به گزارش ایسنا، افزایش مشکلات اجتماعی و تراکم جمعیتی در این محله سبب شده، تا هادی آباد به عنوان کانون جرم خیز در جرائم مواد مخدر شهر قزوین و حیاط خلوت مجرمان شناخته شود. در ادامه گزارش میدانی و نقطه نظرات کارشناسان و مسئولان شهری را درخصوص هادی آباد میخوانید.
عقربه ساعت ۹ را نشان میدهد، عینکم را به چشمم میزنم، رکوردر را به دست میگیرم و از خانه خارج میشوم کنار خیابان میایستم پس از چند دقیقهای تاکسی نگه میدارد، میگویم هادی آباد اما بدون واکنشی رد میشود؛ ماشین بعدی میایستد مجدد همان مکالمه قبلی تکرار میشود. ۲۰ دقیقهای هست که کنار خیابان منتظر تاکسی هستم تا مسیرش به هادی آباد باشد.
ساعت ۹ و ۲۵ دقیقه است؛ از یافتن تاکسی که به آن سمت برود نا امید میشوم و برنامه اسنپ را باز میکنم و درخواست اسنپ میدهم.
به محله «هادی آباد» میرسم، محلهای با زمینی به مساحت ۵۸ هکتار در منطقه ۲ و شمال غربی شهر قزوین که در مجاورت بلوار نواب صفوی و شهید بهشتی قرار دارد. این منطقه تمام ویژگیهای حاشیه نشینی را داراست و مشکلاتی همچون بافت فرسوده و آسیبهای اجتماعی در این محله دیده میشود.
امروز اگر بخواهیم علت وضعیت هادی آباد را جستجو کنیم، بیشک تقصیر بر گردن مسئولانی است که از ارائه خدمات شهری به این منطقه کوتاهی و گاهی به دلیل باج گیریهای سیاسی امتناع کردهاند، ناگفته نماند که در دوره چهارم و پنجم شورای شهر قزوین طرح بازآفرینی شهری در این محله مطرح شد که میتوانست برای بهبود کیفیت زندگی ساکنان این محله مؤثر باشد اما گویا اجرای آن با چالشهایی همراه است.
بی اغراق از سال ۸۹ تاکنون طرحها و ایدههای مختلفی برای بهبود وضعیت محله هادی آباد قزوین مطرح شده، اما نکته مهم این است مسئولین تا چه اندازه به گفتههای روی کاغذ جامه عمل میپوشانند.
در محله قدم میزنم آب گوجه، آب لیمو و آبغوره گیری از مشاغل زنده این محله است که موجب شده شهروندان دیگر محلات برای دریافت خدمات تقریباً ارزان به هادی آباد مراجعه کنند؛ متأسفانه این محله از نظر بهداشت مکانی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکند. بوی نامطبوع جویهای آب هادی آباد برای سکنه آن عادی شده اما رهگذران را میآزارد.
کوچههای طولانی، کم عرض و خانههای ۴۰ متری به هم چسبیده از دیگر مواردی است که توجهم را در این بازدید میدانی جلب میکند. کمی جلوتر میروم آقای مسنی مشغول جابهجایی بار گردوی مغازهاش است؛ سلام میکنم و میپرسم امکان دارد از افراد قدیمی محله به من معرفی کنید؟ به چند مغازه بالاتر اشاره میکند و میگوید با صاحب آن مغازه صحبت کن؛ او از قدیمیهای این محله است.
طرح نوسازی کوچههای هادی آباد نیمه کاره رها شده است
حسین نجفی میگوید: من در یکی از خانههای همین محله به دنیا آمدم و در همین محله نیز مغازه دارم و اعتقاد دارم ۲ موضوع در دنیا بی صدا است یک ننگ بزرگان و ۲ مرگ فقرا اما فقر فرهنگی بیشتر در این محله دیده میشود.
وی ادامه میدهد: در این منطقه یک کتابخانه وجود دارد اما متأسفانه کتابها تنوع ندارند تا حداقل با افزایش سرانه مطالعه فقر فرهنگی این محله کاهش یابد.
