به گزارش ایسنا و به نقل از نوبل پرایز، آدام اسمیت(Adam Smit) از سایت نوبل پرایز(nobelprize) در پی اعلام برندگان نوبل پزشکی سال ۲۰۲۱ مصاحبه‌ای تلفنی با "آردم پاتاپوتیان"(Ardem Patapoutian) که یکی از دو برنده نوبل پزشکی است به انجام رساند.
اسمیت: سلام، با آردم پاتاپوتیان صحبت می‌کنم؟
پاتاپوتیان: بله خودم هستم.
اسمیت: من آدام اسمیت هستم و از وبسایت نوبل پرایز با شما تماس می‌گیرم. پیش از هر چیزی بردن جایزه نوبل را به شما تبریک می‌گویم.
پاتاپوتیان: خیلی ممنونم.
اسمیت: چه حسی داشتید وقتی "توماس پرلمن"(Thomas Perlmann) با شما تماس گرفت؟
پاتاپوتیان: من حالت "مزاحم نشوید" تلفن همراهم را فعال کرده بودم بنابراین متوجه تماس ایشان نشدم. ایشان توانست با پدر ۹۲ ساله من که در لس‌آنجلس زندگی می‌کند تماس برقرار کند و پدرم با من تماس گرفت. من این خبر را از او شنیدم که لحظه‌ی خاصی بود.
اسمیت با خنده: خوب است که پدر ۹۲ ساله شما می‌داند چطور حالت "مزاحم نشوید" تلفن همراه شما دور بزند.
پاتاپوتیان با خنده: بله دقیقا، اکنون من در حال تماشای فیلم لحظه‌ی اعلام جوایز هستم.
اسمیت: می‌خواهید به تماشا ادامه دهید یا چند دقیقه‌ای برای صحبت فرصت دارید؟
پاتاپوتیان: می‌توانیم کوتاه صحبت کنیم.
اسمیت: در مورد گیرنده‌های فشاری که شما کشف کرده‌اید باید گفت ما در تمام طول زندگی بشریت توانایی احساس کردن فشار را موضوعی بدیهی می‌دانستیم. این که شما موفق به کشف گیرنده‌های آن شده‌اید، بسیار هیجان‌انگیز است. چه چیزی باعث شد این سوال در ذهن شما ایجاد شود تا به دنبال پاسخ مناسب آن بروید؟
پاتاپوتیان: همانطور که شما اشاره کردید در علم اغلب مواردی وجود دارد که آن‌ها را بدیهی فرض می‌کنیم در حالی که بسیار جالب توجه هستند. برای ما که در حوزه احساس لمس و درد هستیم این مورد از آن دست مواردی بود که به رغم آنکه از آن آگاهی داشتیم اما بحث و تحقیق در مورد آن کار دشواری بود. ما می‌دانستیم که نحوه‌ی ارتباط این سلول‌ها با سایر سلول‌های بدن که به طور معمول از طریق مواد شیمیایی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، متفاوت است. اما رسیدن به پاسخ سوالات‌مان کار دشواری بود. حق با شماست، زیرا چنین موضوعاتی که ناشناخته هستند و نادیده گرفته می‌شوند مانند حس عمقی که حسی است که به وسیله آن موقعیت اعضای بدن خود را درک می‌کنید مورد توجه بیشتر مردم قرار نمی‌گیرند. اکثر مردم آن را حس مهمی نمی‌دانند در حالی که بدون این حس شما نمی‌توانید راه بروید، بایستید و این حس بخش مهمی از فیزیولوژی شما است.
اسمیت: بله زیرا بیشتر تمرکز بر روی احساس لامسه است. درحالی که این گیرنده‌های فشار موارد زیادی را کنترل می‌کنند. فشار خون و همانطور که شما اشاره کردید حس عمقی بدن.
پاتاپوتیان: دقیقا، یکی از موضوعات هیجان‌انگیز این است که این تحقیق ما را به سمت مسیرها و بخش‌هایی هدایت کرد که تصور نمی‌کردیم احساس فشار در آن‌ها اهمیت داشته باشد.
اسمیت: یکی از این موارد را مثال می‌زنید؟
پاتاپوتیان: برای مثال، ما دریافتیم که گلبول‌های قرمز خون می‌توانند فشار را حس کنند و به این وسیله حجم خود را تنظیم کنند. در شرایط بالینی زمانی که بیش از حد احساس فشار وجود داشته باشد می‌توان گفت گلبول‌های قرمز دچار کم‌آبی هستند که این ویژگی باعث مقاومت در برابر مالاریا می‌شود. ما همچنین دریافتیم که این پروتئین در سلول‌های ایمنی میزان آهن موجود در خون را تنظیم می‌کند. هیچ‌کس تصور نمی‌کرد که احساس فشار با چنین مواردی مرتبط باشد.
اسمیت: چقدر عالی، سوال آخر، راز موفقیت فضای تحقیقاتی شما چیست؟
پاتاپوتیان: اکنون دو بامداد است و پاسخ هوشمندانه دادن کار سختی است اما من فکر می‌کنم راز آن، محیط، افرادی که در کنار شما هستند و به نوعی تمرکز بر سوالات بزرگ است. در علم ما بارها بر سوالات بزرگ تمرکز می‌کنیم اما باید این سوالات را در جای درست و زمان مناسب پرسید زمانی که ابزار پاسخگویی این سوالات وجود داشته باشد.
اسمیت: ممنونم. این جواب برای هر زمانی در روز هوشمندانه بود چه برسد به دو بامداد. بسیار ممنونم که با من صحبت کردید.
انتهای پیام