به نقل از ویفروم، جوانان اظهار کردند: بیماری همهگیر کووید- ۱۹ انعطافپذیری آنان را تقویت کرده است اما سیستم آموزشی امروز مهارت لازم برای آنان فراهم نخواهد کرد و اینکه مهارتهای نرم (ترکیبی از مهارتهای افراد، مهارتهای اجتماعی، مهارتهای ارتباطی، ویژگیهای شخصیتی، نگرشها، ویژگیهای شغلی، هوش اجتماعی و ضریب هوش هیجانی) به اندازه تواناییهای فنی مهم هستند.
در دنیایی از نابرابریهای اجتماعی که در آن آموزش به دلیل شیوع بیماری همهگیر کووید- ۱۹ به شدت مختل شده است و چشمانداز تغییرات آبوهوایی در حال ظهور است، میتوان جوانان بدبین درباره آینده را درک کرد. با اینحال، نظرسنجی جدید، سطح بالایی از خوشبینی را در مورد شانس یافتن شغل مورد نظر در آینده نشان میدهد. جوانان مشکلات را میدانند اما مطمئن هستند که میتوانند بر آنها غلبه کنند.
نتایج این نظرسنجی نشان میدهد که ۶۳ درصد از حدود ۱۱ هزار جوان در ۱۳۶ کشور که در این نظرسنجی از طریق پلتفرم U-report (ابزاری برای پیامرسانی اجتماعی و سیستم جمعآوری اطلاعات است که توسط یونیسف برای بهبود مشارکت شهروندان، اطلاعرسانی به رهبران و تقویت تغییرات مثبت توسعه یافته است) یونیسف شرکت کردهاند درباره موضوعات مورد اهمیت خود گفتوگو کردند. البته بسیاری از جوانان مثبتاندیش هستند و تقریبا دو نفر از هر پنج جوان بدبین، علاقهمند است که به او کمک کنند تا به پتانسیل خود برسد.
ایجاد انعطافپذیری و سازگاری از طریق همهگیری
موضوعی که در مورد آن صحبت کردیم تاثیر همهگیری بر جوانان بود. شرکتکنندگان موافق این موضوع بودند که سال گذشته بسیار چالش برانگیز بوده است و همهگیری به آنان آموخت که عدم قطعیت را مدیریت کنند.
سانا فاروق ۲۳ ساله، بنیانگذار یک شرکت اجتماعی در پاکستان به نام Red Code میگوید: «همهگیری به ما سازگاری و انعطافپذیری را آموزش داده است.» پرایز مجوفی، ۲۲ ساله، کارآفرین اجتماعی از آفریقای جنوبی افزود: «انعطافپذیری و سازگاری چیزی است که همه ما مجبوریم به آن عادت کنیم.» اجبار به مدیریت در این سال چالشبرانگیز به بسیاری از جوانان این اطمینان را داده است که اگر بتوانند بر این امر غلبه کنند میتوانند بر هر چیزی مغلوب شوند. وی گفت: در مواجهه با سختیها ما همیشه امکان رکود یا پیشرفت داریم.
آندرا رمز، ۲۵ساله و بنیانگذار پلتفرم آموزش الکترونیکی (Erandi Aprende) که منابع، ابزار و برنامههای آموزشی را برای علاقهمندی دختران ۸ تا ۱۲ ساله به علموفناوری ارائه میدهد، اظهار کرد: من فکر میکنم جوانان از قدرت، ابزار و فرصتهای لازم برای تحقق این امر برخوردارند.
عدم برآوردهکردن نیازهای آموزشی توسط سیستم آموزشی
سیستم آموزشی امروز نیازهای جوانان را بهطور کامل برآورده نمیکند. هنگامی که از شرکتکنندگان درباره مهمترین عامل تفاوت برای رسیدن به اهداف شغلی سوال شد، ۳۲ درصد از جوانان شرکتکننده در این نظرسنجی اظهار کردند: برنامههای مهارتهای آماده به کار در مدرسه پیش از دسترسی به آموزشهای ضمن کار، به میزان ۲۸ درصد، دسترسی به منابع آنلاین مربوطه ۲۰ درصد و مربی خوب ۱۹ درصد اهمیت دارد.
اولیسس برنگی ۲۱ ساله، دانشجوی معماری منظر از آرژانتین میگوید: تنها چیزی که برای من بزرگترین تفاوت را ایجاد میکند این است که مهارتهای لازم بازار کار پس از فارغالتحصیلی را فرا گیرم و بینشهایی مانند چگونگی طراحی و اجرای سیستمهای آموزشی و برنامههای جوانان را بیاموزم که در کنار سیاستهایی که برای ایجاد اشتغال و تشویق کارآفرینی طراحی شده است، کار کند.
اهمیت مهارتهای نرم به اندازه تواناییهای فنی
مهارتهای نرم به اندازه تواناییهای فنی مهم هستند. یادگیری مهارتهای آماده به کار فقط در مورد کسب تواناییهای فنی برای انجام کار نیست و مهارتهای نرم به همان اندازه مهم هستند. همه با این نظر موافق هستند که جوانان برای موفقیت باید یادگیرنده مادامالعمر شوند و مهارتهای نرم مهم مانند رهبری، خلاقیت و ارتباط را آموزش ببینند.
سانا در مورد اهمیت گوشدادن فعال نیز صحبت کرد. گفتوگو با افراد معلول، رهبران جامعه، زنان و کودکان نشان میدهد که گوشدادن کلیدی برای درک مشکلات آنان است. همین اصل هنگام طراحی راهحلهای مهارتآموزی برای جوانان نیز صدق میکند. تنها راه ایجاد برنامههای مهارتهای پایدار، مشارکت خود جوانان است. با تداوم گوشدادن به آنان، مشاغل، دولتها، سازمانهای بینالمللی و سایر ذینفعان میتوانند چالشهای جوانان را بهتر درک کرده و آنها را در توسعه راه حلها مشارکت دهند.
جوانان کلید آیندهای بهتر
جوانان کلید آیندهای بهتر هستند. پرایز درباره اینکه جوانان در مرکز پیشرفت جهانی قرار دارند، چشمانداز قدرتمندی را تصور میکند.
وی گفت: پتانسیل نامحدود پیشرفت جهانی، در دست نسل گسترده جوانان در تاریخ است و هیچ چیز نمیتواند از طریق مشارکت و همکاری هدفمند مانع آن شود همه باید برای رسیدن به این اهداف همکاری کنند.
یافتههای این بررسی برای کمک به رفع شکاف فزاینده بین مهارتهای افراد و مهارتهای مورد نیاز دنیای دیجیتال جدید موثر خواهد بود. شرکتها با همکاری یونیسف باید برای کمک به مهارت آموزش میلیونها جوان در سراسر جهان همکاری کنند تا شغل، آموزش و مهارتهای بهتر برای یک میلیارد نفر تا سال ۲۰۳۰ فراهم شود.
انتهای پیام