یکی از ایرادات دولت‌های گذشته، سپردن امور حیاتی و مهم به دست افراد نسبتاً مسن بوده که سرانجام آن در برخی موارد چندان درخشان نبوده است.
جوانگرایی و بکارگیری نخبگان همواره جزو دغدغه‌های سیاستمداران کشور بوده و هست و پس از هر انتخابات ریاست جمهوری این موضوع دوباره سر زبان‌ها می‌افتد.
پس از دفاع مقدس دولت‌ها در مسیر پیرتر شدن حرکت کرده و انگار برنامه‌ای برای سپردن کار به جوانان و یا استفاده از نیروی جوانی و نخبه که تجربه مدیریتی نیز داشته‌اند، کمتر به چشم خورده است.
با نگاهی به هفت کابینه پس از دفاع مقدس می‌بینیم که در دولت پنجم و نخستین دوره ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی میانگین سن وزرا به ۴۱ سال و در دوره بعدی به ۴۴ سال رسیده است.
میانگین سن کابینه دولت هفتم و نخستین دوره ریاست جمهوری سید محمد خاتمی ۴۵ و دولت هشتم ۴۷ سال بوده و در نخستین دوره رئیس جمهوری احمدی‌نژاد به ۴۹ و دوره دوم وی یعنی دولت دهم به ۵۰ سال رسیده است.
این آمار در دولت یازدهم و نخستین دوره ریاست جمهوری روحانی به یکباره افزایش چشمگیری داشت و به ۶۱ سال رسید و در دولت دوازدهم کاهش داشت و به حدود ۶۰ سال رسید.
در این آمار مشخص می‌شود که پس از انقلاب تاکنون ۲۰ سال سن کابینه دولت‌ها افزایش داشته که نمی‌تواند موضوع خوبی باشد و شاید نیاز به تغییر رویه داشته باشد.
جوانگرایی در همه امور که انگیزه، شور و شوق به دنبال داشته باشد، می‌تواند مثمرثمر باشد و همگان منتظرند ببینند که در دولت سیزدهم چه نقش‌هایی به جوانان سپرده می‌شود.
از آنجا که بخش قابل توجهی از جمعیت کشورمان را جوانان تشکیل می‌دهند، بنابراین، نیازمند یک مدیریت جوان و با برنامه و با انگیزه هستیم.
در چند سال گذشته، کلیدواژه جوانگرایی و جوان‌محوری توسط مقام معظم رهبری به ادبیات و فضای سیاسی و مدیریتی کشور اضافه شده و ایشان بر این مهم تاکید دارند که راه نجات کشور سپردن کارها به دست جوانان مومن و انقلابی است.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور منتخب نیز بارها اعلام کرده که باید به جوانان در عرصه‌های مختلف مدیریتی و سیاستگذاری بیش از گذشته میدان داد و به این موضوع باور دارند.
در نخستین دولت گام دوم انقلاب اسلامی، جوانان انقلابی و متعهد در کنار افراد باتجربه اگر در رأس امور قرار گیرند و از ظرفیت‌های داخلی بهره ببرند، بی‌تردید می‌تواند گره‌گشا باشد و بسیاری از مشکل‌ها بایگانی و گشایش‌های اجتماعی و مادی دور از ذهن نخواهد بود.
موضوعی که در حال حاضر بسیاری از مردم پیگیر آن هستند این است که در دولت سیزدهم آیا از جوانان لایق و توانمند استفاده می‌شود یا مثل دولت‌های گذشته، بکارگیری «جوانان» در حد شعار باقی می‌ماند.
امید می‌رود عنقریب شاهد پوست‌اندازی مدیریتی، نوگرایی، تحول در منابع انسانی و سپردن امور مهم به جوانان باشیم و با نگاه مثبت به این موارد بار دیگر ایران اسلامی در مسیر پیشرفت و توسعه قرار گیرد.
انتهای پیام