به گزارش ایسنا، متاسفانه ۴۸۶ نفر از ابتدا تا ۲۲ مردادماه جاری در استان کرمان طبق اعلام رسمی دانشگاه های علوم پزشکی استان به علت کرونا فوت کرده اند و بیمارستان ها نیز در آستانه تکمیل شدن است و دو روز اخیر اعلام شد بیمارستان سیرجان مجبور به بستری کردن بیمار کرونایی در حیاط بیمارستان شد تا تخت ها خالی شود.
صفحه شبکه های اجتماعی بیشتر کرمانی ها با مضمون عرض تسلیت یا خبر فوت عزیزانشان است اما نمی دانم باوجود شنیدن این خبرها باز چرا مردم پروتکل های بهداشتی را رعایت نمی کنند، آیا دیگر مرگ عزیزانمان امری عادی شده است؟
در پویش «دعوت میدانی خبرنگاران از مردم جهت رعایت جدی‌تر و کامل پروتکل‌های بهداشتی» شرکت کردم و وقتی به بازار کرمان رسیدم، وحشت همه وجودم را گرفت، بازار مملو از جمعیت بود، اصلا مثل اینکه کرونایی وجود ندارد، در این موضوع مردم را فقط مقصر نباید بدانیم.
بگذارید مقداری به گذشته برگردیم، از گذشته هر زمان کرمانی ها قصد خرید وسیله یا میوه و تره بار ارزان داشتند، به بازار و قدمگاه مراجعه می کردند.
اکنون که وضعیت اقتصادی مردم بسیار بد شده است و مردم با همان ذهنیت قبلی برای خرید به بازار مراجعه می کنند و در این جنگ جان و نان؛ مسلما نان برنده است زیرا تا نان نباشید جانی هم نیست.
اما بعد...
به عنوان یک داغ دیده که حسرت آغوش امن پدر و نوازش های لسوزانه اش تا قیامت به دلش ماند، معتقدم حق منی که برای آگاه کردن و اطلاع رسانی به مردم در بخش های کرونا، مکان های آلوده و جلسات حضور پیدا می کردم، این حسرت ها نبود. حتی ساعات پایانی زندگی پدر سرطانی ام باز هم دلهره اینکه ناقل باشم، به او نزدیک نشدم.
اکنون روی سخنم به مردم و مسئولین است؛ تحمل مرگ عزیز در این دوران، خیلی سخت تر از گذشته است چون قبل از کرونا ممکن بود شما چند ساعت قبل از مرگ عزیزتان، او را در آغوش کشیده بودید، اما الان یک و نیم سال است از ترس اینکه ناقل باشیم عزیزانمان را در بغل نگرفتیم، یک دل سیر با آنها در فاصله چند سانتی‌متری و چشم در چشمشان حرف نزده ایم، خواهش می کنم به کمک هم بیایم و این بیماری را مهار کنیم.
انتهای پیام