سال‌ها خاطره نوشتیم، رویا پردازی کردیم، قصه نوشتیم و قصه شنیدیم، اما "شنیدن کی بود مانند دیدن" می‌خواستیم آن‌جا باشیم و عین لحظات را ببینیم.
به گزارش ایسنا، سال‌ها پیش یک فرانسوی به نام لوئی داگر در سال ۱۸۳۷ به فناوری‌ای دست یافت که تصویری مثبت، مستقیم و پایدار بر صفحه‌ی نقره اندود ثبت می‌کرد و آن را «داگرئوتیپ» نامید. تا اینکه در ژانویه ۱۸۳۹ آکادمی علوم فرانسه «داگرئوتیپ» را به‌عنوان یک اختراع فنی به ثبت رساند. دولت فرانسه که به اهمیت این اختراع پی برده بود با تخصیص مقرری ماهانه برای داگر و شریکش از آنان خواست که در یک گردهمایی در پاریس در ۱۹ آگوست ۱۸۳۹ جزئیات فنی «داگرئوتیپ» و چگونگی کارکرد این فرایند را برای عموم شرح دهند. دولت وقت فرانسه، در آن روز، اختراع جدید یعنی «عکاسی» را به‌عنوان هدیه‌ای رایگان به تمام جهان اعلام کرد.
به همین مناسبت پای سخن هنرمند ممتاز فدراسیون جهانی عکاسی "سعید عرب‌زاده" جوان و پرانرژی بوشهری با بیش از ۶۵ مقام بین‌المللی و و داور چندین جشنواره بین‌المللی نشستیم.
لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چه چیزی باعث شد به حرفه عکاسی روی بیاورید؟
من سعید عرب‌زاده متولد ۱۳۶۴ در شهرستان دشتستان استان بوشهر هستم از سال ۱۳۸۹ عکاسی را شروع کردم و در سال ۱۳۹۰ از انجمن سینمای جوان مدرک عکاسی دیجیتال را زیر نظر شهرام ملکی‌زاده گذراندم. به‌دلیل محدودیت‌های آن زمان برای یادگیری عکاسی در استان بوشهر سعی کردم با شهرهای دیگر ارتباط گرفته و یادگیری‌هایم را ارتقاء دهم. اینکار از طریق ارتباط مجازی با عکاسان مختلف شروع شد. در ابتدا چشم انداز (Landscape) را شروع کردم و در حال حاضر به عکاسی سفر (Photo Travel) می‌پردازم و موفق به کسب جوایز مختلفی در جشنواره‌های داخلی و خارجی در این رشته شده‌ام.
چه اتفاقی افتاد که به خودتان گفتید عکاسی مسیری است که می‌خواهم در آن حرکت کنم؟
به صورت اتفاقی وارد عکاسی شدم، در واقع این حرفه باعث شد از مشغله‌ها و دغدغه‌های زندگی فاصله بگیرم و دنیا رو به شکل دیگری ببینیم. هرچند قسمت‌های از عکاسی دغدغه‌هایی در درون خود دارد.
از چه زمانی شروع به آموزش عکاسی کردید و به نظرتان چه تغییراتی در آموزش عکاسی اتفاق افتاده است، آیا این تغییرات به نفع هنر عکاسی بوده است یا به ضررش؟
از سال ۱۳۹۲ شروع به آموزش عکاسی کردم البته قبل از اون ویرایش عکس رو آموزش می‌دادم، ولی در حال حاضر به دلیل منابع بسیار زیادی که در اینترنت و فضای مجازی وجود دارد سرعت آموزش عکاسان بسیار بالا رفته است، کمی هم باعث شده که عکاسی آسان به نظر برسد درصورتی که این هنر نیاز به تمرین و تجربه فراوان دارد.
ابزارهای جدید و دیجیتال باعث آسان به نظر رسیدن هنر عکاسی شده است، این موضوع رو چطور ارزیابی می‌کنید؟
به‌یقین ابزارهای جدید و دیجیتال به پیشرفت این هنر کمک کرده‌اند اما همیشه از نمای بیرون کارها آسان به نظر می‌رسد، وقتی وارد فضای عکاسی می‌شوید خواهید دید که عکاسی تنها فشردن آن دکمه ثبت نیست بلکه به یک نگرش و زاویه دید متفاوت نیاز دارد، این زاویه دید و نگرش نیاز به پرورش و خلاقیت دارد که چطور دنیای اطراف را ببینید و با نگاه قوی به موضوعی ساده پرداخته شود تا بتواند تاثیرگذار باشد.
تحصیلات آکادمیک یا آزاد کدامیک را روش بهتری برای پیشرفت در هنر می‌دانید؟
بحث هنر گسترده است و برای ورود به هر شاخه‌ای باید تاریخچه‌ای از آن هنر را بدانید و کم کم به یک دیدگاه برسید. در زمینه عکاسی نیز تحصیلات آکادمیک باعث می‌شود شما نگرش متفاوت‌تری به دنیای اطرافتان داشته باشید و تجربه بدون فضای آکادمیک کامل نیست و نیاز به مطالعه دارد همچنین فضای آکادمیک بدون تجربه کامل نیست و نیاز است مواردی که سال‌ها مطالعه و تحقیق کردید را در فضای واقعی تجربه کنید.
