به گزارش ایسنا، معین‌الدین سعیدی در جلسه علنی صبح امروز (سه‌شنبه) مجلس شورای اسلامی در سوالی از وزیر نیرو در خصوص علت عدم اجرای تکالیف قانون برنامه ششم توسعه توسط این وزارتخانه به خصوص ماده ۳۶ این قانون بیان کرد: سوال بنده ناظر بر عدم اجرای تکالیف قانون برنامه ششم توسعه به ویژه ماده ۳۶ آن است که تاکید دارد وزارت نیرو باید تا پایان این برنامه ۳۰ درصد از آب مناطق جنوب را از طریق شیرین کردن آب دریا تامین کند و ۷۰ درصد تجهیزات لازم برای شیرین کردن آب از طریق شرکت‌های داخلی صورت بگیرد.
وی در ادامه اظهار کرد: چالش اصلی امروز کشور مساله‌ی آب است. ما راهی جز استفاده از ظرفیت منابع آب دریاها نداریم. حدود ۶۰ درصد از آب شیرین کن‌ها در خاورمیانه استفاده می‌شوند، اما سهم کشور ما فقط دو درصد است. چرا در سیستان و بلوچستان که با بیشترین میزان تنش آبی مواجه است حتی یک مترمکعب نیز به ظرفیت آب شیرین‌کن‌های آن اضافه نشده است.
نماینده مردم چابهار در مجلس شورای اسلامی در ادامه تصریح کرد: در طول این سال‌ها اقدامات و خدمات نظام مقدس جمهوری اسلامی در جای جای استان سیستان و بلوچستان دیده می‌شود، اما حجم عقب ماندگی‌های تاریخی بیشتر از راه‌های رفته است. یکی از دستگاه‌هایی که بزرگترین اجحاف را در حق مردم منطقه کرده است وزارت نیرو است. پایین‌ترین دسترسی به آب شرب را مردم استان سیستان دارند. هراز چندگاهی شاهد فاجعه‌هایی در استان هستیم که دستاویز رسانه‌های بیگانه می‌شوند. سدهایی در منطقه ایجاد شده اما تدبیری برای شبکه پایین دست سدها نشده است.
وی در ادامه تاکید کرد: روستاها در کنار اقیانوس هستند اما یک متر لوله گذاری نشده‌اند. انفعال در دیپلماسی آب مشهود است. حجم آبی که صرف دوش روزانه در مناطق بالانشین پایتخت می‌شود برای هر فرد ۲۰۰ لیتر است، اما به هر فرد در منطقه جنوب برای کلیه امور روزمره فقط ۱۵ لیتر آب می‌رسد. ضمن احترام ویژه به جایگاه علمی وزیر اما به قول‌هایی که دادند عمل نشده است.
نماینده مردم چابهار در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: عمر کودکان سرزمین من در صف‌های طولانی آب تلف شد. اگر از کودکان منطقه من بپرسید که چه آرزویی دارید؟ جوابی ندارند. پروژه‌های خوبی در منطقه تعریف شده است اما اجرایی نشده است. وزارت نیرو برای خروج از فاجعه بی‌آبی منطقه سیستان برنامه‌ای ندارد. مردم سیستان همواره در عرصه‌های مختلف انقلاب پیشران بودند. آیا توسعه سواحل مکران بدون توسعه انسانی مکرانی ممکن است؟
انتهای پیام