به گزارش ایسنا، منصور اوجی که شامگاه گذشته (شنبه، ۱۸ اردیبهشت‌ماه) پس از مدتی بیماری در خانه‌اش در شیراز از دنیا رفت متولد نهم آذرماه سال ۱۳۱۶ در این شهر بود. 

او مدرک لیسانس خود را در رشته فلسفه از دانشگاه تهران گرفت و پس از آن در رشته علوم تربیتی از دانشسرای عالی تهران موفق به دریافت فوق لیسانس شد. 

پس از آن، به زادگاهش بازگشت و با تحصیل در دانشگاه پهلوی آن زمان (دانشگاه شیراز امروزی) لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی گرفت.

اوجی مدتی هم به تدریس مشغول بود اما پس از سال‌ها فعالیت در این زمینه آن را رها کرد و زمان بیشتری را برای پرداختن به شعر اختصاص داد. 

از جمله آثار منصور اوجی می‌توان به «باغ شب»، «خواب درخت و تنهایی زمین»، «شهر خسته»، «برگزیده اشعار»، «این سوسن است که می‌خواند»، «مرغ سحر»، «صدای همیشه»، «شعرهایی به کوتاهی عمر»، «حالی است مرا»، «کوتاه مثل آه»، «خوشا تولد و پرواز» و «شعرهای مصری» اشاره کرد. 

او همچنین نامه‌هایش به سیمین بهبهانی و سیمین دانشور، دو چهره فقید شعر و داستان، را در کتابی با نام «۱۱۰ نامه به دو سیمین» منتشر کرده است.

دو شعر از منصور اوجی:

«در شط کیهانی چه رازی است؟

در پشت / پستوهای آن دستی است در کار؟

کین شاهکار یکه را در کار کرده است؟

این پولکان بی‌شمار

این کهکشان

این بی‌کران را؟»

**

«با در بسته چه خواهی کار کرد

دست تنها، شب بارانی؟

نه به جیب تو، کلیدی هست

نه به فریاد تو، آوایی

تویی وُ دام چه بایدها.

.

با در بسته چه خواهی کرد

شب باران، شب ویرانی؟»

در ادامه تصاویری از منصور اوجی در کنار چهره‌های نام‌آشنای فرهنگ و ادبیات را مشاهده می‌کنیم:

انتهای پیام