محمد درویش امروز (یکشنبه- ۱۱ مهرماه) در وبینار بررسی فرونشست استان اصفهان از منظر محیط زیست که به همت کمیسیون معادن اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی اصفهان برگزار شد، به گزارش های سازمان زمین شناسی کشور اشاره و اظهار کرد: در حال حاضر ۳۰ استان از ۳۱ استان کشور در معرض خطر فرونشست هستند و تنها استان گیلان از این پدیده در امان مانده که اگر با این رویه پیش برویم، فرونشست گریبانگیر این استان نیز خواهد شد.

وی در خصوص پدیده فرونشست در استان اصفهان، گفت: درحال حاضر فرونشست در اصفهان وضعیت خوبی ندارد، تعداد چاه ها در دشت مهیار به طرز شگفت آوری زیاد شده، جاده اصلی اصفهان- شیراز چندین بار ترمیم شده و وضعیت خوبی ندارد و راه آهن اصفهان در شرایط مطلوبی نیست.

به گزارش ایسنا، عضو هیات علمی سازمان جنگل ها و مراتع کشور با تاکید بر اینکه فرونشست به خانه های مسکونی در شهر اصفهان نیز رخنه کرده است، تصریح کرد: ترک ها فقط در اطراف حاشیه جنوبی استان اصفهان نیست و در بخش های قابل توجهی از اصفهان، در شهرک هوانیروز خانه اصفهان، پایانه حمل و نقل امیرکبیر و اداره پست آن و خانه های مسکونی اطراف فرودگاه اصفهان بسیار شدید است.

درویش با بیان اینکه وضعیت فرونشست در اصفهان بسیار نگران کننده است، به فرونشست در نطنز و کاشان اشاره کرد و گفت: شکافی در منطقه کاشان به طول ۷۲ کیلومتر وجود دارد که احتمالا بزرگترین شکاف ایران خواهد بود.

وی تاکید کرد: گلایه در خصوص اینکه گفتن فرونشست موجب کاهش قیمت زمین مناطق می شود، سخن درستی نیست و ای کاش نگرانی ها تنها در مورد قیمت زمین بود.

وی با بیان اینکه اکنون نگرانی ها نسبت به فرونشست شهر اصفهان بیشتر شده است و باید خود را آماده یک جراحی بزرگ کنیم، خاطرنشان کرد: طبعا جراحی دردناک است، اما باید بدانیم هرچه دیرتر به این جراحی تَن دهیم، مشکلات ما بیشتر خواهد شد.

این فعال محیط زیست فرونشست را آخرین و غیرقابل برگشت پذیربودن مرحله بیابان زایی دانست و گفت: فرونشست نشان دهنده کیفیت مدیریت حاکم بر سرزمین، در حوضه های آبی، محیط زیست، آب و منابع طبیعی است که نمره کاملا نامطلوب و غیرقابل قبولی بر مدیریت حاکم بر سرزمین ما در این حوزه به دست می آید.

این فعال محیط زیست با بیان اینکه ما در کشور حرف های بسیار زیبایی در مورد حفظ محیط زیست زده می شود، تاکید کرد: در اصل ۵۰ قانون اساسی گفته شده حفظ محیط زیست لازمه حیات رو به رشد مردم است و حفظ محیط زیست وظیفه عمومی است و هر فرد ایرانی می تواند علیه هر شخص حقیقی یا حقوقی که عملکردش منجر به مشکل در محیط زیست شود، شکایت کند.

درویش اظهار کرد: در طول یک قرن اخیر حدود هشت میلیون هکتار از پوشش جنگلی را از دست داده ایم. از سال ۱۳۳۵ تا امروز نیمی از جنگل های هیرکانی از بین رفته و در طول ۳۰ سال اخیر، ۱۵ میلیون بلوط در زاگرس را از دست داده ایم و اینها با وجود حرف های زیبایی است که درباره محیط زیست گفته می شود.

وی افزود: مصداق بارز آن را می توان در اصفهانی مشاهده کنیم که معروف به نصف جهان بود و مهمانپذیر درجه یک ایران است، اما امروز درگیر چالش بزرگی به نام فرونشست است.

به گفته این فعال محیط زیست، سال ها در اصفهان کسب درآمد بدون تکیه بر آب و خاک بوده و خردمندترین راه زیست پایدار در این خطه از طریق زیبایی های فرهنگی- تاریخی بوده، نه اینکه منابع آب و خاک آن را از بین ببرند.

درویش، اولین خطای راهبردی رخ داده در اصفهان را در دهه ۳۰ دانست که پس از افتتاح تونل اول کوهرنگ، ذوب آهن احداث می شود که اصلا تناسبی با اصفهان ندارد. این نابخردی از قبل از انقلاب آغاز شد و عدم توجه به ملاحظات زیست محیطی نیز بعد از انقلاب ادامه یافت.