چرا باید عکاسان و به طور جامع‌تر هنرمندان در جشنواره‌ها شرکت کنند؟
در واقع جشنواره‌ها یکی از راه‌های ارائه کار است و دلیل انتخاب جشنواره از سوی هنرمندان آشنایی با دیگر هنرمندان و آثارشان و سرعت در دیده‌شدن آثار فرد است. این موضوع به‌دلیل تبلیغات قبل و بعد از جشنواره‌ها باعث معرفی و ماندگار شدن هنر و هنرمند می‌شود.
با توجه به هزینه بالای شرکت در جشنواره‌های بین‌المللی چطور می‌توان جشنواره‌های معتبر را شناسایی کرد؟
برخی از جشنواره‌ها هزینه‌ای برای ثبت نام دریافت می‌کنند و برخی دیگر رایگان هستند. با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت می‌توانید جشنواره‌های رایگان را پیدا کنید، در حال حاضر سایت‌های ایرانی زیادی برای معرفی این جشنواره‌ها وجود دارد همچنین جشنواره‌هایی با هزینه ثبت‌نام بسیار کم هم وجود دارند که در سایت‌های مثل کلوپ عکس فوکوس، دوربین دات نت، و عکاسی دات کام می‌توان آن‌ها را یافت، اما اعتبار جشنواره‌ها به سال برگزاری، میزان جوایز، نمایشگاه و کتابی که در پایان ارائه می‌دهند مربوط می‌شود.
آیا جشنواره‌ها عامل محدود شدن زاویه دید و روایت هنرمندان هستند؟
اینکه در جشنواره شرکت کنیم یا نه به سلیقه افراد برمی‌گردد، اما مهم‌ترین مسئله این است که عکاس برای جشنواره عکاسی نمی‌کند، در واقع ما برای نشان دادن زاویه دید و نوع نگاه‌مان به دیگران عکاسی می‌کنیم. سپس بر اساس موضوعی که جشنواره‌ها ارائه داده‌اند اگر به موضوعی که ما عکاسی کرده‌ایم ازتباط داشت در آن جشنواره شرکت می‌کنیم.
معیار سنجش داوری جشنواره‌های بین‌المللی چیست؟
اول از همه موضوع آن جشنواره است که آیا عکس‌های دریافتی در چارچوب قوانین این جشنواره قرار گرفته است؟ بعد از آن بر اساس زیبا شناسی، خلاقیت و نوآوری نسبت به موضوع همچنین پردازش و متفاوت بودن در اولویت قرار می‌گیرند.
فایل آن‌را از اینجا دانلود کنید: video/mp4
عامل موفقیت‌های شما در عکاسی چه بوده است؟
تلاش و استمرار باعث بهبود کیفیت کارم شد، پیشنهاد می‌کنم برای موفقیت تلاش و استمرار داشته باشید.
سخت‌ترین شاخه عکاسی کدام است؟
وقتی در مورد عکاسی صحبت می‌کنیم به‌دلیل ژانرهای زیاد به صورت دقیق نمی‌توان گفت کدام شاخه عکاسی سخت‌ترین است. در واقع تمام ژانرهای مختلف عکاسی سختی‌های خاص خودش را دارد و هر کس از دید و ژانر خودش به این مسئله نگاه می‌کند، اما به نظر می‌رسد عکاسی طبیعت بی‌جان (Still Life) جزء سخت‌ترین‌ها باشد به‌دیل اینکه از ایده تا اجرا مثل چیدمان، نورپردازی، انتخاب لنز و... به عهده عکاس است.
به نظر شما نقطه پایان برای یک عکاس کجاست؟
به طور کلی نقطه پایان هر کاری زمانی اتفاق می‌افتد که ما مدعی شویم که در آن کار و حرفه بهترین هستیم، اما بسیاری از افراد به خاطر شکست‌های که متحمل می‌شوند کنار می‌روند و به خودشان می‌گویند من برای اینکار ساخته نشده‌ام. در صورتی‌که هر زمان شکست خوردیم باید نقاط مثبت و منفی را بررسی کنیم.
آخرین دستاوردی که به دنبالش هستید، چیست؟
هیچ کس از فردا اطلاع ندارد و آینده قابل پیش‌بینی نیست. هر روز نسبت به روز قبل باید پیشرفت کنیم و در زمینه کاری که فعالیت می‌کنیم باید موفق‌تر شویم. انتهایی وجود ندارد و من هنوز آخرین دستاوردم را به‌دست نیاورده ام.
توصیه‌تان به عکاسان تازه وارد، چیست؟
سعی کنید هر روز مطالعه کنید و نمونه کار خوب ببینید، برای فردایی بهتر تلاش کنید، تمرین زیاد باعث موفقیت شما در آینده خواهد شد.
انتهای پیام