احمد رحمانی در گفت و گو ایسنا افزود: چنین اقداماتی بیشتر جنبه نمایشی دارد و درعمل فایده و کارایی چندانی ندارد چراکه مشکل زاگرس، بذرکاری نیست و درختان بلوط این زیست‌بوم به صورت طبیعی و به اندازه کافی روی زمین بذر می‌پراکنند. مشکلاتی که امروز گریبان‌گیر زاگرس شده اساسی‌تر و بزرگ‌تر است. با فرض کاشتن و سبزشدن این بذرها، بازهم مشکلاتی همچون چرای دام در دامنه این کوه‌ها بر فوت خود باقی است و راه حلی برای آن ارائه نشده است. بذر بلوط به سال‌ها زمان نیاز دارد تا تبدیل به نهال شود. آیا تضمینی برای محافظت از زمین‌های بذرکاری شده و نهال‌های رشد کرده در آن‌ها در برابر چرای دام وجود دارد؟
وی افزود: چالش‌هایی نظیر کشت زیراشکوب، مسایل اجتماعی و اقتصادی و فرسایش خاک در این زمینه وجود دارد تا برنامه‌های اساسی و چندجانبه اجرا نکنیم، اقداماتی مانند بذرکاری در جنگل‌های زاگرس بیشتر جنبه نمایشی خواهد داشت. چنین اقداماتی در بلندت نمی‌تواند مشکل از بین رفتن جنگل‌های بلوط را حل کند.
رحمانی ضمن تاکید بر غنی‌بودن خاک زاگرس اضافه کرد: خاک این منطقه، بانک بذر گونه‌های گیاهی است و ما به هیچ وجه نیازی به بذر نداریم. عامل اصلی عدم زادآوری در جنگل‌های ایران، چرای بیش از حد دام است. این مشکل نه تنها در جنگل‌های زاگرس بلکه در جنگل‌های شمال کشور نیز دیده می‌شود.
وی با اشاره به لزوم ارتقای سطح دامپروری در کشور گفت: امروزه در در دنیا دیگر خبری از رهاشدن دام در جنگل‌ها نیست و روش‌های سنتی دامپروری جای خود را به روش‌های صنعتی داده‌اند. باید میان جنگل و دام، فقط یک مورد انتخاب شود و نمی‌توان هر دو را در کنار هم داشت.
رحمانی تاکید کرد: تمام جنگل‌های کشور باید به عنوان منطقه حفاظت‌شده اعلام شوند یعنی برنامه‌های حفاظتی در این مناطق اجرا شود این در حالیست که در حال حاضر ۱۰ درصد از جنگل‌های کشور حفاظت شده است حتی برخی جنگل‌های حفاظت شده هم توسط چرای دام آسیب می‌بینند.
این عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور با تاکید بر لزوم تغییر سیاست‌های اتخاذ شده در قبال جنگل‌ها گفت: در حال حاضر جنگل‌های ما با تنش‌های شدیدی مواجه هستند و شاهد حضور مردم در جنگل و برداشت از این اکوسیستم هستیم. تغییرات اقلیمی سبب شده تا فشار زیادی به بافت جنگلی ما وارد شود. ما باید این واقعیت را بپذیریم که اقلیم عوض شده و دیگر مانند سابق نمی‌توان انتظار بارش‌های سنگین داشت. دیگر نمی‌توان برف‌هایی با ارتفاع چند متر در کوهستان‌ها و جنگل‌ها مشاهده کرد. وقتی این موضوع را بپذیریم می‌توانیم شیوه مدیریت خود را بر اساس شرایط تغییر دهیم. در این جهت استفاده از چوب جنگل به عنوان سوخت باید متوقف شود و به سمت استفاده از انرژی‌های پاک و خورشیدی سوق پیدا کنیم. این اقدامات نیاز به انجام سیاستگذاری‌های کلان و سرمایه‌گذاری دارد.
رحمانی در پایان با اشاره به نقش پررنگ جنگل‌های زاگرس در محیط زیست کشور تاکید کرد: جنگل‌های زاگرس، ۴۰ درصد از آب کشور را تامین می‌کنند. وقتی ارزش این جنگل‌ها را بدانیم، روی آن سرمایه‌گذاری خواهیم کرد. برنامه‌های کوتاه مدت و میان مدت نمی‌تواند مشکل این جنگل‌ها را حل کند.
انتهای پیام