این داستان‌نویس درباره این‌که کتاب جدیدی در دست انتشار یا نگارش دارد، به ایسنا گفت: در حال نوشتن یک رمان طنز هستم که در مراحل آخر نوشتن است. بعد هم باید پاک‌نویس شود و ببینم اوضاع نشر به چه شکل است آیا منتشر می شود یا نه. این رمان طنز، درباره زندگی شهری است.

 او با بیان این‌که نمی‌خواهد از جزئیات داستان چیزی بگوید، درباره زمان احتمالی انتشار این رمان نیز گفت: این موضوع به ناشر بستگی دارد؛ ناشر کارهای من نیز، نشر چشمه است و با توجه به این‌که کتاب زیادی به دست این نشر می‌رسد، کتابم در نوبت قرار می‌گیرد. فکر می‌کنم تا پایان سال آینده شاید منتشر شود. البته هنوز رمان را پاک‌نویس نکرده‌ام و احتمالا خیلی طول می‌کشد.

 فقیری در توضیح این‌که چرا قالب طنز را برای نوشتن کتاب انتخاب کرده است، گفت: گاه آدمی از شدت اندوه و ناراحتی به طنز پناه می‌آورد. اگر طنز را انتخاب کردم، برای این است که روحم در آسایش باشد.

 نویسنده «دهکده پر ملال»، «رقصندگان» و «دو چشم کوچک خندان» درباره انتخاب محیط شهر برای رمان خود با توجه به این‌که او به نویسنده داستان‌های روستایی مشهور است، توضیح داد: من دارم در شهر زندگی می‌کنم و بچه شهر هم هستم. بنابراین موضوعاتی که در شهر به دستم می‌رسد، برایم اولویت دارد، زیرا در اینجا دارم زندگی می‌کنم و در روستا نیستم و دیگر اطلاعی از شرایط روستا ندارم، این‌که در روستا چه خبر است، مناسبات به چه شکل است، مردم به لحاظ اجتماعی در روستاها چطور فکر می‌کنند و .... خیلی وقت است که از روستا بیرون آمده‌ام.

 فقیری درباره وضعیت دیگر کتاب‌هایش نیز گفت: آخرین کتابم «بـ کوچک» بود که در نشر چشمه منتشر شده است. همچنین خانم نسیم خلیلی کتابی راجع‌ به کارهای من نوشته بود به نام «در چشمه خورشید» که نشر آفتابکاران منتشر کرده است. قرار است چاپ سوم کتاب «رقصندگان» منتشر شود اما ناشر فعلا دست نگه‌داشته است، زیرا تکلیف خودشان با گرانی کاغذ و این‌ها مشخص نیست. همچنین خانم روان‌شاد در نشر برج ۱۰ تا از داستان‌هایم را انتخاب کرده و می‌خواهد بر روی آن‌ها مطلبی بنویسد اما اطلاع ندارم به کجا رسیده است.

 او درباره رویکرش به نقد و بررسی داستان‌هایش با توجه به این‌که نقد به مذاق نویسندگان شاید خوش نیاید، بیان کرد: کتابی که خانم خلیلی چاپ کرده، خوب نوشته شده است؛ او متوجه مسئله من در داستان شده و خوب نوشته است. البته این به معنای این‌ نیست که تعریف کرده باشد بلکه مفهومی که در نظر داشتم، متوجه شده است. خوشبختانه روحیه‌ای دارم مکه از انتقاد  خوشم می‌آید و خودم هم بررسی می‌کنم. گاه انتقاد از روی حب و بغض است و از ریشه آدم را می‌زنند و گاه ایرادهایی را که کار آدم دارد، گوشزد می‌کنند که از آن‌ها ممنون و متشکرم. برخی انتقاد نمی‌کنند، در حقیقت فحش می‌دهند البته برای من پیش نیامده است.

 امین فقیری همچنین درباره وضعیت نقد داستان نیز، گفت: چند دهه پیش، وضعیت خوب و تعداد منتقدان زیاد بود که وقت می‌گذاشتند اما حالا این کار را نمی‌کنند. هرچند چند سالی است که شروع به نقد داستان کرده‌اند  و کارهایی انجام می‌شود که جای امیدواری دارد.

 انتهای پیام