به نقل از ویفروم، جامعه بین‌المللی نگرانی‌های بسیاری درباره امنیت و اطمینان مردم افغانستان دارد که یکی از نگرانی‌های اصلی جامعه حریم خصوصی و امنیت، وجود یک سیستم بیومتریک است که حاوی اطلاعات شخصی میلیون‌ها افغان به ویژه برای افرادی است که دانش و تخصص خود را برای دفاع از حقوق بشر آنلاین اختصاص می‌دهند.

این سیستم شامل میلیون‌ها اثر انگشت، اسکن عنبیه و عکس چهره افراد افغان است که اطلاعات بیومتریک آنان توسط نیروهای آمریکایی و ائتلاف جمع‌آوری شده است. این سیستم بیش از ۱۵ سال پیش برای تسهیل ردیابی و شناسایی سریع افراد برای اهداف مختلف از جمله توزیع کوپن‌های الکترونیکی توسط برنامه جهانی غذا تا نگهداری سیستم‌الکترونیکی کارت ملی هویت ساخته شد.

داده‌های بیومتریک چیست؟

هرگونه اطلاعات بیومتریک جمع‌آوری شده مانند اثر انگشت یا اسکن عنبیه متفاوت از گذرواژه یا کارت شناسایی بسیار سخت‌تر جعل می‌شود  و به‌عنوان راهی مطمئن برای شناسایی مثبت افراد خواهد بود اما به این معنی است که در صورت افشاء شدن یا به خطر افتادن داده‌ها تغییر آن دشوارتر می‌شود. فرد می‌تواند رمز عبور یا کارت شناسایی خود را تغییر دهد اما نمی‌تواند اثر انگشت یا عنبیه چشم خود را تغییر دهد. داده‌های بیومتریک به اندازه یک فرد، منحصربه‌فرد است بنابراین حریم خصوصی و اقدامات امنیتی هنگام توسعه و اجرای سیستم‌های بیومتریک باید بر اساس آن ارزیابی شود.

از ابتداء توسعه این سیستم بیومتریک بسیاری از گروه‌های حقوق بشری و جامعه مدنی خواستار اقدامات امنیتی بیشتری شده‌اند. آنان ابراز نگرانی کرده‌اند که اگر تدابیر امنیتی مناسبی اجرا نشود ممکن است سیستم در طولانی‌مدت بیشتر از کمک، آسیب وارد کند همچنین خواستار برنامه‌هایی برای حذف همه داده‌های بیومتریک در مواقع اضطراری مانند تغییر در دولت و توانایی اطلاع‌رسانی به افرادی که داده‌های آنان فاش شده یا به خطر افتاده شدند. در حال حاضر، مشخص نیست چه داده‌هایی می‌توانند در معرض خطر باشند.

یک چالش گسترده‌تر این است که اگر به چالش‌های امنیتی به‌طور مناسب رسیدگی نشود و در هنگام توسعه سیستم‌های هویت دیجیتالی برنامه‌های اضطراری در نظر گرفته نشود، اعتماد به اکوسیستم هویت دیجیتالی می‌تواند خدشه‌دار شود و بر ارزش بالقوه آن تاثیر منفی داشته باشد.

چگونه امنیت بیومتریک را ارتقاء دهیم؟

برای اجتناب از شرایطی که داده‌های بیومتریک ممکن است در معرض خطر یا آسیب قرار گیرند باید همکاری نزدیک بین دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی ایجاد شود. ملت‌ها هنگام توسعه اکوسیستم‌های هویت دیجیتالی با چالش‌های جدید امنیت سایبری مواجه می‌شوند تا از محرمانه‌بودن داده‌ها، یکپارچگی و در دسترس بودن آنها به‌صورت مداوم اطمینان حاصل کنند. در اینجاست که دیدگاه‌های مختلفی ارائه می‌شوند که باید در نظر گرفته و ارزیابی شوند تا از هرگونه آسیب و خسارت احتمالی ناشی از سوء استفاده، استفاده نابجا یا هک سیستم جلوگیری شود.

در حال حاضر، مدیریت ریسک سایبری یک چالش عمده رهبری در بخش‌های دولتی و خصوصی است. خطرات مربوط به تهدیدات سایبری اغلب مبهم هستند و سنجش ماهیت و مقیاس مناسب سرمایه‌گذاری در امنیت سایبری دشوار است. رهبران جهانی باید به آسیب‌های احتمالی ناشی از سوء‌استفاده از فناوری فکر و اطمینان حاصل کنند که تدابیری برای استفاده بهینه از این فناوری‌ها در نظر گرفته شده است و هنگام توسعه موارد مختلفی را شامل می‌شود.

انتهای پیام