عثمان محمدپرست دوتارنواز پیشکسوت خراسانی است که ۸۰ سال از عمر ۹۲ ساله‌اش را بدون همراهی هیچ استادی تا امروز با دوتارش زندگی کرده است. او اشعار طبیب اصفهانی را با پنجه سحرآمیزش از چاوشی و سرحدی گرفته تا دیگر مقام‌های ایرانی خلق کرد. وی نه‌تنها نوازنده دوتار خراسانی است - که به‌واسطه قرار گرفتن «دوتار» در زمره سازهایِ موسیقی مقامی خراسانی کاربرد دارد - بلکه نوازنده سازی است که از دو بُعد در فهرست میراث جهانی ناملموس به ثبت رسید؛ «مهارت‌های سنتی ساختن و نواختن دو تار» در ۲۱ آذر ۱۳۹۸ و «موسیقی بخشی‌های خراسان» در یکم تیر ۱۳۹۰. او هنوز در سن ۹۲ سالگی با عشق از ساز و هنرش حرف می‌زند.