در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است «هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش است که شامل تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت های پزشکی و خدمات اجتماعی و امنیت می شود.»

محققان می گویند، شرایط محیط زندگی و مسکن مناسب با سلامت جسمی و روحی افراد ارتباط مستقیم دارد.

طبق دستورالعمل های سازمان بهداشت جهانی (WHO)، طراحی ضعیف مسکن می تواند خطر سقوط، آسیب، انزوا و استرس را برای افراد مسن یا افراد دارای معلولیت افزایش دهد. علاوه بر این، مسکن ناامن استرس را تشدید می کند. شرایط فیزیکی محل زندگی نیز تشدیدکننده مشکلات سلامتی خواهد بود؛ مسکنی که خیلی گرم یا سرد است، یا آلودگی هوای داخل خانه زیاد باشد، می‌تواند باعث مشکلات تنفسی و قلبی شود. همچنین مسکن با سیستم آب ضعیف می تواند شیوع بیماری های عفونی را افزایش دهد.

روبرت هاکسفورد، مدیر گروه طراحی شهری لندن، معتقد است که رابطه بین سلامت و طراحی شهری یا مسکن سابقه طولانی دارد.

او می گوید: پیوندهای بین مسکن و طراحی شهری و بهداشت به صدها سال قبل مانند جنبش بهداشت عمومی قرن نوزدهم، فعالیت انجمن بهداشت شهرها در دهه ۱۸۴۰ باز می گردد.

از نظر هاکسفورد، همه گیری کووید ۱۹ نگرانی‌های تاریخی در مورد مسکن و بیماری های عفونی را دوباره مطرح کرده است. او  می گوید: در قرن ۱۹، عوامل اصلی مرگ و میر بیماری های عفونی مانند سل، وبا و تیفوئید بود. اقدامات بهداشت عمومی قرن نوزدهم و بیستم باعث شد بیماری های عفونی تحت کنترل قرار گیرند که این امر با پیشرفت علم پزشکی میسر شد. با این حال، همه گیری کووید نشان داده است که ما همچنان در برابر بیماری های عفونی آسیب پذیر هستیم و چشم انداز بیماری‌های مقاوم به دارو یک نگرانی بین المللی جدی است. در این شرایط ضرورت توجه به مسکن و طراحی شهری مقاوم در برابر خطر بیماری های عفونی دوچندان می شود.

با تأیید موضوع هاکسفورد که در مقاله ای در مجله PLOS ONETrusted Source منتشر شد، محققان ارتباطی بین مسکن بی کیفیت در یک شهرستان ایالات متحده و بروز و مرگ و میر ناشی از کووید ۱۹ را پیدا کردند.

از سویی توسعه وابسته به خودرو، تاثیر مهمی بر سلامت جسمی افراد دارد و به گفته رئیس گروه طراحی شهری و مدیر برنامه ریزی و طراحی شهری Tibbalds، انتخاب گسترده تر طراحی شهری می‌تواند به طور مستقیم تأثیرات سوء بر سلامت فرد داشته باشد.

او اصلی ترین عوامل شهری که بر سلامت روحی و جسمی فرد تأثیر منفی می گذارد را آلودگی هوا از جمله ترافیک جاده ها و همچنین آلودگی صوتی عنوان کرد و معتقد است که زندگی در یک بستر توسعه وابسته به خودرو بر توانایی افراد در ورزش کردن تأثیر می گذارد و یک شیوه زندگی بی تحرک را ایجاد می کند که منجر به چاقی، بیماری های قلبی و دیابت می شود.

مسکن و مسائل مربوط به طراحی شهری می تواند بر سلامت روان تأثیر منفی بگذارد

دکتر لیلا مک کی، مدیر مرکز طراحی شهری و سلامت روان معتقد است که بی خانمانی و ناامنی مسکن یک عامل خطر اصلی برای مشکلات بهداشت روانی است. همانطور که دکتر مک کی تاکید می‌کند، امنیت مسکن می تواند به اندازه شرایط فیزیکی خانه برای رفاه افراد مهم باشد.

دکتر مک کی می گوید: مسکن با سلامت روان و رفاه ارتباط ناگسستنی دارد، اما دسترسی به مسکن و کیفیت آن با توجه به طیف وسیعی از عوامل، به ویژه ثروت، متفاوت است.

به گزارش ایسنا، در حالی که محققان بین سلامت جسمی و روانی و شاخص های مسکن و محیط زندگی ارتباط مستقیمی می دانند بهداشت عمومی انگلستان نیز تجربه دوران کودکی، تحصیل، مسکن پایدار و اشتغال مطمئن را به عنوان عوامل موثر در سلامت و رفاه ذکر کرده است. 

منبع: medicalnewstoday

انتهای پیام