به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سید مجتبی حسینی در این پیام نوشته است:
«امروز سرآغاز سال تحصیلی است، آغاز مهرماه، آغاز رفاقتی با شورِ رقابت، امروز نوروزِ آموختن است. پس این روز را باید با سلام و سنا گذراند. سلام بچه‌ها، سلام معلم‌های کریم و بخشنده و هنردان...
اگرچه قرنی می گذرد از آن روز که امیرکبیر ایران، با تأمل و تأنی شاهِ جوان را به نصیحت گفت: «اگر نیت یک ساله دارید گندم بکارید، اگر نیت ده ساله دارید درخت بکارید و اگر نیت صدساله دارید انسان تربیت کنید.» اما به چشم تاریخ، چشم برهم زدنی گذشته انگار از آن روز ... امیر، نخستین دریابنده‌ی این حکمت نبود! اما گوش جانش به گوشوار کلام امیر مؤمنان(ع) آراسته بود که فرمود: «که اگر چه من به اندازه‌ی عمر باشندگانِ پیش از خود نزیسته‌ام اما در آنها نظر کرده و اندیشیده‌ام تا بدانجا که گویی با ایشان زیسته‌ام و از آنها آموخته‌ام.»
امیر می دانست گویی، که روزی شیخ بهایی همین حکمت را به رفتاری شگفت به فرمانروای صفوی آموخته بود. امیر نگاهش به فردای ایران بود.
کمال الملک، چهار ساله بود که امیرکبیر، شهیدِ جهل و تنگ نظری شد اما این زاده‌ی کاشان پَژواک آن آرمیده در خاکش را شنید.
کمال الملک می دانست، به کوهی گران از هنر تکیه داده و اگر قرار است دماوندِ هنرِ ایران بماند و بپاید، برای فردا، او به جایِ گندم و درخت می باید که به انسان بیندیشد. شصت و سه ساله بود که رنج ها را به جان خرید و آرشین تیرش را از چله رها کرد و هنرستانِ هنر به شیوه‌ی امروزین را بنا نهاد تا صدیقی و وزیری و آشتیانی و حیدریان و صنعتی و بسیار نام‌های درخشان دیگر به امتداد مسیر او بپردازند.
راهی که هشت سال پس از کمال الملک، یعنی یکصد و سه سال پیش برای موسیقی گشوده شد و هنرستان موسیقی نیز قصه‌ی خود را آغاز کرد.
هنرستان های ایران به گلستان و بوستانِ بی خزان می‌مانند. باغستانی که در منطقه، نخستین‌اند و نشان‌دهنده‌ی فضل و فرهنگ و منش بلند کشور ما. باغستانی که هم خودش سرمایه‌ی ثمینِ اجتماعی و تاریخی است و هم محصول شیرینش- در بیش از یک قرن- سرمایه‌های درخشان سرزمین ما بوده و هستند.
شمار هنرمندان نام آور و افتخارآفرینی که برآمده از هنرستان‌اند چندان و چنان است که هر صاحب دلی را به پاسداشت این میراث فرامی‌خواند.
هنرستانها، هسته‌ی تشکیل وزارتی برای هنر شدند، هنرستان ها، نگارخانه‌ی پویا و پایای هنر ایران شدند و نقش‌ها زدند و نغمه‌ها پرداختند...
از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۶ هیجده باب هنرستان هنرهای زیبا در کشور تأسیس شد و از ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ سیزده باب. در سال ۱۳۹۶ زمانی که به مأموریت معاونت هنری منصوب شدم، شمار هنرستانها همان ۳۹ باب بود و شماری از استانها هنرستان نداشتند و بسا استعداد و علاقه مند که مجال و امکان تحصیل در هنرستان نمی‌یافتند.
از بخت شکر دارم و از روزگار هم که به دستیاری همکاران و برادران عزیز و دلسوزم در اداره کل آموزش و در تمامی ادارات کل استانها به سعیِ ستوده و جهدِ بلیغ و با نگاهی برنامه‌ای، مطالعاتِ ایجاد هنرستان های هنرهای زیبا با همراهی وزارت محترم آموزش و پرورش به اینجا رسید که در دو سال پشت سر ده باب و از امروز ده باب دیگر و در مجموع بیست هنرستان طی یک دوره تقریباً سه ساله به منظومه هنرستان های هنر کشور افزوده شد. امروز هیچ استانی بی‌هنرستان هنرهای زیبا نیست اما در شمارِ اندکی از استانها یا فقط هنرستان دختران است یا هنرستان پسران.
امروز وقت است که از وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی که خود به زیور و کسوت معلمی آراسته‌اند، درخواست کنم تا با توجه به حاصل درخشان و ارزشمند هنرستان های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برنامه‌های این وزارت، در دولت سیزدهم چنان بیاید که در هر استان دست کم یک هنرستان دخترانه و یک هنرستان پسرانه فعال باشد و در تمامی هنرستانها، هفت رشته‌ای که به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تخصیص دارد، تدریس شود تا هیچ نوجوان صاحب استعدادی از این امکان محروم نماند و کشور عزیزمان بتواند فرزندان برومندش را در قامت هنرمندان متعهد و توانمند به نظاره بنشیند و تحسین کند.
اجازه می‌خواهم سخنم را به عطر شعر بهار بیارایم که به دردمندی و دلسوزی با جوانان گفت:
بهوش باش که ایران ترا پیام دهد /ترا پیام به صد عز و احترام دهد
به علم خویش بکن تکیه و به عزم درست /که علم و عزم ترا عزت و مقام دهد
شعائر پدران و معارف اجداد /حیات و قدرت اقوام را قوام دهد»
انتهای پیام