هنوز شوکی که سال گذشته به اقتصاد کشور وارد شد، مردم را می‌لرزاند. هنوز مردم نمی‌دانند که وضعیت کالاهای اساسی چگونه است نه به قیمت ثابت آن اطمینانی دارند و نه به این‌که مواد خوراکی مورد نیازشان به وفور پیدا شود و آنها نگران این نباشند که مثلا روغن، برنج، کره و ... را باید از ترس گرانی و یا کمبود انبار کنند یا نه؟

به گزارش ایسنا، پارسینه در ادامه نوشت:‌ هنوز هم زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که لبنیات در حال گران شدن است و کره یک روز در بازار هست و یک روز نیست. هنوز مردم هر چند برنج‌های هندی را از سرناچاری می‌خورند اما با هر قاشقی که به دهان می‌برند به این فکر می‌کنند که چه میزان سم آرسنیک وارد بدنشان شده است!

هنوز دولت نتوانسته بازار کالاهای اساسی را از التهاب خارج کند و مردم هنوز برای چند کیلو برنج و چند بطری روغن که در سبد کالا گنجانده شده به جان هم می‌افتند و در صف به دست آوردن آن جان خود را از دست می‌دهند. هنوز حرف از کوپن کارگری است.همه این‌ها نشان می‌دهد که دولت نتوانسته به مردم اطمینان دهد که نان،‌برنج، روغن و... از سفره آنها حذف نخواهد شد و سفره آنها که در یکی، دو سال گذشته کوچکتر شده است، از اینی که هست جمع و جورتر نمی‌شود و آنها نباید نگران گرسنه ماندن باشند.

هنوز مردم بابت کالاهای اساسی نگران هستند. هنوز نمی‌دانند کره در بازار هست و یا آنها می‌توانند با قیمتی که شرکت‌های تولید کننده روی آنها درج می‌کنند، کره بخرند یا نه! اما برخی از کارخانه‌های تولید کننده تبلیغات گسترده‌ای راه انداخته‌اند که مثلا برای خریداران فلان مارک کره میلیون‌ها تومان و صدها سکه طلا در نظر گرفته است.

در این تبلیغات به مردم وعده داده می‌شود که در صورت برنده شدن جوایز خود را دربافت می‌کنند و یکی از صدها خوشبخت می‌شوند! اما واقعیت این است که اگر این کارخانه‌های تولید کننده و توزیع کننده مواد غذایی از جمله برنج، کره، چای و ... به مشتری بیشتر نیاز دارند بهترین روش و آزموده‌ترین کار این است که قیمت‌ها را پایین بیاورند تا قدرت خرید مردم بیشتر شود.وقتی مردم کالایی را بیشتر بخرند مسلما سود تولید کننده هم بیشتر می‌شود.

اکنون سوال این‌جاست که اگر کارخانه‌های تولیدی مواد غذایی حاضرند میلیون‌ها تومان به خریداران جایزه بدهند چرا قیمت کالاهای خود را کاهش نمی‌دهند تا غیرمستقم به مردم جایزه دهند،‌سفره آنها را پرتر کنند و خود هم به سود برسند!

به اصطلاح کلک مرغابی از همین‌جا مشخص است! جایزه‌ای در کار نیست. هیچ کدام از این کارخانه‌ها به مردم جایزه نمی‌دهند فقط آنها را فریب می‌دهند تا کالاهای گران آنها را خریداری کنند.

در کشور ما هیچ نظارتی بر جایزه‌هایی که شرکت‌های اقتصادی تعیین می‌کنند، نیست.آنها به راحتی سر مردم کلاه می‌گذارند اما آب هم از آب تکان نمی‌خورد.چون صاحبان این کارخانه‌ها مطمئن هستند که هیچ نهاد دولتی یقه آنها را نخواهد گرفت که چرا جایزه‌ای را که وعده داده بودی، را ندادی!

تلویزیون به صورت رسمی آنتن خود را به بعضی شرکتها فروخته است.آنها در تبلیغات تلویزیونی وعده می‌دهند که برندگان معرفی می‌کنند.اما همین کالاها را در بازار به قیمت سرسام آوری به فروش می‌رسانند.در چنین شرایطی آدم نمی‌داند باید قسم این‌ها را باور کند یا دم خروس را !

اگر دولت با این‌همه ارگان و نهاد نظارتی و بازوی حمایتی که دارد،این جوایز را هم رصد کند و به اصطلاح ته آن را دربیاورد آن وقت مشخص می‌شود که صاحبان کارخانه‌های بزرگ، آنهایی که نان و آب مردم به دست آنها وابسته است،‌چه کلاه بزرگی به سر مردم می‌گذارند و این مردم ساده‌اندیش را چگونه فریب می‌دهند تا هم کالاهای خود را گران بفروشند و هم میزان فروش خود را بالا ببرند.

انتهای پیام