مریم رجبیان در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به برخی چالش‌های آموزش مجازی در کشور گفت: برخی چالش‌ها به مسائل فنی بر می‌گردد. ما بستر و زیر ساخت لازم را برای آموزش‌های مجازی نداریم و یا بسیار ضعیف هستند و این موضوع در آموزش مجازی بسیار مهم است.
رجبیان ادامه داد: به عنوان مثال اگر قرار است تمام فراگیران در ساعت مشخصی داخل کلاس باشند این ضعف زیر ساخت‌ها باعث می‌شود نیمی از آنها نتوانند در زمان مقرر داخل کلاس حضور داشته باشند و ضعف در سامانه‌ها و سرورها مشهود است.
وی موضوع دیگر را نابرابری در دسترسی به زیر ساخت‌ها و تجهیزات فناوری دانست و تصریح کرد: برخی مناطق دسترسی به اینترنت و زیرساخت‌های فناوری چون لپ تاپ و گوشی ندارند و در برخی نقاط نیز اینترنت به قدری ضعیف است که فراگیران نمی‌توانند وارد کلاس شوند. به دلیل ضعف در این زیرساخت‌ها با قطع و وصل مدام ارتباط و نبود صدا یا تصویر مواجه می‌شوند.
وی ادامه داد: آموزش مجازی نیاز به تجهیزاتی چون هدفون، لپ تاپ دارای دوربین خوب، مکان بی سر و صدا و نورکافی دارد.
این مدرس دانشگاه گفت: آموزش مجازی هرگز نمی‌تواند جای آموزش حضوری را بگیرد. مهمترین عنصر در آموزش حضوری تماس چهره به چهره و ارتباط کلامی و غیر کلامی بین یادگیرنده و یاد دهنده و همینطور تعامل بین این دو است ولی با توجه به مجازی شدن آموزش‌ها و با شیوع کرونا در این عوامل خلل ایجاد شد.
رجبیان نظارت و ارزشیابی فراگیران را یکی از چالش‌های مهم آموزش مجازی دانست و گفت: برخی از فراگیران با ارزشیابی در این محیط آشنا نیستند. حتی مدرسان نیز سواد تولید و ارائه محتوا یا قرار دادن محتوا در محیط مجازی را ندارند و حتی قادر به کار با این سامانه‌ها نیستند و ابتدا باید آموزش‌های لازم در این زمینه را داشته باشند.
وی همچنین با اشاره به نبود تعامل کافی با یادگیرنده‌ها در محیط مجازی گفت: کنترل اینکه آیا فراگیران مطلب را آموخته‌اند در این محیط سخت‌تر است و برخی یادگیرندگان نیز بعد از اعلام حضور از کلاس خارج می‌شوند و در کل مشارکت و تعامل کمتری از سوی فراگیران وجود دارد.
مزایای آموزش مجازی
این مدرس دانشگاه و دانشجوی دکترای در رشته تکنولوژی آموزشی با اشاره به فرصت‌هایی که آموزش مجازی ایجاد کرده، گفت: پس از ورود بیماری همه گیر کرونا در ایران نقش آموزش مجازی بسیار پررنگ شد و بیشتر آموزش‌های ما به صورت الکترونیک در آمد و امکان آموزش حضوری عملا از بین رفت.
وی با بیان اینکه فراگیران فقط محدود به دانش آموزان و دانشجویان نمی‌شوند و افراد مختلفی از آموزش‌های مجازی استفاده می‌کنند. یکی از فرصت‌هایی که آموزش مجازی ایجاد می‌کند این است که دارای محدودیت زمانی و مکانی نیست و فرد فراگیر در هر زمان و مکانی که به اینترنت دسترسی داشته باشد می‌تواند از آموزش‌های مجازی استفاده کند.
رجبیان افزود: این موضوع دامنه آموزش را گسترده‌تر می کند و توزیع عادلانه‌تری برای آموزش افراد ایجاد می شود. از طرفی تجربیات و دانش مربیان مدرسان و فراگیران می‌تواند به اشتراک گذاشته شود و فراگیران می‌توانند به منابع مختلف دسترسی داشته باشند و امکان به روز رسانی اطلاعات برایشان وجود دارد.
وی سرعت بالای انتقال اطلاعات و صرفه جویی در زمان و هزینه رفت و آمد را از دیگر مزایای آموزش مجازی عنوان کرد و گفت: برخی از افراد و فراگیران در طبقه نیازهای ویژه هستند و مشکلات خاص خودشان را دارند که این محیط می‌تواند به آنها کمک کند. تنوع و جذابیت محیط مجازی نیز باید در نظر گرفته شود.
رجبیان دسترسی مجدد فراگیر به فایل‌های آموزش و امکان ذخیره سازی این فایل‌ها را از نقاط قوت آموزش مجازی دانست و تصریح کرد: در آموزش مجازی تالارهای گفت و گوی همزمان و غیر همزمان وجود دارند که در شرایط دوم امکان دسترسی به فایل‌ها در هر زمان وجود دارد.
وی به برخی از راهکارها برای بهبود کارایی آموزش‌های مجازی اشاره کرده و گفت: در ابتدا باید دوره آموزشی برای یاددهندگان و فراگیران برگزار شود و دانش و مهارت رایانه‌ای و دیجیتالی و سواد استفاده از محیط مجازی در افراد افزایش یابد.
رجبیان افزود: آموزش تولید محتوای آموزشی، آشنایی با نرم افزار های چند رسانه‌ای و استفاده از آیکون‌ها و المان‌های مختلف سامانه و پشتیبانی مداوم از آنها برای مدرسان لازم است. همچنین باید مدرسان را با نرم افزارهای آزمونساز و آموزش‌های آنلاین آشنا کرده و روش‌های تدریس فعال در محیط مجازی را بیاموزند. همچنین در زمینه کار با نرم افزارهای ویرایش فیلم، تنظیم صدا، تحقیق هدفمند در محیط مجازی و مهارت‌های icdl و تایپ آموزش ببینند.
انتهای پیام