به گزارش ایسنا، "فوتبال یک رشته مردانه است، اما با حمایت‌های رئیس فدراسیون و تلاش خودتان ثابت کردید در مسیر درستی قرار گرفته‌اید." این سخنان عجیب دراگان اسکوچیچ، سرمربی تیم ملی فوتبال مردان ایران است که روز گذشته در اردوی تیم ملی زنان و خطاب به کسانی بر زبان آورد که از نگاه‌های جنسیت‌زده خسته شده‌اند و با سال‌ها تلاش به جایی رسیده‌اند که دیگر کسی از آنها نمی‌پرسد زن را چه به فوتبال؟ اما عجیب است یک مربی فوتبال که از زیر و بم این رشته آشناست چنین حرفی زده و آن را رشته‌ای مردانه خوانده است.
زنان در طول تاریخ مسیر سختی را پشت سر گذاشته‌اند تا از محدودیت‌ها عبور کنند و به چیزی که حق خود می‌دانستند برسند. در آغاز راه، بریتانیا پس از سال‌ها ممنوعیت به دلیل خشن بودن فوتبال در سال ۱۸۶۳ قانونی را وضع کرد که از خشونت این ورزش کم کند تا برای زنان مورد پذیرش باشد.
برخی‌ها معتقدند اولین بازی رسمی زنان در گلاسکو اسکاتلند در سال ۱۸۹۲ برگزار شد اما مدرکی برای تایید آن وجود ندارد. نتی هانی‌بال، فعال حقوق زنان در سال ۱۸۹۴ اولین باشگاه زنان را به نام "باشگاه فوتبال زنان بریتانیایی" تاسیس کرد. نخستین بازی هم که بیشتر منابع آن را تایید کرده اند ۲۳ مارس ۱۸۹۵ در لندن و توسط باشگاه فوتبال زنان بریتانیایی برگزار شد. در این دیدار تیم های شمال و جنوب برابر هم قرار گرفتند و شمالی‌ها در حضور ۱۰ هزار تماشاگر با نتیجه هفت بر یک پیروز شدند.
در سال ۱۹۰۲ فدراسیون فوتبال انگلیس برگزاری مسابقات فوتبال زنان و بازی کردن مقابل این تیم‌ها را منع کرد همچنین در سال ۱۹۲۱ به باشگاه‌ها اجازه نداد که ورزشگاه‌های خود را در اختیار مسابقات فوتبال زنان قرار بدهند.
جنگ جهانی اول نقش مهمی در توسعه فوتبال زنان داشت چرا که مردان درگیر جنگ بودند و زنان نیروهای اصلی کار را تشکیل می‌دادند. بیشتر کارخانه‌هایی که زنان در آنها مشغول به کار شدند، تیم فوتبال داشتند که قبلا مردان در آنها بازی می‌کردند و حالا زنان به عضویتشان درآمده بودند. موفق‌ترین تیم زنان در آن زمان "دیک کرز" برای پرستون انگلیس بود.
با وجود پیشرفت فوتبال زنان و موفقیتشان، اتحادیه فوتبال انگلیس آن را به رسمیت نشناخت. از طرفی فیفا هم اجازه نداد زنان در ورزشگاه‌های رسمی فوتبال بازی کنند که این ممنوعیت تا سال ۱۹۷۱ ادامه داشت. بعد از جام جهانی ۱۹۶۶ و پیشرفت گسترده فوتبال بالاخره اتحادیه فوتبال انگلیس تصمیم گرفت فوتبال زنان را به رسمیت بشناسد. در سال ۱۹۷۱ هم یوفا، فوتبال زنان را به رسمیت شناخت.
پس از آن کشورهایی همچون ایتالیا، آمریکا و ژاپن لیگ‌های حرفه‌ای تشکیل دادند و فوتبال زنان شکلی حرفه ای تر به خود گرفت به گونه‌ای که اکنون ۸ دوره جام جهانی برگزار شده و زنان حضور در المپیک را هم تجربه کرده‌اند.
تاریخچه فوتبال زنان در ایران هم به قبل از انقلاب برمی‌گردد؛ زمانی که باشگاه‌هایی چون تاج در فوتبال زنان حضور داشتند. پس از انقلاب هم تاکنون ۱۳ دوره لیگ برتر برگزار شده و تیم‌های ملی در رده‌های مختلف حضور در رویدادهای برون مرزی را تجربه کرده‌اند. روز گذشته هم در حالی اسکوچیچ در جمع ملی‌پوشان چنین سخنانی را به زبان آورد که آنها برای حضور در رقابت‌های مقدماتی جام ملت‌های آسیا آماده می‌شوند.
فوتبال سال‌هاست که از مرحله مردانه یا زنانه بودن عبور کروه و اکنون زنان فوتبالیست مطالبات جدی‌تری چون دریافت حقوق برابر با مردان را دنبال می‌کنند. هرچند زنان هنوز در ایران با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند و پخش رسانه‌ای ندارند اما مردم بسیاری در سراسر جهان از طریق گیرنده‌های خود یا با حضور در ورزشگاه‌ها پیگیر فوتبال زنان هستند به گونه‌ای که سال ۲۰۱۹ در دیدار تیم‌های اتلتیکو مادرید و بارسلونا ۶۰ هزار و ۷۳۹ نفر در ورزشگاه حضور داشتند. در ایران هم شاهد حضور ۵ هزار تماشاگر در دیدار تیم ملوان بوده‌ایم و این یعنی فوتبال دیگر فقط مردانه نیست.
انتهای پیام