بیتا میرزایی در میزگرد بهداشت روان در دوران کرونا که دیروز، ۲۲ مهر، در سازمان نظام پزشکی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: در دوران شیوع کرونا برخی از افراد دچار بیماری خودبیمارانگاری یا اختلال انکار بیماری می‌شوند که نوعی یک اختلال روان‌پزشکی محسوب می‌شود.
عضو کارگروه پژوهش کمیته علمی ستاد مقابله با کرونای استان افزود: در خودبیمارانگاری فرد به دلیل اشتغال ذهنی نسبت به احتمال بروز بیماری جسمی دچار نوعی وسواس می‌شود. گاهی اشتغال ذهنی این افراد به قدری زیاد می‌شود که بیمار نمی‌تواند تفکیکی بین علائم روزمره خود با علائم بیماری داشته باشد؛ به عنوان مثال در دوران شیوع کرونا در حالی که فرد مبتلا به کرونا نیست اما به دلیل این اشتغال ذهنی که من بیمار هستم، مدام به پزشکان متعددی مراجعه می‌کند و در حال انجام آزمایشات بالینی و سی‌تی‌اسکن است.
وی بیان کرد: زمانی که این افراد مبتلا به کرونا می‌شوند، اشتغال ذهنی آن‌ها افزایش پیدا می‌کند زیرا برخی از آنان شخصیت‌های وسواس‌گونه‌ای دارند. استرس، ترس و نگرانی بیش از حد به بیماری سبب می‌شود که مدام برای ویزیت به سراغ پزشکان مختلف بروند.
میرزایی گفت: اختلال انکار یک نوع مکانیسم دفاعی است و زمانی رخ می‌دهد که سطح انتظارات با واقعیات موجود مطابقت ندارد و فرد دچار آشوب‌های درونی می‌شود. او در این حالت احساسات خود را به رسمیت نمی شناسد و بیان نمی‌کند؛ لذا برای رهایی از آشوب درون و فشارهای ناشی از هیجانات ابراز نشده خود به انکار واقعیات می‌پردازد؛ به طور مثال فرد مبتلا به کروناست اما به دلیل آشوب‌هایی که در او ایجاد شده، بیماری را انکار می‌کند و تصور می‌کند بر اثر خوابیدن جلوی کولر این علائم در وی بروز کرده است. حتی برخی از آن‌ها به پزشک مراجعه نمی‌کنند و از این طریق مسبب افزایش انتقال کرونا در جامعه نیز می‌شوند.
وی تاکید کرد: افرادی که به این اختلالات سیستم روانی مبتلا هستند، باید درمان شوند زیرا این افراد سبب افزایش بار مادی و معنوی در سیستم سلامت شده و هر کدام به نوعی در اپیدمی مشکلاتی را ایجاد می‌کنند. اصلی‌ترین روش درمان این افراد روان‌درمانی است. در حالت حاد نیز راهکار عملیاتی مراجعه به روان‌پزشک و مصرف دارو است. مشاهدات شخصی من حکایت از فزونی تعداد انکارکنندگان ابتلا به بیماری نسبت به خود بیمارانگاران دارد.
این پزشک متخصص بیماری‌های روان‌تنی با بیان اینکه علائم جسمانی استرس افزایش ضربان قلب، تنگی نفس و درد با منشا انقباض عضلات است، گفت: این علائم شبیه برخی از علائم کروناست. همین موضوع سبب می‌شود که اضطراب فرد از اینکه مبتلا به کروناست، شدیدتر شود. استرس منجر به کاهش سطح ایمنی بدن در برابر بیماری‌های التهابی و کاهش فعالیت سلول‌های لنفوسیت که در عملکرد سیستم ایمنی نقش موثری دارند، شده و در نتیجه با اختلال در سیستم ایمنی زمینه بروز بیماری‌های مختلف به ویژه بیماری‌های ویروسی افزایش می‌یابد.
میرزایی اضافه کرد: در بیماری‌های مزمن استرس نقش مهمی در بروز و افزایش شدت بیماری ایفا می‌کند. در پاندمی کرونا نیز بیماری حاد استرس در زمانی طولانی گریبانگیر جامعه شده است. فشارهای مزمن اضطراب مزمنی را در برخی افراد ایجاد می‌کند که بعضا به ترس نیز مبدل می‌شود. زمانی که این افراد مبتلا به کرونا می‌شوند، روند بیماری در آن‌ها وخیم خواهد بود. به طور کلی اگر فردی روان سالمی داشته باشد، سرعت بهبود بیماری در او بیشتر است.
وی با تاکید بر لزوم تاب‌آوری در مقابل شرایط دشوار گفت: میزان تاب‌آوری و انعطاف افراد ارتباط تنگاتنگی با پذیرش شرایط توسط آنان دارد. پذیرش شرایط مستلزم آن است که فرد به شناخت خوبی از عواطف واحساسات خود و رویدادهای پیرامونش برسد. در دوران شیوع کرونا برخی از افراد به دلیل عدم پذیرش شرایط اختلالات اضطرابی و خشم‌های کنترل نشده‌ای را از خود بروز داده‌اند که به نوعی بیان همان احساسات ابراز نشده در سطح دیگری از روان است.
انتهای پیام