درویش با بیان اینکه اصفهان قربانی توسعه شده است، تصریح کرد: نیت خیر و آدم خوب بودن برای حکمرانی کافی نیست. در حال حاضر در اصفهان حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ میلیون مترمکعب در سال با کسری آب روبرو هستیم و آبخوان کل استان اصفهان، ۱۲ میلیارد متر مکعب کسری دارد و آبخوان دشت اصفهان نیز ۲.۹ میلیارد متر مکعب کسری آب دارد.

وی خاطر نشان کرد: این کسری حاکی از این است که اگر فرض شود، تمام طرح های انتقال آب با موفقیت وارد زاینده رود شود و حدود یک و نیم میلیارد مترمکعب وارد شود، باید دو سال به طور کامل در استان هیچ آبی مصرف نشود تا به بیلان صفر برسیم و البته این درحالیست که با فرونشست روبرو هستیم و بخشی از ظرفیت طبیعی آبخوان برای همیشه از دسترس خارج شده است.

این فعال محیط زیست با تاکید بر اینکه بدترین پدیده در حوزه بیابان زایی فرونشست است، تاکید کرد: اگر قرار باشد دشتی که دچار فرونشست شده را ترمیم کنیم، باید میزان تغذیه و برداشت آن برابر شود و برای اینکه به تاب آوری خود برسد به ۵۰ تا ۷۰ هزار سال زمان نیاز دارد.

درویش در توضیح وضعیت فرونشست اصفهان، گفت: اگر فرض کنیم بتوانیم ۲۰ درصد از میزان نیازهای حوضه آبریز زاینده رود را کاهش دهیم، حدود 10 سال باید منتظر بمانیم تا تراز را به صفر برسانیم، البته به شرط این است که بارگذاری جدید در اصفهان اتفاق نیفتند.

وی با بیان اینکه در کشور بیشتر دچار فرافکنی هستیم و با وعده های عجیب روبرو می شویم، تصریح کرد: این شهر نباید چشمش به آسمان باشد اصفهانی ها نشان داده اند بدون اتکا به هیچ دست نیازمندی می توانند به زندگی تاب آورانه خود ادامه دهند و نیازمند اراده قوی برای رفع مشکلات هستند.

این فعال محیط زیست خاطرنشان کرد: کشور زمانی به سمت پایداری حرکت می کند که بر مبنای واقعیت های بوم شناختی این سرزمین باشد. اصفهان در کمربند خشک جهان قرار دارد و میانگین ریزش های آسمانی آن یک پنجم جهان است و تبخیر در آن ۱۰۰ تا ۲۰۰ درصد بیشتر از میانگین جهانی است این منطقه نباید متکی به آسمان باشد.

 درویش با بیان اینکه قبل از انقلاب وسعت اراضی کشاورزی در استان اصفهان ۷۰ هزار هکتار بود، تصریح کرد: بر اساس گزارش جهاد کشاورزی استان این اراضی به ۴۰۰ هزار هکتار رسید که اکنون به ۱۷۰ هزار هکتار کاهش یافته و این به معنی ۱.۷ میلیارد متر مکعب نیاز آبی است که دو برابر آورد طبیعی زاینده رود است.

وی به کوهستان کرکس به عنوان یکی از راهبردی ترین منابع تولید آب در استان اشاره کرد و گفت: این کوهستان به طور متوسط حدود ۲ میلیاردمتر مکعب تولید آب می کند که در حال خراشیده شدن است. روزانه حدود ۴۰۰ کامیون سنگ از این مناطق خارج می شود و این به معنی از بین بردن پوشش های گیاهی این منطقه است.

این فعال محیط زیست با تاکید براینکه نیاز به جریان آزاد اطلاع رسانی در استان اصفهان هستیم، تاکید کرد: جریان هایی که نفع آن در طرح های انتقال آب نباشد و مطالبه ما باید تغییر در چیدمان توسعه این کشور باشد و به سمت کاهش وابستگی معیشتی به آب و خاک این سرزمین برویم.

درویش تاکید کرد:  نباید درگیر کدورت ها و سیاست هایی شویم که پایه وحدت در ایرانی که همیشه توانسته همه هموطنانش را در کنار هم قرار دهد شویم. باید بدانیم راه نجات و پایداری اصفهان این است که به سمت راهکارهای بدون نیاز به آب و خاک برویم.

وی افزود: مشکل اصفهان با طرح های انتقال آب حل نمی شود. اصفهان باید برای ۱۰ سال اعلام تنفس کند و به سرعت باید تراز منفی آبخوان را جبران کنیم. دولت باید به کسب و کارهایی که خسارت می بینند، یارانه دهد و اگر این کارها را نکنیم مجبور به تخلیه کامل اصفهان خواهیم بود. باید رویکردمان به کسب و کارها تغییر کند.

انتهای پیام