این شهروند بیان میکند: یک پارک به نام پارک شهدا در این محله قرار دارد که سرویش بهداشتی آن وضعیت بسیار نامناسبی دارد به طوری که ساکنین حتی رغبت نمیکنند به این پارک بروند.
وی میگوید: کوچههای این محله نیاز به نوسازی دارد و طرح نوسازی و بازآفرینی شهری که در خصوص این محله مطرح شده، نتوانسته به سرانجام برسد و این طرح نصفه و نیمه، وضعیت هادی آباد را بدتر از گذشته کرده است.
نجفی خاطرنشان میکند: چند وقت پیش در یکی از خانههای این محله که در کوچه باریکی قرار دارد آتش سوزی شد؛ ماشین آتش نشانی سریعاً به محل رسید اما به دلیل عرض کم کوچه نتوانستند وارد کوچه شوند.
وی ادامه میدهد: بیش از ۸۰ درصد فاضلابهای شهری این منطقه به اکوی شهری وصل شده و تقریباً میتوان گفت مشکل فاضلاب آن حل شده است اما همچنان از جویها بوی نامطبوع بلند میشود. زیرا مغازههای میوه و آبگیری زباله و باقی مانده محصولات خود را درون جویها میریزند و بهداشت را رعایت نمیکنند.
وی اظهار میکند: به دلیل شرایط اجتماعی نامناسب این محله برخی از افرادی که در این منطقه زندگی میکردند و توان مالی داشتند پس از مدتی به محله بهتری مهاجرت کردند و تنها قشر ضعیف در این محل ماندند.
نجفی تصریح میکند: از سوی دیگر در طرح جمعآوری معتادان، فرد معتاد را طوری در مرحله و جلوی دید دیگران دستگیر میکنند که شخصیتش خرد و تحقیر شود؛ با این روش فرد معتاد هرگز با وضعیتی بهتر به زندگی عادی باز نخواهد گشت و همین موارد کوچک است که سبب شده تا این محله از رشد فرهنگی بازبماند.
رهن ۸۰ میلیون تومانی برای خانه ۴۰ متری!
از مغازه آقای نجفی خارج میشوم به راه خود ادامه میدهم به کوچه باریکی میرسم؛ که حتی امکان ورود ماشین به این کوچه وجود ندارد، پیرزنی را میبینم که جلوی در منزلش نشسته است به او سلام میدهم و او نیز به زبان ترکی پاسخم را میدهد.
اسمش گل نسا قاسمی است و میگوید: از اول انقلاب در همین محله زندگی میکرده، ابتدا زمینی در همین محله خریده و خانهای ساخته است. وی که از سرمایه گذاری در هادی آباد پشیمان است، میگوید: به جز هزینه تأمین این خانه، دیگر پولی نداشتیم که خانه دیگری در محله بهتر بخریم و مجبوریم در این محله بیامکانات زندگی کنیم.
وی بیان میکند: در شرایط سختی به سر میبریم، با حقوق کارگری پسر مجردم زندگی میکنیم و بیمه نداریم و اگر وضعیت مالی بهتری داشتیم؛ حتماً نقل مکان میکردیم. در همین حین خانم جوانی از خانه بغلی خارج میشود و پای صحبتهای ما با آن پیرزن شیرین سخن میایستد. به محض اینکه مطلع میشود، خبرنگاریم میگوید: گرانی مسکن به هادی آباد هم رسیده، صدای ما را به مسئولان برسانید.
میپرسم چطور و او پاسخ میدهد: من زهرا عبدلی هستم، در یکی از خانههای ۴۰ متری و ۲۰ سال ساخت این منطقه زندگی میکنم. سال گذشته ۵۰ میلیون پول رهن به صاحب خانه دادم؛ اما امسال ۳۰ میلیون به پول رهن اضافه کرد و اکنون ۸۰ میلیون پول رهن برای این متراژ خانه پرداخت کردهام.
