به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، سلول‌های زامبی‌مانندی که تقسیم شدنشان در بدن انسان متوقف شده است و با افزایش سن، تجمع می‌یابند و به آنها سلول‌های پیر می‌گویند، همچنان در مرکز توجه پیشرفت‌های پزشکی هستند.
یک مطالعه جدید بررسی کرده است که چگونه این سلول‌های سالخورده می‌توانند بر رفتار سلول‌های چربی تأثیر منفی بگذارند و همچنین نشان داده است که چگونه حذف آنها می‌تواند علائم دیابت را در موش‌های چاق کاهش دهد.
یکی از راه‌هایی که سلول‌های پیر می‌توانند فعالیت سلول‌های همسایه و سالم را مختل کنند، تغییر روش پردازش قندها و پروتئین‌ها است که می‌تواند منجر به مشکلات متابولیسم شود. این مطالعه جدید که توسط دانشمندان دانشگاه "کنتیکات"(Connecticut) انجام شده است، به دنبال روشن کردن نقش این سلول‌های زامبی در دیابت نوع ۲ بود که یک وضعیت متابولیک است که تنها در ایالات متحده حدود ۳۴ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده است.
برای انجام این کار، دانشمندان تمرکز خود را بر مقاومت به انسولین معطوف کردند که یک عامل خطر اصلی برای ابتلا به دیابت نوع ۲ است که به موجب آن سلول‌های بدن به خوبی به انسولین واکنش نمی‌دهند و از جذب گلوکز جلوگیری می‌کنند و در عوض باعث تجمع آن در خون می‌شوند. مقاومت به انسولین با چاقی مرتبط است و در اکثر افراد مبتلا به دیابت وجود دارد، بنابراین دانشمندان از موش‌های چاق به عنوان الگویی برای روشن کردن این رابطه استفاده کردند.
آزمایش‌ها نشان داد که جمعیتی از سلول‌های پیر در بافت چربی موش‌های چاق جمع شده‌اند و اینکه پاک کردن متناوب آنها موجب جلوگیری و کاهش مقاومت به انسولین می‌شود.
این تیم همچنین توانایی داروهای "سنولیتیک"(senolytic) تجربی موسوم به "داساتینیب"(dasatinib) و "کوئرستین"(quercetin) را برای از بین بردن سلول‌های پیر در بافت انسانی در آزمایشگاه با موفقیت آزمایش کردند.
گفتنی است که این بافت اهدایی از افراد چاق سپس به موش‌ها پیوند شد و در آنجا مقاومت به انسولین ایجاد کرد. سپس دانشمندان توانستند از همان ترکیب دارویی برای از بین بردن این اثر استفاده کنند.
"مینگ ژو" نویسنده مسئول این مطالعه می‌گوید: این داروها می‌توانند چربی انسان را سالم کنند و این می‌تواند عالی باشد. نتایج بسیار چشمگیر بوده و مسیر را برای آزمایش‌های بالینی بالقوه باز کرده است.
دانشمندان می‌گویند که جمعیت سلول‌های پیر در این مطالعه، سطوح بالایی از یک "مهارکننده کیناز وابسته به سیکلین" به نام "p۲۱" را بیان می‌کند و از آنجایی که تحقیقات قبلی در این زمینه بر روی نشانگرهای سلولی مختلف متمرکز شده بود، دانشمندان می‌گویند که پاکسازی سلول‌هایی که سطوح بالای "p۲۱" را بیان می‌کنند، چنان تأثیرات قدرتمندی در کاهش اثرات دیابت ایجاد می‌کند که این تکنیک، توجه بیشتری را می‌طلبد.
"ژو" می‌گوید: اگرچه این نتایج بالینی بسیار امیدوارکننده بودند، اما آزمایش‌های بالینی در مقیاس بزرگ برای بررسی اثربخشی و ایمنی این داروها در انسان ضروری هستند.
این تحقیق در مجله Cell Metabolism منتشر شده است.
انتهای پیام