به گزارش ایسنا به نقل از المیادین، ایزابل آلنده ـ روزنامه نگار و نویسنده اهل شیلی ـ هرگز گمان نمی‌کرد که قرار مصاحبه با پابلو نرودا، شاعر کشورش او را به دنیای ادبیات سوق دهد و باعش شود تا او از حرفه روزنامه نگاری، که به گفته شاعر در آن بسیار بد بود دست بکشد!

زمانی که این روزنامه نگار قبل از کودتای نظامی در شیلی در سال ۱۹۷۳ برای مصاحبه به دیدن پابلو نرودا رفت، پس از صرف نهار و صحبت‌های جانبی نوبت به مصاحبه رسید اما پابلو نرودا به ایزابل آلنده گفت که با او مصاحبه نخواهد کرد. این شاعر خطاب به آلنده عنوان کرده بود که تو خبرنگار بسیار بدی هستی، دروغ می گویی و نمی توانی راست گو باشی؛ شک ندارم که اگر من چیزی نگویم برای خودت داستان‌هایی سر هم خواهی کرد؛ حالا که انقدر خوب داستان سازی می‌کنی چرا به ادبیات و داستان نویسی روی نمی‌آوری تا عیب‌های تو به فضیلت تبدیل شود؟

شاید بتوان گفت که این توصیه برای روزنامه نگار جوان ۳۱ساله انگیزه‌ای شد تا ۹ سال بعد او رمان «خانه ارواح» را بنویسد.

آلنده توانست با انتشار اولین رمان خود در نویسندگی موفق شود و جزو جریان رئالیسم جادویی که گابریل گارسیا مارکز خالق آن است، قرار بگیرد. آلنده از مارکز به عنوان استادی بزرگ نام برده و کتاب «صد سال تنهایی» او را یکی از دلایل علاقه‌اش به نویسندگی می‌داند.

به این ترتیب روزنامه نگار اهل شیلی در دهه چهارم زندگی‌اش توانست به نویسنده ای شناخته شده تبدیل شود. او پس از «خانه ارواح» رمان دومش به نام «از عشق و سایه» را منتشر کرد. اما این بار رئالیسم جادویی را رها کرده و به داستانی واقعی و یک جنایت سیاسی در شیلی پرداخت.

نکته قابل توجه در آثار این نویسنده توجه به مشکلات زنان و مبارزه با مرد سالاری است. او که توسط پدرش در سه سالگی رها شده، در نوشته‌هایش به گونه‌ای با این معضل اجتماعی می‌جنگد و خشم خودش را نسبت به  بی مهری‌هایی که در حق زنان روا دشته می‌شود، بیان می‌کند.

آلنده اکنون ۷۹ سال دارد اما می‌گوید که از مرگ نمی‌ترسد او از ناتوانی در پیری می‌ترسد چیزی که در کتاب «عاشق ژاپنی» درباره آن صحبت کرده است.

«خانه ارواح»، «پائولا»، «حاصل روزهای ما» و «سرزمین خیالی من» از جمله آثار منتشر شده این نویسنده است.

انتهای پیام