به گزارش ایسنا، العربی الجدید در یادداشتی به قلم "صالح النعامی" به مناسبت هفتاد و سومین سالروز "نکبت" و رخدادهای اخیر فلسطین نوشت: امروز هفتاد و سومین سالروز نکبت با تحولات بزرگی همراه شده است که مسئله فلسطین را بار دیگر در مرکز توجهات جهانی و بین‌المللی قرار داد. اهمیت این تحولات کمتر از انتفاضه اول در اواخر سال ۱۹۸۷ نیست.
واژه نکبت یادآور دو خاطره بسیار بد در حافظه فلسطینی‌ها و افکار عمومی است. نخست تشکیل رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ و دوم اخراج بیش از ۸۰۰ هزار فلسطینی از وطن خود در این مقطع زمانی است. روز نکبت نه تنها نماد فاجعه‌ای است که در آن سال بر سر سرزمین فلسطین حادث شد بلکه نمایانگر سختی‌ها و معضلاتی است که طی چندین دهه گذشته به این ملت تحمیل گشته است.
در واقع «یوم النکبه» روایت یک تراژدی انسانی است که تخریب بخش اعظمی از بنیان‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و حقوقی فلسطینی‌ها را درپی داشت تا راه برای اعلام موجودیت یک رژیم نامشروع گشوده شود. تخریب بیش از ۶۷۵ شهر و روستا، اشغال مناطق فلسطینی نشین و تبدیل آنها به شهرک‌های صهیونیستی، اخراج فلسطینی‌ها ، نابودی میراث و آثار هویت ملی فلسطین و جایگزینی نام‌های عربی مکان‌ها با نام‌های عبری از جمله اقدامات رژیم اشغالگر از سال ۱۹۴۸ تاکنون است.
اگر رخدادهای همزمان با هفتاد و سومین سالروز نکبه با اوضاع حاکم در همین روز در سال‌های گذشته مقایسه شود؛ حجم تحولات در زمینه مسئله فلسطین مشخص خواهد شد.
این تحولات تلاش‌های رژیم اشغالگر و برخی طرف‌های منطقه‌ای برای از بین بردن مسئله فلسطین را به شکست کشاند و توهمات این رژیم برای خارج کردن مسئله فلسطین از مرکز توجهات پس از عادی سازی روابط با چند کشور عربی را از بین برد. رخدادهای قدس و غزه و مقاومت فلسطینی‌ها بار دیگر نگاه‌ها را متوجه خطر طرح‌های شهرک سازی و یهودی سازی جغرافیایی و جمعیتی قدس و کرانه باختری کرد.
رژیم صهیونیستی نکبه فلسطین را در سال ۱۹۴۸ با تلاش‌های جنگی و کشتارهای وحشیانه ایجاد کرد، اما نکبت پس از ۷۳ سال از راه‌های دیگر، به ویژه با استفاده از یک دستگاه قضایی آپارتاید، در حال ادامه است. دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی به بهانه اینکه خانه‌های فلسطینی‌ها در منطقه الشیخ جراح در زمینی متعلق به یهودیان ساخته شده است، تصمیم به تخلیه این خانه‌ها گرفت؛ خانه‌هایی که صاحبان فلسطینی آن بیش از ۷۰ سال در آنجا زندگی می‌کنند.
با این وجود؛ نکبت امسال با رخ دادن تحولات بزرگ و مهمی در صحنه صهیونیست‌ها مصادف شده است؛ این تحولات شامل مشروعیت بخشیدن به مشارکت جنبش‌ها و سازمان‌های تروریستی در سیستم سیاسی رژیم اشغالگر است که پیش از این اتفاق نیفتاده است.
رژیم صهیونیستی که در سال ۱۹۸۴ به دلیل گرایش‌های تروریستی و درخواست‌های صریح برای اخراج فلسطینی‌ها، مانع از حضور "جنبش کاهنان" به رهبری «مئیر کهانا»، خاخام تندرو در انتخابات عمومی شد، امروز و در سال ۲۰۲۱ اجازه داد این جنبش به رهبری «ایتمار بن گبیر»، عضو کنست از حزب صهیونیست دینی و شاگرد کهانا و ادامه دهنده راه او در انتخابات به رقابت با احزاب دیگر بپردازد و در کنست نماینده داشته باشد. موضوع به همین مسئله خلاصه نمی‌شود و جنبش کاهنان به هم‌پیمان حزب حاکم لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.
"دانا فایس"، خبرنگار شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی پنجشنبه به نقل از "کوبی شفتای"، بازرس کل پلیس رژیم اشغالگر بن گبیر را مسئول شعله‌ور شدن اوضاع قدس دانست و وی را به تحریک برای تجاوز به فلسطینی‌ها در منطقه الشیخ جراح متهم کرد.
اما آنچه "جنبش کاهنانه" انجام داد لزوماً به نفع رژیم صهیونیستی نخواهد بود و فعالیت این جنبش تروریستی منجر به یکی از مهم‌ترین تغییراتی شد که در جریان منازعه میان فلسطینی‌ها و رژیم صهیونیستی رخ داد. این تغییر و تحول بسیار مهم شامل ملحق شدن فلسطینیان داخل اراضی اشغالی به حلقه رویارویی با این رژیم بود.
اهمیت این مسئله در آن است که این فلسطینی‌ها در تماس مستقیم با شهرک‌نشینان صهیونیست در الجلیل، المثلث و النقب و در شهرهای دیگر زندگی می‌کنند و مقابله فلسطینی های ساکن داخل اراضی اشغالی با تحریکات و تجاوزات جنبش کاهنانه و نهادهای هم‌پیمان با آن و پاشخ‌های آنها به یکدیگر؛ وضعیتی از هرج و مرج را در شهرهای رژیم صهیونیستی و مرزهای آن ایجاد کرده است و این هرج و مرج باعث خارج شدن کنترل از دست مقامات این رژیم شده است.
آنچه پس از ۷۳ سال نکبت، امور را برای موجودیت رژیم صهیونیستی پیچیده‌تر می‌کند این است که این رژیم سه سال است که در یک بحران سیاسی و یک معضل حکومتی بی‌سابقه فرو رفته است بحرانی که شامل فروپاشی توازن در این رژیم است.
سالروز امسال نکبت مصادف با جنگی است که رژیم صهیونیستی در غزه به راه انداخته است و طی آن مقاومت تاکنون توانسته است به دستاوردهای بزرگی دست یابد و موشک‌های مقاومت برای نخستین بار طرح‌ها و مواضع استراتژیک رژیم صهیونیستی را هدف قرار دادند.
شعله‌ور شدن مقاومت در برابر رژیم اشغالگر در تمام مناطق فلسطین و متعاقب آن حمایت‌های مردمی عربی ـ اسلامی و بین‌المللی و همچنین فعالیت گسترده همبستگی در جهان عرب و اسلام و سراسر جهان نشان داد که دل بستن این رژیم به نقش توافقنامه‌های عادی سازی روابط با برخی کشورهای عربی برای خارج کردن مسئله فلسطین از مرکز توجهات عربی ـ اسلامی و بین‌المللی بی‌نتیجه بوده است.
انتهای پیام