به نظر می‌رسد امروز استراتژی که می‌توان آن را «شهرت بی‌نام» توصیف کرد، غیرممکن است. برخی از نویسندگان صریحا اعتراف می‌کنند که کتاب، تنها نیمی از موفقیت است، نیمی دیگر باید توسط شخصیت نویسنده ساخته شود. بنابراین چگونه می‌توان کتابی را منتشر کرد و حتی چهره خود را نشان نداد؟ در ابتداء راه نویسندگان زن چیره‌دستی بودند که ترجیح می‌دادند نامی مردانه برای خود انتخاب کنند تا شناخته نشوند.
مری آن ایوانز، نویسنده مشهور، ۲۰۰ سال پیش متولد شد. آیا در مورد او چیزی شنیده‌اید؟ شما احتمالا وی را به‌عنوان جورج الیوت، نویسنده کتاب میدل مارچ می‌شناسید. تعداد زیادی از نویسندگان زن مشهور وجود دارند که برای ورود به دنیای ادبیات نام مستعار مردانه اختیار می‌کردند. وقتی جین آستن در سال ۱۸۱۱ حس و احساس را منتشر کرد، جسورانه خود را «یک زن» معرفی کرد. با این وجود، این مورد موفقیت وی را در آن زمان کاهش داد و بسیاری از نویسندگان زن بعدی نتوانستند از نام واقعی خود برای انتشار کتاب خود استفاده کنند.
البته بدیهی است که تغییرات زیادی حاصل شده است، اما هنوز نشانه‌هایی از تعصب ماندگار در مورد نویسندگان زن وجود دارد، به‌ویژه در ژانرهای خاص، مانند جنایی یا داستان علمی. هنگامی که از مگ هاوری و کریستینا لینچ سوال شد که چرا وی و همکارش نام مردانه «مگنوس فلایت» را برای دو کتاب خود (۲۰۱۲) انتخاب کردند، مگ هاوری پاسخ داد: «هر دوی ما مقالاتی را خوانده بودیم که می‌گفت مردان کتاب‌هایی را که توسط زنان نوشته شده باشند را نمی‌خوانند.»
زنان پیش رو که در ذیل فهرست شده‌اند فقط نویسنده نیستند آنان مرزشکن‌های قدرتمندی هستند که به هموار کردن این راه کمک کردند.
مری شلی (۱۷۹۷–۱۸۵۱)
نگاه مری شلی، نویسنده متولد لندن از زندگی تراژدی گونه‌اش سرچشمه گرفته بود، ازخودکشی خواهرش گرفته تا مرگ سه فرزندش، همه زندگی وی را تحت تاثیر قرار داد. رمان ترسناک شلی به نام «فرنکشتاین»، اثری نمادین است و ستایش منتقدان را در سال ۱۸۱۸ در حالی‌که از زن بودن نویسنده آن اطلاع نداشتند در پی داشت. با این حال، قدرت واقعی این کتاب در کل ژانر ترسناک آن است. بسیاری از محققان ادبیات، «فرانکشتاین» را اولین اثر علمی تخیلی می‌دانند که تاکنون نوشته شده است و شلی خالق این ژانر به حساب می‌آید. مادر شلی، ماری ولستون کرافت نویسنده مقاله «احقاق حقوق زن»، یکی از اولین متن‌های فلسفه فمینیستی بود.
ویرجینیا وولف (۱۸۸۲–۱۹۴۱)
اگرچه به زیبایی توسط نیکول کیدمن در فیلم «ساعت‌ها» (The Hours) به یادگار ماند، اما زندگی ویرجینیا وولف نویسنده مدرنیست بسیار لایه‌لایه‌تر از آن بود که یک برش سینمایی از زندگی بتواند آن را به تصویر بکشد. وی در مقاله خود با عنوان «اتاق یک شخص» اعلام کرد: «اگر زن بخواهد داستان‌نویسی کند، باید پول و جایگاه خودش را داشته باشد». از آثار وی می‌توان به خانم دالووی، اورلاندو و فانوس دریایی اشاره کرد.
امیلی دیکینسون (۱۸۳۰–۱۸۸۶)
امیلی دیکینسون، شاعر درخشان قرن نوزدهم امریکایی تقریبا ۱۸۰۰ شعر نوشت، از این تعداد شعر تنها ۱۰ شعر در زمان حیات وی چاپ شد. شعرهای غنایی و موزون او جسورانه و نامتعارف است و موضوعاتی از طبیعت گرفته تا متافیزیک را شامل می‌شود. در حال حاضر، وی و والت ویتمن از شاعران مهم آمریکایی قرن نوزدهم شناخته می‌شود.
