به گزارش ایسنا، مرگ سلولی برنامه‌ریزی شده، روندی فیزیولوژیک و زیستی برای نمو طبیعی موجودات است. در مواردی‌که بقای یک سلول، زندگی موجود زنده را به خطر بیندازد، سلول با مرگ برنامه‌ریزی شده، خودکشی می‌کند. زمانی‌که سلول تحت تأثیر عوامل مختلف محیطی یا حتی درونی همانند پرتوهای یونیزه‌کننده، داروهای شیمی درمانی، هورمون‌های گلوکوکورتیکوئیدی و غیره قرار می‌گیرد، محتویات آن از جمله دی‌ان‌ای، دستخوش تغییراتی می‌شوند که در صورت ادامه حیات سلول، منجر به ناهنجاری‌هایی شدید از جمله سرطانی شدن سلول می‌شوند. این آسیب‌های شدید به دی‌ان‌ای می‌تواند منجر به راه‌اندازی مسیر مرگ سلولی برنامه‌ریزی‌شده شود. این روند فیزیولوژیک در اثر فعال شدن آنزیم‌های گروه کاسپاز رخ می‌دهد که کلیدی‌ترین این آنزیم‌ها، کاسپاز ۳ و ۷ هستند.
یکی از اصلی‌ترین روش‌های بررسی فرآیند مرگ سلولی در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، استفاده از آنتی‌بادی‌های اختصاصی علیه آنزیم کاسپاز ۳ و ۷ در تست‌های تشخیصی خاص است. با توجه به هزینه بسیار زیاد و همچنین محدودیت‌های دیگر، تهیه این آنتی‌بادی از منابع خارجی و در کنار آن، نیاز مبرم آزمایشگاه‌های تحقیقات زیست‌شناسیِ سلولی و مولکولی سراسر کشور به این آنتی‌بادی‌ها، در این پژوهش تلاش شد تا با بهینه‌سازی فرآیند تولید آنتی‌بادی، بتوان این آنتی‌بادی‌ها را تولید کرد.
بنابر اعلام بنا روابط‌عمومی دانشگاه تهران و مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک، این پژوهش کاربردی در آزمایشگاه بیولوژی مولکولی مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک انجام شد و در نتیجه آن، مقدار قابل توجهی آنتی‌بادی با اختصاصیت و کیفیت بسیار بالا علیه آنزیم‌های کاسپاز ۳ و ۷ تولید شد. آنتی‌بادی تولیدشده می‌تواند پاسخ‌گوی بخشی عمده از نیاز آزمایشگاه‌های تحقیقاتی کشور باشد و سبب صرفه‌جویی در زمان و هزینه جهت تهیه این محصول از منابع خارجی شود.
این یافته‌ها بر اساس پژوهش پایان‌نامه حمیدرضا حجت، دانشجوی کارشناسی‌ارشد بیوشیمی به راهنمایی دکتر جمشید داودی، دانشیار مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک، محقق شده است.
انتهای پیام