مراسم تشییع پیکر شادروان، منصور اوجی، دوشنبه ۲۰ اردیبهشت و در ایام بزرگداشت هفته شیراز، با حضور جمع معدودی از اعضای خانواده، ادیبان و دوستانش و مدیران فرهنگی استان فارس، با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، پس از تشییع و اقامه نماز، در باغ مزار مشاهیر شیراز به خاک سپرده شد.
مدیر مرکز سعدی شناسی، در حاشیه تشییع و خاکسپاری، اوجی، ضمن قدردانی از شهرداری و شورای شهر شیراز که با خاکسپاری اوجی طرح «باغ مزار مشاهیر» را از جایگاه طرح به کسوت عمل پیوند زدند، گفت: یکی از دغدغه‌های همیشگی منصور اوجی سامان‌دهی محلی برای خاکسپاری شاعران، نویسندگان و هنرمندان شیراز و فارس بود که دست تقدیر او را آغازگر این جایگاه ارزشمند نمود.
کورش کمالی‌سروستانی افزود: منصور اوجی گویی در تکثر شعرهایش، قصه‌ها و دغدغه‌های خود را می‌نوشت. شاعری مهم، خوش‌منش و آگاه بود. در تارپود شعر که می‌پیچید، ناممکن را در کلام، امکان می‌بخشید. او شاعر طبیعت بود و در میان گل‌ها و زیر سایۀ درختان آرام گرفت.
مدیر دانشنامه فارس افزود: شعرهایش لبریز از کشف جهان‌بینی‌های خاص او بود. راوی احساس‌هایی بود که در جریان سیال ذهنش هماره و هرروزه شکل می‌گرفت و سیلان می‌کرد. یک عمر شاعری کرد. کوتاه‌گویی، رسایی و شیوایی، تکرار بن‌مایه‌های مرگ و تکثر بن‌مایه‌های زندگی و شور و حیات، از ویژگی‌های شعر او بود.
تارپود شعر را می‌شناخت و در شاعرانگی‌هایش آن را تجلی می‌بخشید. شیراز برای او شعر بود و شهر بود. شعرش با شیراز انسی ماندگار یافته بود و صلح و دوستی را در این شهر می‌جست؛ به‌گونه‌ای که شیراز، شعر، عشق، حیرت، بهار نارنج، لاله عباسی و گنجشک‌ها و کلاغ‌ها، بن‌مایه‌های مکرر شعرش بودند.
مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس هم‌چنین گفت: با مروری بر کارنامه رباعی‌سرایی در دوران معاصر، می‌توان منصور اوجی را پیشگام رباعی‌سرایی معاصر دانست که خود به نوعی منجر به جریان‌سازی رباعی‌سرایی در شیراز شد. این روند با انتشار کتاب «مرغ سحر» دربرگیرنده ۴۰ رباعی اجتماعی و انقلابی در سال ۱۳۵۶ آغاز شد و در شصت‌سال شاعری او را رها نکرد.
به گزارش ایسنا، منصور اوجی شاعر زندگی بود. شصت‌سال شاعری کرد و کارنامه‌ای پربار از خود به یادگار گذاشت، این شاعر معاصر، روز ۱۹ اردیبهشت دیده از جهان فانی، فروبست.
انتهای پیام