مهدی بصیری در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان، اظهار کرد: به نظر می رسد هدف طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان، این است که مردم تصور کنند وضعیت آب اصفهان بهبود می یابد، اما باید توجه داشت این طرح بسیار پرهزینه است و با میزان آب گران قیمتی که انتقال می دهد، به هیچ وجه امکان رفع بحران آب حوضه زاینده رود را ندارد.

وی با تاکید بر اینکه از نظر محیط زیست و اقتصادی طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان توجیهی ندارد، تصریح کرد: این طرح علاوه بر آلوده کردن دریا، مصرف بسیار بالای انرژی دارد و در درازمدت،  به زیان اقتصاد کشور است.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان با بیان اینکه طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان حداقل نیازمند یک نیروگاه جدید برای تامین انرژی و برق آن است، تاکید کرد: متاسفانه وزارت نیرو در حوزه برق خورشیدی سرمایه گذاری بالایی نکرده است، بنابراین در این شرایط ناچار به استفاده از سوخت فسیلی هستیم که آلودگی بالایی به همراه خواهد داشت.

وی با اشاره به اینکه طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان نیازمند انرژی بالایی برای آب شیرین کن است، توضیح داد: این طرح نیازمند انرژی بالایی برای پمپاژ به ۱۵۰۰ متر ارتفاع و همچنین انرژی بالایی برای انتقال آب در طول حدود ۱۰۰۰ کیلومتر به اصفهان است (دو هزار متر پمپاژ دینامیک و استاتیک)، اما باید توجه داشت با اینکه طرح در اجرا و همچنین کارکرد، بسیار پرهزینه است، مقدار آب انتقالی آن به اندازه ای نیست که بحران آبی انسان ساز حوضه زاینده رود را جبران کند.

بصیری با بیان اینکه مطابق صحبت ها این طرح تنها مورد استفاده صنعت خواهد بود، تاکید کرد: این طرح حکایت از توسعه صنعت در اصفهان دارد، بنابراین کمبود آب در بخش شرب، محیط زیست و کشاورزی همچنان سر جای خود باقی می ماند و به طور قطع شرایط آبی اصفهان بدتر خواهد شد.

وی با اعتقاد بر اینکه طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان مفید برای این شهر و حل مشکلاتی آبی استان نیست، گفت: هزینه این طرح انتقال آب همانند احداث یک کارخانه جدید فولاد در کنار دریا است.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان تصریح کرد: باید توجه داشت که در دنیا طرح انتقال آب از دریا و آب شیرین کن برای صنعت و کشاورزی اجرا نمی شود و آب شیرین کن‌ها تنها برای مصارف شهری است.

وی با بیان اینکه در هر صورت در اجرای این طرح باید آب شیرین شود و بعد به اصفهان انتقال یابد، گفت: با شیرین کردن آب طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان، نمک ها مجدا به دریا ریخته می شود که این موجب از بین رفتن اکوسیستم های پرتولید ساحلی شده و تولید آبزیان را مختل می کند.

بصیری با بیان اینکه اصفهان با وجود کویری بودن، دارای آب بود، اما به دلیل توسعه مصارف آبی در استان های اصفهان و چهارمحال و بختیاری امروز با مشکل کم آبی مواجه است، معتقد است: اگر حدود نیمی از هزینه های طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان، صرف ساماندهی و کنترل رودخانه زاینده رود می شد و طرح های آبخیزداری اصلاح و به جای آب نگه داشتن در بالادست، حفظ خاک با پوشش گیاهی مدنظر قرار گیرد و از سوی دیگر طرح های برداشت آبی که پس از سال ۱۳۹۲ آغاز شده و براساس مصوبات شورای عالی آب و حکم قضایی، غیرقانونی است؛ از صاحبان آن خریداری و به طور خلاصه برای اعمال مدیریت صحیح و قانونی در حوضه زاینده رود هزینه شود، چندین برابر آب انتقالی این پروژه، آب تامین خواهد شد.

وی با بیان اینکه سالیانه حدود ۱۰ میلیارد مترمکعب آب شیرین از چندین استان از طریق خوزستان وارد خلیج فارس می شود که البته ۳ تا ۴ میلیارد مترمکعب آن برای محیط زیست رودخانه و دریا لازم و مفید است، توضیح داد: این درحالیست که دوباره در طرحی هزینه بر می خواهیم آب را از خلیج فارس به اصفهان منتقل کنیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان افزود: متاسفانه آب شیرین با EC ۲۰۰۰ را وارد خلیج فارس می کنیم و در طرحی هزینه بر می خواهیم آب شور دریا با EC ۴۰۰۰۰ را بعد از شیرین کردن آب (نمک زدایی آب) دوباره به مرکز کشور انتقال دهیم.

وی گفت: متاسفانه چنین طرح هایی توجیه زیست محیطی ندارد و با مقدار آبی که این پروژه تامین می کند، مشکل کم آبی بخش های شرب، محیط زیست و کشاورزی اصفهان حل نخواهد شد، همچنین این گونه طرح ها تنها برای شرکت ها و دست اندرکاران اجرا مفید است.

بصیری ادامه داد: شیرین کردن آب دریا جهت مصارف شهری در صورت نیاز مبرم، تنها برای استان ها و مناطقی توجیه دارد که مجاور دریا باشند و ارتفاع آنها حداکثر چند ۱۰ متر از سطح دریا بیشتر نباشد.

وی تاکید کرد: تنها با کنترل برداشت ها و با شناخت و تنظیم رودخانه زاینده رود و رعایت حقابه ها می توان چالش کم آبی اصفهان را برطرف کنیم.

انتهای پیام