به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فرانسه، کامالا هریس، معاون رئیس جمهور آمریکا اخیرا در اتفاقی که نشان تغییر رویکرد استراتژیک واشنگتن است و با امید به تقویت مقاومت همپیمانان آمریکا علیه این غول منطقه‌ای (چین)، به جنوب شرق آسیا سفر کرد، آن هم در حالی که روند خروج آمریکا از افغانستان وارد روزهای متلاطم نهایی می‌شد.

هریس، پکن را متهم به دست زدن به "اقداماتی که نظم بین‌المللی قانون محور را تهدید می‌کند" به ویژه با طرح ادعاهای تهاجمی ارضی در دریای چین جنوبی، کرد. تور سفرهای هریس به سنگاپور و ویتنام، تلاشی از سوی دولت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا به منظور اطمینان بخشی مجدد به همپیمانان آسیایی که از بابت روند عقب نشینی آمریکا از کابل بعد از سقوط ناگهانی دولت افغانستان (دولتی که حدود ۲۰ سال مورد حمایت واشنگتن بود) تا حدی نگران شده بودند، نگریسته شد.

رایان هاس، یک متخصص سیاست خارجی در انستیتوی بروکینگز معتقد است، مناقشه مربوط به عقب نشینی آمریکا از افغانستان تاثیر پایداری بر اعتبار واشنگتن در آسیا نخواهد داشت.

هاس اظهار کرد: جایگاه آمریکا در آسیا برآمده از کارکرد منافع مشترکش با شرکایش در زمینه متوازن کردن ظهور چین و حفظ صلح بلند مدتی که زمینه توسعه سریع منطقه بوده، است. او به خبرگزاری فرانسه اظهار کرد: هیچ یک از این کارکردها به سبب رخدادها در افغانستان تضعیف نمی‌شوند.

او گفت: روی آوردن آمریکا به شرق آسیا باعث "گشایش فرصتهای جدید" برای آمریکا و شرکایش در منطقه می‌شود.

آدام اسمیت، قانونگذار آمریکایی و رئیس کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان این کشور اظهار کرد که خروج آمریکا از افغانستان بعید است که منجر به تغییر توازن بین آمریکا و ابرقدرتهای رقیبش یعنی روسیه و چین شود.

او صحبت از این که این به نمایش گذاشتن آنی ضعف از سوی آمریکایی‌ها باعث تشویق چین به حمله به تایوان یا تشویق روسیه به حمله به اوکراین می‌شود را رد کرد.

اسمیت در جریان یک کنفرانس آنلاین با انستیتوی برونکینگز اظهار کرد:  هر کسی که فکر کند محاسبات روسیه یا چین به طرزی چشمگیر به سبب خارج سازی ۲۵۰۰ سرباز آخر از افغانستان از سوی ما تغییر کرده، من واقعا چنین فکری ندارم.

او خاطرنشان کرد: خیلی از مسائل دیگر مرتبط با این هستند که روسیه و چین در خود قابلیت تهاجمی عمل کردن در آن بخشهای جهان را احساس کنند یا نکنند.

درک گراسمن، یک مقام سابق پنتاگون و کارشناس دفاعی فعلی در اندیشکده رند کورپوریشن گفت، چین می‌تواند به جهت دستیابی به مزیت به سراغ روابط خوب با طالبان برود؛ طالبانی که نیروهای آمریکایی با آن ۲۰ سال قبل از آنکه در ۱۵ اوت گذشته قدرت را در افغانستان تصاحب کنند، جنگیدند.

پکن می‌تواند سریعا درخصوص این که دولت طالبان را در حالی که واشنگتن و دولتهای غربی دیگر با امید متقاعد کردن حاکمان جدید افغانستان به میانه رو ساختن سیاستهای تندروی خود دست نگه داشته‌اند، به رسمیت بشناسد.

گراسمن گفت: چین به عنوان ابرقدرت جدید رقیب با آمریکا، احتمالا خواستار نشان دادن نحوه بی همتای مدیریتش بر رخدادهای جهانی که بازتابش اغلب بر خلاف رویکرد واشنگتن بوده، است.

او اظهار کرد: به رسمیت شناختن یک افغانستان تحت مدیریت طالبان به این تلقی که اکنون پکن و نه واشنگتن دستورکار را تعیین کرده و به نظم منطقه‌ای آینده شکل می‌دهد، کمک می‌کند.

انتهای پیام