آماندا گورمن (متولد ۱۹۹۸)
آماندا گورمن، اولین برنده شاعر ملی جوانان، در شعرهای خوش‌بینانه و امیدوارکننده خود، مسائل نژادپرستی، وحدت ملی، تنوع، فمینیسم و آینده را بررسی می‌کند. گورمن، متولد لس آنجلس است و از اختلال شنوایی رنج می‌برد.
قلاب‌های زنگ‌دار (متولد ۱۹۵۲)
گلوریا جین واتکینز، فعال، پروفسور، شاعر و نظریه‌پرداز معاصرآمریکایی با نام مستعار «قلاب‌های زنگ‌دار» است. وی به دلیل نگارش در مورد نظریه تلاقی، به ویژه در مورد نژاد، جنسیت و سرمایه‌داری مشهور است. وی در کارهایش از سیستم‌های سرمایه‌داری برای تقویت جنسیت، زن‌ستیزی و نژادپرستی انتقاد می‌کند.
ملاله یوسف زی (متولد ۱۹۹۷)
ملاله یوسف زی جوان‌ترین دریافت‌کننده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۱۴ است. وی که دختر یک معلم در یک مدرسه دخترانه در پاکستان است در مورد اهمیت آموزش دختران برای بی بی سی اردو نوشت. طالبان وی را برای این فعالیت هدف قرار دادند و در اکتبر ۲۰۱۲، یک فرد مسلح نقاب‌دار در اتوبوس مدرسه به سر او شلیک کرد. اما بعد از ۱۰ روز در بیمارستانی در بیرمنگام انگلیس به هوش آمد. وی همچنان به دفاع از حقوق تحصیل دختران در پاکستان ادامه داد و خاطرات خود را در کتاب «من ملاله هستم» بازگو می‌کند.
تونی موریسون (۱۹۳۱–۲۰۱۹)
تونی موریسون یک شخصیت برجسته ادبی بود که تجربه سیاه‌پوست بودن و هویت سیاه را در آمریکا نگاشته بود. مرگ او در سال ۲۰۱۹ برای بسیاری مانند پایان یک دوره احساس شد. تونی موریسون در نوشتن خود تخیل بسیار قدرتمندی داشت و بیشتر شهرت وی به خاطر رمان محبوبش بود که برنده جایزه پولیتزر شده است. این رمان بر اساس زندگی مارگارت گارنر، زن سیاه پوستی بود که از بردگی گریخت اما بر اساس قانون برده فراری در سال ۱۸۵۰ دوباره به بردگی کشیده شد.
آرونداتی روی (۱۹۶۱متولد)
آرونداتی روی بیشتر به خاطر موفقیت کتاب «خدای چیزهای کوچک» شناخته و برنده جایزه ادبیات بوکر شد و وی را به پرفروش‌ترین نویسنده هندی تبدیل کرد. اگرچه روی یک اثر داستانی نوشت، اما در واقع از تجربیات کودکی خود در ایمنام در کرالا هند استفاده کرد. داستان با تمرکز بر زندگی دو برادر دوقلو، جزئیات نحوه تاثیر «چیزهای کوچک» بر وجود انسان را شرح می‌دهد.
ماریام خان (متولد ۱۹۹۳)
نویسنده و فعال انگلیسی است و سردبیر مجله‌ای درباره زنان مسلمان است. در سال ۲۰۱۶، دیوید کامرون، نخست‌وزیر وقت انگلیس، ادعا کرده است که «خضوع سنتی زنان مسلمان» عامل اصلی در تندروی مردان جوان مسلمان است. ماریام با برعکس دانستن واقعیت مصمم بود که به زنان مسلمان، جامعه‌ای که غالبا به آن توجهی نمی‌شود، فضایی را برای گفت وگو درباره حقیقت معنای امروزه یک زن مسلمان در غرب، در مورد عشق، رابطه جنسی، ایمان متزلزل، سلامت روان و موارد دیگر را فراهم کند.
مارگارت اتوود (متولد ۱۹۳۹)
با بیش از۵۰سال کار نویسندگی، وی نیازی به معرفی ندارد. اتوود که بیشتر با رمان «سرگذشت ندیمه» (The Handmaid’s Tale) معروف است رمان‌هایی می‌نویسد که به سیاست‌های جنسی و داستان‌های حدسی می‌پردازد.
