به گزارش ایسنا، جام جهانی ۱۹۵۰ که در برزیل برگزار شد، چهارمین دوره جام جهانی (ژول ریمه) بود که در نهایت با قهرمانی اروگوئه در برزیل همراه شد. پس از جنگ جهانی دوم و به دلیل خرابی‌های زیاد در قاره اروپا، فیفا کشور برزیل را به عنوان میزبان جام جهانی انتخاب کرد.  

اروگوئه قهرمان جام جهانی ۱۹۵۰
اروگوئه با تیم افسانه‌ای خود تاریخ ساز شد. در  حضور ۲۰۰ هزار تماشاگر برزیلی، اروگوئه موفق شد با گل‌های شیافینو و گیگیا، ۲ بر یک برزیل را شکست دهد تا غم و اندوه بی‌پایانی را در کشور برگزار کننده برانگیزد. بزرگی فاجعه به حدی بود که حتی پس از بازی چندین خودکشی نیز ثبت شد.

رویداد دلخراش سقوط هواپیمای تیم ملی فوتبال ایتالیا در ماه مه سال ۱۹۴۹ که هفده ملی‌پوش ایتالیا و مربی نام‌آور این تیم را به کام مرگ فرستاده بود، باعث شد ایتالیا با تیم دوم خود در این رقابت‌ها حاضر باشد.  

با شروع اعتصاب بازیکنان فوتبال در آرژانتین که در سال ۱۹۴۸ رخ داد، تعداد زیادی از بازیکنان آرژانتینی به خارج از کشور مهاجرت کردند. این موضوع همراه با اختلافات شدیدی که فدراسیون فوتبال آرژانتین با فدراسیون فوتبال برزیل داشت، باعث شد آرژانتین در جام جهانی ۱۹۵۰ حضور نداشته باشد.

پرو یا اکوادور هم تصمیم به شرکت نکردن گرفتند و همین اتفاق در مورد نمایندگان آسیا نیز افتاد. اسکاتلند، ترکیه، فرانسه و پرتغال به دلایل مختلف نمی‌خواستند در برزیل باشند. خلاصه ۱۳ تیم در این دوره رقابت کردند که هفت تیم از قاره آمریکا و شش تیم دیگر اروپایی بودند.

انگلیس که در جام‌های جهانی قبل در این رقابت‌ها حاضر نشد و آن را به رسمیت نشناخت، این بار تصمیم گرفت تا برای اولین‌بار در جام جهانی شرکت کند.

آدمیر بهترین گلزن جام جهانی ۱۹۵۰

این بازیکن برزیلی در ۶ بازی ۸ گل به ثمر رساند و آقای گل این جام بود. یک بازیکن قدرتمند و پا به توپ. او در پنج بازی اول درخشید، اما زمانی که برزیل به او در فینال نیاز بیش‌تری داشت ناکام ماند.  

برزیل خودش را آماده جشن  کرده بود

در سال ۱۹۴۹، برزیل قهرمان کوپا آمه ریکا شده بود که در آن سال‌ها مسابقات آمریکای جنوبی نامیده می‌شد، اما نه آرژانتینی‌ها و نه اروگوئه‌ای‌ها در رقابت‌ها  حاضر بودند. برای جام جهانی 1950 خیلی از تیم‌ها غایب بودند. تیم های بلوک کمونیستی اروپا مانند مجارستان، چکسلواکی و اتحاد جماهیر شوروی در این دوره حاضر نبودند.

استادیوم ماراکانا در ریودوژانیرو برای این دوره ساخته شد که ۲۰۰ هزار نفر را ایستاده در خود جای می‌داد. برزیل اولین بازی خود را در آنجا مقابل مکزیک انجام داد و  حریف خود را ۴ بر صفر شکست داد. در بازی دوم، صاحب خانه که بیش از حد اعتماد به نفس داشت و  با سوییس ۲ بر ۲ مساوی کرد اما در سومین بازی یوگسلاوی را ۲ بر صفر شکست دادند.   

در این دوره از بازی‌ها مرحله‌ی نیمه‌ پایانی وجود نداشت و چهار تیمی که از گروه‌های خود بالا می‌آمدند در بازی‌های دوره‌ای به دیدار یکدیگر می‌رفتند تا بر اساس امتیاز قهرمان را معرفی کنند.  

در نهایت دو تیم اروگوئه و برزیل برای کسب قهرمانی به مصاف هم رفتند. تساوی در این دیدار نیز برزیل را به قهرمانی می‌رساند و به همین خاطر هواداران برزیل چنان از قهرمانی خود مطمئن بودند که پیش از برگزاری دیدار پایانی با اروگوئه، ترانه‌ی پیروزی ملی را سرودند. برزیل با آن که در آغاز نیمه دوم دروازه‌ی اروگوئه را گشود اما در ادامه ۲ گل دریافت کرد تا در پایان این دیدار ۲۰۰ هزار تماشاگر برزیلی در کمال ناباوری اشک بریزند.

قهرمان: اروگوئه
نایب قهرمان: برزیل
سوم: سوئد
چهارم: اسپانیا
پنجم: یوگسلاوی
ششم: سوییس
هفتم:  ایتالیا
هشتم: انگلیس
نهم: شیلی
دهم: ایالات متحده
یازدهم: پاراگوئه
دوازدهم: مکزیک 
سیزدهم: بولیوی

* جام جهانی ۱۹۵۰ در یک نگاه

بهترین خط حمله: برزیل ۲۲ گل

بهترین خط دفاع: اروگوئه ۵ گل

بهترین بازیکن: خوان شیافینو اروگوئه

آقای گل: آدمیر (برزیل) با ۸ گل

* فینال

اروگوئه ۲ - برزیل یک

شیافیانو و گیگیا برای اروگوئه، فریاکا برای برزیل

انتهای پیام