به نقل از ارث، همان‌طور که جو زمین گرمای بیشتری را تحت تأثیر گازهای گلخانه‌ای به دام می‌اندازد، اقیانوس‌ها گرمتر می‌شوند. به این معنی که در حالت ایده‌آل، اگر بخواهیم بفهمیم که آب‌وهوای زمین چقدر تغییر کرده است، باید به گرم‌شدن اقیانوس‌ها نگاه کنیم. اقیانوس‌ها توانسته‌اند حدود ۹۰ درصد از بار گرمایی فزاینده زمین را جذب کنند اما برای چندین دهه به‌طور غیرقابل‌توجهی گرم می‌شوند. پیامدهای این تغییر در محتوای گرمای اقیانوس‌ها، که بعید است به این زودی متوقف شود، احتمالاً برای سیستم‌های طبیعی و همه موجودات زنده ویرانگر خواهد بود.
گروه بین‌المللی از دانشمندان داده‌های دمای اقیانوس‌های جهان را تجزیه‌وتحلیل کرده‌اند تا تصویر روشنی از میزان تغییر گرمای اقیانوس‌ها از دهه ۱۹۵۰ ارائه دهند. محققان می‌توانند با استفاده از این اطلاعات، روندهای احتمالی گرمایش اقیانوس‌ها را در آینده پیش‌بینی کنند و پیامدهای احتمالی آن را ارزیابی کنند.
اهمیت این مطالعه از این جهت است که افراد را تشویق می‌کند تا اقداماتی را برای کاهش و واکنش به تغییرات آب‌وهوایی انجام دهند و این مورد نشان می‌دهد که اگر اقدام فوری برای کاهش گرمایش جهانی انجام ندهیم چه اتفاقی خواهد افتاد.
این مطالعه شامل دانشمندانی از موسسات پیشرو در فرانسه، ایالات‌متحده آمریکا، استرالیا، بریتانیا و چین بود. این گروه، اطلاعات دما را از مطالعات گذشته اقیانوس‌های جهان جمع‌آوری کرد که از حسگرهای مختلف دما استفاده کردند. با ترکیب هزاران اندازه‌گیری دما که در سراسر جهان و در طول سال‌ها پخش شد، دانشمندان توانستند تصویر واضحی از تغییر محتوای گرمای اقیانوس‌ها به دهه ۱۹۵۰ ارائه دهند.
گرما به‌طور مساوی بین اقیانوس‌های جهان توزیع نشده است. برخی از آنها، مانند اقیانوس اطلس جنوبی و اقیانوس‌های جنوبی، به دلیل تأثیرات تحرکات جاری، بیش از سایرین گرم شده‌اند.
محققان تاکید کردند که اگر کاهش قابل‌توجهی در انتشار گازهای گلخانه‌ای ایجاد شود، تسریع گرمایش اقیانوس‌ها تا سال ۲۰۳۰ متوقف خواهد شد با این حال، اگر اقدامی انجام ندهیم، پیش‌بینی‌ها بسیار وحشتناک هستند. نرخ گرمایش در طول قرن بیست‌ویکم سر به فلک می‌کشد و پیش‌بینی می‌شود تا دهه ۲۰۹۰، نرخ گرم شدن اقیانوس‌ها چهار برابر بیشتر از سطح فعلی باشد.
تمام مناطق اقیانوسی تا سال ۲۱۰۰ گرمایش را نشان خواهند داد، اگرچه اقیانوس‌های جنوبی و اطلس بیشترین گرم شدن را خواهند داشت و منجر به ذوب مداوم صفحات یخ و یخچال‌های طبیعی و در نتیجه افزایش سطح دریاها در سراسر جهان خواهد شد. این موضوع می‌تواند باعث فرسایش سواحل، جابجایی مردم، جاری شدن سیل و آسیب به زیرساخت‌های ساحلی شود. گرم‌شدن اقیانوس همچنین بر چرخه کربن، اکسیژن و مواد مغذی در اقیانوس و بر زنجیره‌های غذایی که از موجودات زنده اقیانوس پشتیبانی می‌کنند، تأثیر می‌گذارد.
علاوه بر این، گرم‌شدن اقیانوس‌ها طوفان‌های استوایی را تشدید می‌کند و مسیر طوفان‌ها را تغییر می‌دهد و منجر به امواج گرمای دریایی می‌شود همچنین، می‌تواند منجر به مرگ‌ومیر انبوه ارگانیسم‌های اعماق دریا، کاهش جمعیت ماهی‌ها و پرندگان دریایی و کمبود غذا برای انسان شود. الگوهای آب‌وهوا نیز در نتیجه گرمای اقیانوس تغییر می‌کند، به‌طوری‌که برخی از مناطق باران و سیل بیشتری را دریافت می‌کنند در حالی که برخی دیگر با امواج گرما و خشکسالی بیشتر خشک می‌شوند.
محققان اظهار کردند که نظارت مداوم بر دمای اقیانوس‌ها، همراه با درک بهتر و سازگاری با اثرات آب‌های گرمتر، حیاتی است. با این حال، آنها تاکید می‌کنند که آینده گرم شدن اقیانوس‌ها در دستان ماست.
انتشار کم گازهای گلخانه‌ای احتمالا منجر به کاهش قابل تشخیص و پایدار در نرخ گرم شدن اقیانوس‌ها، با کاهش قابل‌توجه اثرات تغییرات آب‌وهوا می‌شود اما اگر این انتشارات بی‌وقفه ادامه پیدا کند، عواقب آن بسیار شدید خواهد بود.
نتایج این بررسی در Nature Reviews Earth & Environment منتشر شده است.
انتهای پیام