عدم وجود ناوگان حمل و نقل شهری در هادی آباد
عبدلی ادامه میدهد: صاحب خانههای این محله توجهی به امکانات و شرایط نامناسب این مکان ندارند و حتی به جز پول رهن درخواست اجاره هم میکند؛ مستأجری ناچاری است و ۲ سال است که مجبور شدهایم در این محله زندگی کنیم.
وی عنوان میکند: برای رفت و آمد به این محله تاکسی وجود ندارد و حتی خط واحد نیز برای این محله در نظر گرفته نشده است و شهروندان هادی آباد از امکانات شهری ابتدایی نیز برخوردار نیستند. به مسیر خود ادامه میدهم پیرمردی را میبینم که نان سنگگ در دست دارد، از او درخواست میکنم تا چند دقیقهای بایستد.
نعمتالله مرادی اظهار میکند: قدمت خانههای این محله مربوط به ۶۰ سال پیش است، بازنشسته کارخانه هستم و ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان حقوق میگیریم، مدت ۴۰ سال است در این مرحله زندگی میکنم و با این درآمد کم و هزینههای معیشت بالا توان بازسازی یا خرید منزل دیگر را ندارم.
مجدد به مسیر خود ادامه میدهم و این بار وارد کوچه دیگری میشوم چشمم به انتهای کوچه میخورد که پنج خانم در کنار یکدیگر سبزی پاک میکنند، روی دیوار بیرون یکی از خانهها لباسهای شسته شده بر روی طنابی که سیمای کوچه بن بست را خدشه دار کرده است، پهن است، جلو میروم و با خانمها همصحبت میشوم.
پارک شهدا حیات خلوت آزاد معتادان
سمیه تقوی اظهار میکند: همسرم نگهبان ساختمان است خانهای که توانستیم در این محله اجاره کنیم، ۴۵ متر است که ۱۰ میلیون تومان پول رهن و ۲ میلیون و ۴۰۰ هزارتومان اجاره نقدی آن است.
وی میگوید: نانواییهای محله بهداشت را رعایت نمیکنند و ما در این محله از کمترین امکانات نیز بیبهره هستیم و مسئولان به وضعیت شهری این محل رسیدگی نمیکنند.
تقوی میگوید: شرایط محیط اجتماعی محله هادی آباد زیر صفر است و روزی نیست که شاهد دعوا در این محله نباشیم و به خاطر همین موضوع، فرزندانمان میترسند تنها تا سر کوچه بروند. یکی دیگر از بانوان به نام مریم نیکویی اظهار میکند: لولهکشی فاضلابها را درست کردند اما سم پاشی انجام نمیشود و به همین دلیل سوسک در خانههای این محله زیاد شده است.
وی میگوید: پارک شهدا در این محله حیاط خلوت آزاد برای معتادان است و به راحتی در این مکان مواد مخدر مصرف میکنند. همچنین در این محله اتباع افغان بسیار زیاد است که موجب مشکلاتی در مسائل بهداشتی شده است.
در پایان درباره دعانویسهای این محله سؤال میکنم وتقوی بیان میکند: قدم به قدم در این محله میتوانید دعا نویسهایی پیدا کنید که از این طریق کسب درآمد میکنند و آنقدر سرشان شلوغ است که باید چند روز زودتر برای مراجعه به آنها نوبت بگیرید.
به گزارش ایسنا، طرح بازآفرینی شهری یکی از طرحهایی است که میتواند آینده هادی آباد را تغییر دهد. در این خصوص به سراغ علی شهدوست، کارشناس دفتر تسهیلگری منطقه یک و ۲ شهرداری قزوین رفتیم.
هادی آباد محلی برای بزنگاههای سیاسی
جواد شهدوست در خصوص محله هادی آباد، در گفتوگو با ایسنا اظهار میکند: قسمتی از فعالیتهایی که ذیل دفتر تسهیلگری صورت میگیرد؛ بر اساس شرح خدمات، مربوط به معماری و شهرسازی است و عمده فعالیت دیگر آن مربوط به بحثها و مشارکتهای اجتماعی است.
