به گزارش ایسنا، در سال ۹۹ و با گذشت چهار سال از آخرین انتخابات هیات مدیره خانه موسیقی، قرار بر برگزاری انتخابات کانون‌های این نهاد صنفی در خرداد ماه همان سال بود. ولی این رویداد هر بار به دلایلی چون پروتکل های ستاد مقابله با کرونا برای ممنوعیت تجمعات یا فراهم نبودن بسترهای مناسب برای برگزاری انتخابات آنلاین، به تعویق و در نهایت هم به سال ۱۴۰۰ کشانده شد.
حالا با گذشت بیش از یک سال از تاریخ مشخص شده ی ابتدایی و در اواخر کار دولت دوازدهم، انتخابات خانه موسیقی هم از پنجم تیر ماه در حال برگزاری است و اتفاقا برگزاری این رویداد، درست با موج جدید کرونا و وضعیت قرمز تهران، مقارن شده است.
گفته می‌شود اگر در انتخابات کانون‌های ده‌گانه، تعداد شرکت کنندگان به حد نصاب نرسد، انتخابات به دور دوم کشیده خواهد شد. درواقع تعداد شرکت کنندگان در انتخابات هر کانون خانه موسیقی باید برابر با نصف تعداد اعضای هر کانون به علاوه یک نفر باشد که این تعداد در انتخابات کانون‌هایی چون ناشران، سازندگان ساز، مدرسان و آهنگسازان خانه موسیقی به حد نصاب نرسیده و بر این اساس انتخابات این کانون ها قطعا دور دومی خواهد داشت؛ ضمن اینکه انتخابات کانون های نوازندگان کلاسیک، خوانندگان سنتی و نوازندگان سنتی هم طی امروز (۱۴ تیر ماه) و دو روز آینده (پانزده و شانزدهم تیر) برگزار خواهد شد.
البته باید توجه داشت که تاکنون هنوز آمار دقیقی از تعداد افراد شرکت کننده در دور نخست انتخابات کانون‌ها و اسامی کاندیداهای مدیریت هر کانون، از سوی خانه موسیقی رسانه ای نشده است و اهمیت این امر نیز به این جهت است که اعضای هیات مدیره اصلی، از میان همین مدیران کانون‌ها انتخاب می‌شوند.
به هر حال به حد نصاب نرسیدن شرکت کنندگان در انتخابات خانه موسیقی و عملکرد این نهاد صنفی، در این سال‌ها به عنوان یکی از رویدادهای پربحث اهالی این حوزه مطرح بوده است. عده‌ای بر این باورند که در هر دوره افرادی مشخص به عنوان کاندیدا در انتخابات شرکت می‌کنند و از بین همان افراد هم اعضای هیات مدیره برگزیده می‌شوند. از طرفی گروه مقابل هم با آزاد خواندن انتخابات، دیگری را به کناره گیری متهم می کند.
اما اکنون با آغاز انتخابات حضوری این نهاد صنفی در موج جدید کرونا، این پرسش به ذهن متبادر می شود که آیا یک سال تاخیر در برگزاری آن هم به دلیل کرونا، حقیقتا زمانی کافی برای فراهم کردن زیرساخت‌های برپایی انتخاباتی آنلاین نبوده است؟ و اینکه در شرایطی که وقوع موج های جدید کرونا در کشور تاحدودی قابل پیش بینی شده است، اساسا چرا برگزاری انتخابات حضوری باید به چنین زمانی موکول شود؟ آنهم در شرایط دشوار کنونی که محل زندگی برخی از اعضا در خارج از تهران است و وضعیت قرمز پایتخت، عملا امکان حضور در انتخابات را برای برخی غیرممکن می کند.
حال بماند که همان سال گذشته، برخی نهادهای صنفی از جمله مدیران مسوول رسانه ها، از همان ابتدا تکلیف خود را با انتخابات و شرایط کرونا مشخص و انتخاب نماینده خود در هیات نظارت بر مطبوعات را به برگزاری انتخاباتی الکترونیک واگذار کردند.
با آغاز انتخابات خانه موسیقی و به حد نصاب نرسیدن شرکت کنندگان، برخی منتقدان با یادآوری دوره پیشین که آنهم با تاخیر طولانی مدت برگزار شد، مدعی شده اند که در آن دوره علی‌رغم راهکار ارائه شده از سوی منتقدان برای جذب حداکثری اهالی موسیقی و برگزاری انتخابات شفاف و پرشور، در نهایت رویکرد متولیان خانه موسیقی کار را به جایی کشاند که «منتقدان از حضور در انتخابات انصراف دادند و انتخابات با مشارکتی حداقلی برگزار شد.»
حال باید دید برگزاری دور جدید این انتخابات، پس از چهار سال سرنوشتی دیگر را برای خانه ای که به نام موسیقی و اهالی آن است، رقم می زند یا همچنان تکرار وضعیت محتوم گذشته را برای این نهاد صنفی، متولیان فعلی و منتقدانش شاهد خواهیم بود.
انتهای پیام