به گزارش ایسنا، کامبیز درم‌بخش ـ هنرمند کاریکاتوریست کشورمان ـ شنبه (۱۵ آبان ماه) در پی ابتلاء به کرونا درگذشت و پیکر او صبح امروز ـ سه شنبه ـ ۱۸ آبان ماه در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد.
بهزاد خورشیدی در توضیح طرح خود برای کامبیز درم‌بخش چنین نوشته است:
«هنر برآیند ذوق، حس زیبایی‌شناختی هنرمند، آموخته‌ها و تجربه‌های زیست اوست. هنرمند در این راه، در تعامل با هنر و دانش ملل دیگر، بر غنای فکری و اندیشه خویش می‌افزاید و افق روشن خود را بر دایره هستی این جهان می‌گستراند. در این مسیر است که اندیشه‌های هنری بارور می‌شود و به منصه ظهور می‌رسد و میراث هنری هنرمند شکل می‌گیرد و ماندگار می‌شود.
کامبیز درم‌بخش در میان کاریکاتوریست‌ها و طراحان ایران و جهان از جایگاه و اعتبار خاصی برخوردار است. در واقع اعتبارش را مدیون سخت‌کوشی و مداومت در خلق آثاری ممتاز و یگانه‌اش است.
درم‌بخش همه اندیشه و باورهایش را با خطوط ساده ولی محکم به تصویر می‌کشید. آثارش گاهی با تک‌رنگی توأمان می‌شد و گاهی هم با رنگ‌هایی ملایم و چشم نواز! هر چه بود حاصل سال‌ها تجربه و فهم درست از جهان پیرامونی‌اش بود.
یک نویسنده با نوشتن زنده است و یک طراح با طراحی‌های مداوم، درست به مانند کاری که درم‌بخش در طی همه عمر پرثمرش به انجام رساند، هرچند آرزو داشت تا صدسالگی و بدون وقفه طرح بزند. زبردستی در اجرای طرح‌ها و ایده‌یابی منحصر به فردش، حتی در میان هم‌نسلانش نیز بی‌مانند بود. البته همه این‌ها به دلیل ذهن جستجوگر و خلاق او با پیشینه دانش او در حوزه هنر و جهان شمولی‌اش است که سفرهایش و اقامتش در غرب، به ویژه در آلمان و آشنایی‌اش با طراحان برجسته آن دیار و همین طور همکاری‌اش با نشریات خارج از کشور و حضور موثر در نمایشگاه‌های متعدد گروهی و انفردای از کامبیز درم‌بخش هنرمندی جهانی ساخته بود.
سال‌ها پیش از این، به دلیل علاقه شخصی‌ام به کاریکاتور و چهره های فرهنگی و هنری، گاهی گفت و گویی با برخی از شخصیت‌های نامی را در دستور کار داشتم. گاهی هم یادداشت وتحلیلی را قلمی می کردم. از جمله در ابتدای دهه هشتاد، نوشته مبسوطی را درباره کامبیزدرم بخش و آثارش را در روزنامه ایران به چاپ رساندم. یعنی آن هنگام که ایشان در خارج از کشور روزگار می‌گذراند. عاقبت در همان روزها خبر آمد که درم بخش به ایران آمد و خیلی زود مشغول به کار شد و در پاییز سال هشتاد و دو در گالری گلستان نمایشگاهی از آثارش را برگزار کرد. به طبع و با اشتیاق برای دیدن او و آثارش به سمت نمایشگاه راهی شدم ( لازم به ذکر است که در واقع این اولین دیدار و آشنایی من با ایشان بود.). در گوشه‌ای از نمایشگاه با او روبرو شدم و بعد از خیر مقدم و معرفی خودم به دیدن آثارش مشغول شدم. با گذشت کمتر از ربع ساعت، با نگاهی کنجکاوانه پرسید: شما نویسنده آن نوشته در باره من، در روزنامه ایران هستید؟. او یکی از دلایل بازگشتش به ایران را همان نوشته می‌دانست.
کامبیز درم‌بخش بیش از بیست سال گذشته، به موطنش بازگشت و غربت را به چالش کشید و طی این دو دهه صدها اثر خلق کرد و امید را در خانه پروراند. یادش گرامی باد
بهزادخورشیدی»
انتهای پیام