به گزارش ایسنا و به نقل از لایو ساینس، این شجرهنامه به محققان کمک میکند تا اصالت استخوانهای یافت شده در یک کلیسای فرانسوی که به داوینچی نسبت داده شده را تایید کنند.
الساندرو وزوسی (Alessandro Vezzosi) و اگنس ساباتو(Agnese Sabato) مورخانی هستند که بیش از یک دهه را صرف ردیابی شجرهنامهی این نقاش بزرگ کردهاند.
محققان میگویند این شجرهنامه ۶۹۰ سال، ۲۱ نسل و پنج شاخه خانوادگی را نشان میدهد و برای توالییابی دیانای داوینچی ضروری خواهد بود.
فرای تایید اصالت استخوانهای یافت شده، این توالییابی درک بهتری از استعدادهای خارقالعاده این هنرمند بزرگ به دانشمندان میدهد.
داوینجی نقاش، معمار، مخترع، کالبدشناس، مهندس و دانشمند بود. او که یک دانشمند خودآموخته بود صدها دفترچه مخفی پر از اختراعات و مشاهدات کالبدشناسی داشت و در دفترهای او طراحیهایی برای هواپیما، دوچرخه، تانک و بالگرد یافت میشد. نوشتههای او رمزگذاری شده و برعکس بود تا از نظر افراد کنجکاو دور بماند.
در این مطالعات جدید وزوسی و ساباتو از اسناد تاریخی برای ردیابی شجره نامه داویچی استفاده کردند. به گفتهی مورخان، داوینچی یکی از اعضای نسل ششم داوینچیها بود. ردیابی تاریخ خانوادگی او دشوار است زیرا تنها یکی از والدینش را میتوان به درستی ردیابی کرد.
داوینچی در شهر وینچی در توسکانی متولد شد. پدر او سر پیرو داوینچی (Ser Piero da Vinci) و مادرش زنی دهقان به نام کاترین بود. داوینچی در تاریخ ۲ مه ۱۵۱۹ در ۶۷ سالگی از دنیا رفت در حالی که فرزندی نداشت. بقایای داوینچی از بین رفت و دیانای قابل اعتمادی از او باقی نماند. گرچه استخوانهایی در کلیسایی در فرانسه یافت شده اما اصالت این استخوانها هنوز مشخص نیست.
شجرهنامه او نشان میدهد که این هنرمند بزرگ ۱۴ خویشاوند مرد زنده دارد که به شغلهایی چون کارمندی، شیرینیفروشی، آهنگری و فروش ظروف چینی مشغول هستند و یکی از آنها هنرمند است.
محققان با بررسی کروموزم Y این افراد با کروموزم Y یافت شده در استخوانها خواهند فهمید که آیا این استخوانها به داوینچی تعلق دارد یا خیر.
به گفتهی محققان، کروموزم Y از پدر به پسر منتقل میشود و تقریبا ۲۵ نسل بدون تغییر باقی میماند.
علاوه بر آن، یافتن بخشهای از کد ژنتیکی داوینچی به مورخان هنر کمک میکند تا دیانای یافت شده در آثار این هنرمند را با دیانای کشف شده مقایسه کنند و اصالت آثار و دستنوشتههای این هنرمند بزرگ را تایید کنند.
این تحقیقات در تاریخ ۴ ژوئیه در مجلهی Human Evolution منتشر شده است.
انتهای پیام