که در آن زمان دانشگاه‌ها تعطیل بود و در مجموع هفت دانشکده پزشکی در کشور فعال بود که شامل مشهد، شیراز، تبریز، اصفهان، اهواز و 2 دانشکده در تهران می‌شد. در این دانشکده‌ها حدود 2300 دانشجو پذیرش شد.
وی اضافه کرد: در شهرهایی که امکانات برای ایجاد دانشکده پزشکی فراهم بود، مجوز گرفتیم و در شهرهای بابل، یزد، زاهدان، بیرجند، بندر عباس، بوشهر، همدان، کرمانشاه، ارومیه فسا، جهرم و... نیز دانشکده پزشکی را راه‌اندازی کردیم. در سال‌های گذشته موضوع جدا شدن دانشکده پزشکی از وزارت علوم مطرح بود. آن زمان تصور می‌کردیم که وزارت بهداشت قدرت اداره دانشکده پزشکی را ندارد. در نهایت این قانون در مجلس شورای اسلامی رای آورد و دانشکده‌ها جدا شد.
این استاد پیشکسوت دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد: به تدریج وزارت بهداشت رشد بسیاری کرد. آن زمان پزشکان هندی، فیلیپین و پاکستانی زیاد بودند و بسیاری از آن‌ها هم سواد بالایی نداشتند. همان موقع به یک‌باره امکاناتی را فراهم کردند و ظرفیت دانشکده‌های پزشکی به ۵۰۰۰ نفر در سال رسید. دانشگاه‌ها ظرفیت‌ها را افزایش دادند اما من در زمان ریاست در دانشگاه علوم پزشکی مشهد مخالفت کردم و تنها حدود ۲۰۰ نفر پذیرش کردم و این افزایش را به تدریج انجام دادم تا این تعداد به مرحله تخصص رسیدند.
هیچ جای دنیا رئیس دانشگاه چهار سال یکبار تغییر نمی‌کند
بهرامی بیان کرد: دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشت درمانی در کل کشور، تجربه ۳۵ ساله مدیریت و خدمت کردن به مردم را در اختیار دارند و اکنون که این ادغام می‌خواهد صورت گیرد باید ببینیم در دنیا چه خبر است. دانشگاه‌ها اداره نیستند و بسیاری از افرادی که پشت میز می‌نشینند از دانشگاه به آن مرتبه رسیده‌اند. بنابراین دانشگاه بالاتر از اداره است. هیچ جای دنیا رئیس دانشگاه چهار سال یکبار تغییر نمی‌کند.
وی عنوان کرد: اینکه دانشگاه‌های علوم پزشکی و غیر پزشکی با هم ادغام شوند اشکالی ایجاد نمی‌کند اما اینکه هر وزیری، یک مرتبه هر سال بدنه کل دانشگاه‌ها را تغییر دهد و ریزش پیدا کند، بسیار بد است. نگرانی من این است که می‌گویند ما در مدت پنج سال آینده، پذیرش دانشجو را به ۲۰ هزار نفر در سال می‌رسانیم. دانشگاه‌های خارج از کشور به هیچ عنوان این کار را انجام نمی‌دهند. پزشکی علاقه، هوش و استعداد می‌خواهد.
افزایش پذیرش دانشجویان سطح علمی دانشگاه‌ها را آسیب می‌زند
رئیس اسبق دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: بسیاری از دانشگاه‌های کشورهای اروپایی می‌گویند از افغانستان و حتی ایران پزشک می‌آوریم اما تعداد پذیرش دانشجویان را افزایش نمی‌دهیم چراکه سطح علمی دانشگاه پایین می‌آید. سطح علمی دانشگاه اختراعات، ابتکارات، طرح‌ها، مقالات و... است اگر این کار را بخواهند انجام دهند؛ عده‌ای با معدل پایین، قبول می‌شوند اما به لحاظ رتبه در هیچ رشته پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی قبول نمی‌شوند و افزایش تعداد دانشجویان که بسیاری از آن‌ها شاگردان ضعیفی هستند، کار صحیحی نیست.
این عضو هیات علمی گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهار کرد: ما باید کاری کنیم که شاگردانی با معدل ۱۸، ۱۹ و ۲۰ رشته پزشکی قبول شوند زیرا حدود ۸۰۰۰ بیماری وجود دارد، بنابراین باید توانمند باشند و تشخیص افتراقی دهند و بررسی‌های مختلفی را برای آن بیماری در نظر داشته باشند و تنها با یک قرص مسکن تجویز خود را به پایان نرسانند. برای انجام این کارها، پزشک باید حافظه بسیار قوی داشته باشد.
وی تصریح کرد: سطح علمی دانشگاه‌های ما بسیار بالا بود و بسیاری از دانشجویان، برای بورسیه از دانشگاه‌های خارج از کشور پذیرش داشتند حتی زمانی که عملکردشان را می‌دیدند، خودشان دعوت می‌کردند و این اتفاق ممکن است به ضرر دانشگاه‌های ما تمام شود. اگر برای شهرستان‌ها پزشک نداریم، این راهش نیست که دانشجویان را افزایش دهند. بهترین راه این است که از افغانستان پزشک داشته باشیم و اکنون نزدیک به ۶۰ دکتر افغانستانی داریم که پزشکان خوبی نیز هستند.
بهرامی خاطرنشان کرد: تصور می‌کنم که اگر افراد افغانستانی با معدل بالای ۱۸ را در کشور بورسیه کنیم و در پزشکی و غیر پزشکی تحصیل کنند، بهتر باشد. دانشگاه‌های ما مشکلات زیادی دارند و بسیاری از پزشکان از طرح تمام وقت دانشگاه به دلیل اختلاف در مالیات، بیرون می‌روند و مطب می‌زنند. زیرا از پزشکانی که مطب دارند ۱۰ درصد و پزشکانی که تمام وقت در دانشگاه حضور دارند ۳۵ درصد مالیات دریافت می‌کنند.
وی اضافه کرد: اکنون مشکلی که وزارت بهداشت دارد، خالی شدن دانشگاه‌ها از نیروهای تمام وقت است. ۸۰ درصد درآمد بیمارستان امام رضا(ع) متعلق به نیروهای تمام وقت بوده اما اکنون اندک است و به این دلیل، پزشکان از دانشگاه خارج می‌شوند. حقوق رزیدنت‌های ما پنج میلیون تومان است و این درآمد فردی است که برای بیمارستان شبانه‌روز فعالیت و تولید درآمد می‌کند اما متاسفانه به اندازه یک کارگر حقوق می‌گیرد.
دانشگاه باید مستقل شود، وزیر نباید رئیس دانشگاه را انتخاب کند
این استاد پیشکسوت دانشگاه علوم پزشکی مشهد در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه آیا ادغام دو وزارت‌خانه بهداشت و علوم یک ضرورت یا انتخاب است، عنوان کرد: عملکرد آموزش عالی در چارچوب مقرراتی که دولت، وزارت‌خانه‌ها و شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب می‌کنند است. اگر مقررات ناظر بر دانشگاه علوم پزشکی و غیر علوم پزشکی یکی باشد، مشکلی با ادغام این دو وزارت‌خانه نخواهم داشت اما در حال حاضر مقررات دوگانه است و من همه این‌ها را مشروط بر این می‌گذارم که وزیر رئیس دانشگاه را انتخاب نکند و دانشگاه باید مستقل باشد. اگر مسئله استقلال دانشگاه‌ها حل شود دیگر این مسائل در اولویت نیست.
انتهای پیام