به نقل از نیوز، بیماری پارکینسون با کمبود دوپامین در مغز مشخص می‌شود، بنابراین معمول‌ترین درمان شامل کاهش علائم با داروهایی است که سطح دوپامین را افزایش می‌دهند. لوودوپا یا L-DOPA یکی از متداول‌ترین آنهاست اما در صورت مصرف خوراکی، مقدار نسبتا کمی از دارو به مغز می‌رسد. دلیل این امر این است که قسمت عمده آن ابتدا در کبد متابولیزه شده و یا توسط سد خونی مغزی فیلتر می‌شود.
نتایج مطالعات گذشته نشان داده است، داروهایی که از طریق بینی تحویل داده می‌شوند می‌توانند این ایست‌های بازرسی در مسیر مغز را دور بزنند. از اسپری بینی آزمایشگاهی در مواردی مانند افسردگی، مصرف بیش از هروئین و یا آلرژی به بادام‌زمینی استفاده شده است و اکنون، پژوهشگران دانشگاه یورک و کالج کینگ لندن پارکینسون را نیز به این فهرست اضافه کرده‌اند.
این گروه اسپری بینی لوودوپا ایجاد کرده است که به دارو اجازه می‌داد به داخل رگ‌های خونی ریز در حفره بینی نفوذ کند. ازآنجاکه در زمان اسپری کردن مایع مرطوب به‌اندازه کافی در طولانی مدت باقی نمی‌ماند تا مقدار زیادی از دارو در آن خیس بخورد، محققان لوودوپا را در هیدروژلی قرار دادند تا بافت را بپوشاند.
دیوید اسمیت، محقق ارشد این تحقیق اظهار کرد: «نتایج نشان داد که ژل چسبندگی بهتری برای دارو در داخل بینی ایجاد می‌کند و باعث می‌شود میزان بهتری دارو در خون و مغز جذب شود.»
محققان این روش را با استفاده از اسپری بینی مایع یا هیدروژل و همچنین تزریق وریدی دارو در موش‌ها آزمایش کردند و دریافتند که ارسال دارو با هیدروژل در بینی موثرترین روش است.
خلود الجمال، محقق دیگر تحقیق می‌گوید: «نه‌تنها ژل عملکرد بهتری نسبت به یک محلول ساده داشت بلکه جذب دارو در مغز نیز بهتر از آن بود که با تزریق وریدی دارو به دست آمد. این نتایج نشان می‌دهد که ارسال داروهای پارکینسون با استفاده از این نوع ژل از طریق بینی ممکن است با درمان بالینی مرتبط باشد.»
این گروه اعلام کرد: هیدروژل‌های بینی می‌توانند دوزهای کمتری از لوودوپا را مورداستفاده قرار دهند و این مورد مهم است زیرا این دارو با عوارض جانبی مانند حرکات غیرارادی و مقاومت دارویی همراه است.
نتایج این تحقیق در نشریه Advanced Science منتشر شده است.
انتهای پیام