این کارشناس دفتر تسهیلگری عنوان میکند: از زمانی که در محله هادی آباد فعالیت داریم، با مشکلاتی چون نگاه سیاسی، روبهرو شدیم.
وی ادامه میدهد: مسئولان شهری به جای خدماتدهی به هادی آباد، خدمات را برای بزنگاههای سیاسی گرو نگه داشتهاند. طرحهایی توسط برخی مسئولان عملیاتی شده است اما این طرحها درخور تراکم جمعیتی و پهنه شهری محله هادی آباد نیست.
شهدوست خاطرنشان میکند: به عنوان مثال خیابان شهید مهناز، که به عنوان پیاده راه طراحی شده، به ارائه خدمات فراتری از آنچه امروز به آن تعلق گرفته یا صحبتش است، نیاز دارد. متأسفانه این خیابان نگاه اجتماع محوری ندارد و به صورت کلی در طرح دیده شده است.
این کارشناس بیان میکند: احتیاجات و احتجاجات شهری در منطقه هادی آباد بسیار به چشم میآید. نه به عقیده من معمار بلکه به اعتقاد کارشناسان جامعهشناس و روانشناس، هادی آباد نیازمند آموزشهای فرهنگی است و با احداث مجتمعهای تجاری یا طراحی خیابانی آوانگارد نمیتوان برای هادی آباد چاره جویی کرد.
وی تصریح میکند: نارضایتی از محل سکونت از دیگر چالشهایی است که مردم محله هادی آباد با آن دست و پنجه نرم میکنند. چراکه این محل از سیما و منظر شهری مناسبی نیز برخوردار نیست.
شهدوست با بیان اینکه، پژوهشهای میدانی توسط جهاد دانشگاهی در خصوص محله هادی آباد صورت گرفته است، میگوید: بیش از آنکه فعالیت در خصوص ساماندهی هادی آباد برای مردم جاذبه داشته باشد، دافعه دارد و مردم نسبت به شهرداری نگاه مثبتی ندارند و ترجیح میدهند هیچ اقدامی در این محله صورت نگیرد.
هادی آباد در بودجه ۱۴۰۲ دیده میشود
برای بررسی هرچه بیشتر محله هادی آباد و چرایی از عدم وجود خدمات متوازن شهری به سراغ علی فرمانی، رئیس شورای اسلامی شهر قزوین رفتیم.
وی با بیان اینکه، خدماتدهی در مناطق کم برخوردار ازجمله هادی آباد در دستور کار شورا قرار گرفته است، میگوید: در بودجه سال ۱۴۰۲ نگاه ویژهای به محله میشود و قبول داریم در خدمات دهی به این مناطق دچار ضعف بودهایم.
رئیس شورای اسلامی شهر قزوین، تصریح میکند: بیش از سی سال بود که هادی آباد آسفالت نشده بود و تنها لکهگیری میشد که در شورای اسلامی ششم، به این موضوع توجه شد و همچنین بوستان جیبی کوچکی در این محله تأسیس شده است. البته معتقدیم باید بوستانهای هادی آباد ساماندهی شود و مشکلات کنونی آن مرتفع گردد.
وی در پایان اظهار کرد: وجود فرهنگسرا، کتابخانه مجهز و همچنین مکانهای آموزشی از نیازهای هادی آباد است که تلاش میکنیم در شورای ششم، سطح سرانه آنها را افزایش دهیم.
به گزارش ایسنا، درخصوص محله هادی آباد، تاکنون گزارشهای بسیاری نوشته و طرحهایی بیشماری توسط کارشناسان و مهندسان به سازمان مسکن و شهرسازی ارائه شده است؛ لازم است مسئولان ذیربط در دولت سیزدهم کوتاهیهای مسئولان دولت قبل را جبران کنند و به ساماندهی محله هادی آباد که در قلب شهر قزوین واقع شده است، بپردازند.
انتهای پیام