به گزارش ایسنا، تولید نفت از ۸۲ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۱۹ به ۷۶ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۲۰ کاهش پیدا کرد و مشعل سوزی جهانی در همین مدت از ۱۵۰ میلیارد متر مکعب به ۱۴۲ میلیارد متر مکعب کاهش داشت. آمریکا در کاهش جهانی ۷۰ درصد سهم داشت و با کاهش هشت درصدی تولید نفت و زیرساخت جدید برای استفاده از گاز به منظور جلوگیری از سوختن آن، مشعل سوزی این کشور در سال ۲۰۲۰ به میزان ۳۲ درصد نسبت به سال ۲۰۱۹ کاهش یافت.

آمار ماهواره ای مشعل سوزی نشان داد روسیه، عراق، ایران، آمریکا، الجزایر، ونزوئلا و نیجریه هفت کشور رکورددار مشعل سوزی برای نهمین سال متوالی از زمان آغاز نخستین رصد ماهواره ای در سال ۲۰۱۲ مانده اند. این هفت کشور هر سال ۴۰ درصد از نفت جهان را تولید می کنند اما عامل دو سوم (۶۵ درصد) مشعل سوزی جهانی هستند.

این روند نشان دهنده چالشهای مختلفی است که این کشورها با آن روبرو هستند. به عنوان مثال آمریکا هزاران پایگاه مشعل سوزی دارد که وصل کردن آنها به بازار دشوار است در حالی که چند میدان نفتی در منطقه سیبری شرقی فدراسیون روسیه که مشعل سوزی بالایی دارند در نقطه دورافتاده ای قرار دارند و فاقد زیرساخت برای جمع آوری گاز استخراج شده به همراه نفت و انتقال آن هستند.

مشعل سوزی سوختن گاز طبیعی در فرآیند استخراج نفت است که به دلیل مسائل مختلف از جمله محدودیتهای اقتصادی و بازار و عدم وجود مقررات و اراده سیاسی لازم روی می دهد. مشعل سوزی باعث انتشار آلاینده هایی نظیر دی اکسید کربن و متان در جو زمین می شود. انتشار متان از مشعل سوزی، تاثیر قابل توجهی در گرمایش زمین در کوتاه مدت تا میان مدت دارد زیرا متان ۸۰ برابر قدرتمندتر از دی اکسید کربن است.

بر اساس گزارش بلومبرگ، زوبین بامجی، مدیر برنامه صندوق GGFR بانک جهانی اظهار کرد: تقریبا ۸۰ دولت و شرکتهای نفتی متعهد به صفر کردن مشعل سوزی در یک دهه آینده شده اند و برخی به شراکت جهانی ما پیوسته اند که اتفاق بسیار مثبتی است. پیش بینی های کاهش مشعل سوزی مستلزم سرمایه گذاری قابل توجه بوده و سالها زمان می برد تا نتیجه بخش باشد. برای نجات جهان از میلیونها تن آلودگی، شیوه این صنعت ۱۶۰ ساله باید همین حالا خاتمه پیدا کند.

انتهای پیام