ویرجینیا وولف ( ۱۸۸۲ – ۱۹۴۱)
رمان‌نویس مدرنیست، ویرجینیا وولف با فرو بردن خیره‌کننده خود در دنیای درونی شخصیت‌های داستانش همچنان به الهام بخشیدن به خوانندگان نسل‌های بعد ادامه می‌دهد. مقاله او مبنی بر استقلال مالی و آزادی نویسندگان زن، متنی اساسی از فمینیسم بود.
چیماماندا نگوزی آدیچی (متولد ۱۹۹۷)
یک داستان‌نویس آنگولوفونی از شرق نیجریه که درباره فمینیسم، آفریقا و دیاسپورای کشورش می‌نویسد. او با رمان «نیمی از یک خورشید زرد» در سال ۲۰۰۷ جایزه ادبیات داستانی زنان را کسب کرد. مسلما اکنون وی بیشتر به خاطر مقاله شخصی و کاملا بحث‌برانگیزی که «ما باید همه فمینیست باشیم» شناخته شده است. آدیچی با شوخ‌طبعی تعریفی منحصربه‌فرد از فمینیسم برای قرن بیست و یکم به خوانندگان ارائه می‌دهد.
اورسولا کی لو گویین (۱۹۲۹ – ۲۰۱۸)
اورسولا کی لو گوین درباره جهان‌های آینده، مسائل زیست‌محیطی، جنسیت و مذهب برای بزرگسالان و کودکان می‌نوشت. وی از طرف نویسندگان علمی تخیلی و فانتزی آمریکا، یکی از معدود زنانی است که به این افتخار نایل شده و جایزه استاد بزرگ دامون نایتون را دریافت کرده است.
جسی برتون (متولد ۱۹۸۲)
اولین رمان جسی برتون «مینیاتوریست» به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده است، بیش از یک میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته و یک مینی سریال هم از روی آن ساخته شده است.
جورج الیوت (۱۸۱۹ – ۱۸۸۰ )
مری آن ایوانز با نام مستعار جورج الیوت، برای جلوگیری از درگیری با نویسندگان زن رمانتیک، نامی مردانه را انتخاب کرد. آثار حماسی وی بررسی زندگی اجتماعی و احساسی شخصیت‌ها در روستاها و شهرهای کوچک انگلیس است.
تونی موریسون (۱۹۳۱ – ۲۰۱۹)
نبوغ تونی موریسون در سال ۱۹۹۳ او را برنده نوبل کرد. وی بیش از اینکه یک نویسنده آمریکایی آفریقایی تبار باشد شاعر بود، کار او به قلمروهای عرفانی از دست رفته وارد شده است.
شارلوت برونته (۱۸۱۶ – ۱۸۵۵)
شارلوت در خانواده‌ای با خواهر نابغه اش امیلی و برادر گمراهش برانول در یورکشایر پرورش یافت. وی تحمل عذاب‌های بیرحمانه مدارس دختران و تحقیر به‌عنوان یک معلم سرخانه بودن را در زندگی عاطفی قهرمان خود «جین ایر» منعکس کرد.
دانیل استیل (متولد ۱۹۴۷)
دانیل استیل یکی از محبوب‌ترین نویسندگان جهان است و بیش از ۶۵۰ میلیون نسخه از رمان‌های خود را در سراسر جهان به فروش رسانده است.
آلیس واکر (متولد ۱۹۴۴)
رمان‌نویس، داستان‌نویس، شاعر و فعال اجتماعی آمریکایی است. در سال ۱۹۸۲، وی رمان «رنگ بنفش» را منتشر کرد که به خاطر آن جایزه کتاب ملی و جایزه پولیتزر را از آن خود کرد. وی همچنین رمان‌های «مریدین» و «زندگی سوم گرانج کوپلند» را نوشت. واکر واژه فمینیسم، اصطلاح زن‌گرایی را به معنای «یک فمینیست سیاه‌پوست یا فمینیست» در سال ۱۹۸۳ ابداع کرد.
زادی اسمیت (متولد ۱۹۷۵)
زادی آدلاین اسمیت رمان‌نویس، مقاله‌نویس و نویسنده داستان کوتاه انگلیسی است. اولین رمان وی، دندان‌های سفید، بلافاصله به پرفروش‌ترین کتاب تبدیل شد و جوایز زیادی را از آن خود کرد. وی از سپتامبر ۲۰۱۰ استاد دانشکده نویسندگی دانشگاه نیویورک است.
و این فهرست همیشه می‌تواند ادامه داشته باشد...
منابع
www.grammarly.com
www.panmacmillan.com
en.wikipedia.org
www.forbes.com
www.abebooks.com
www.ranker.com
theguardian-com
انتهای پیام